مازندنومه، سرویس سیاسی: دکتر حسن روحانی در شرایطی به میدان رقابت های انتخاباتی دوازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران پا نهاد که با حمله انبوهی از موانع و مخالفت ها و بداخلاقی های تحمیلی از سوی رقبا و مخالفان دولت تدبیر و امید و گفتمان اصلاحات و اعتدال روبرو بود.

مخالفت هایی که حلقه آن با سستی بعضی از مدیران  دستگاههای اجرایی باقی مانده از دولت ماقبل تدبیر و امید و حتی مخالفت های آشکار و نهان بعضی دیگر از آن مدیران ناهمسو و حمایت و تبلیغ انتخاباتی آنان، به سود رقیب روحانی و بر ضد دولت تدبیر و امید تنگ تر شده بود.

هرچند حمله و بد اخلاقی های گسترده تبلیغاتی علیه روحانی و دولت او از سوی مخالفان چندان جای تعجب ندارد، مشارکت عده ای از مدیران دولتی در حمله به دولت و حمایت از رقبا؛ در حالی که خود بر روی مسندی که دولت تدبیر و امید به آنها داده است نشسته اند، هم جای تعجب و هم جای تاسف فراوان دارد.
 
  به دنبال شکل گیری ستادهای انتخاباتی دکتر روحانی در کشور، پرچم رهبری این ستاد در مازندران به مهندس محسن نریمان یکی از مدیران برجسته اصلاح طلب مازندرانی در سطح ملی و معاون وزارت راه و مسکن شهرسازی سپرده شد.

در خط مقدم مدیران اجرایی مازندران هم می توان به معدود نام هایی اشاره کرد، از جمله لطف الله آجدانی -مدیر مرکز آموزش و پژوهشهای توسعه و آینده نگری سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران و چهره شناخته شده حامی دولت تدبیر و امید- که با رعایت قوانین انتخاباتی و دریافت مرخصی اداری، به محسن نریمان و ستاد او پیوست. با واگذاری مسوولیت معاونت رییس ستاد انتخاباتی دکتر روحانی مازندران در امور میزگردها و سخنرانی ها و مناظره ها، او همزمان در سه بخش ایراد سخنرانی، نوشتن مقالات و یادداشت ها و نقدهای انتخاباتی در رسانه های استانی و ملی و نیز حضور در مناظره های انتخاباتی به نمایندگی از ستاد دکتر روحانی استان با نمایندگان ستادهای انتخاباتی رقیب، به میدان آمد.

بعضی دیگر از مدیران دستگاههای اجرایی همسو با دولت تدبیر و امید و حامی روحانی در دستگاههای اجرایی استان نیز با درجات متفاوت و با رعایت الزامات و ملاحظات قانونی برای فعالیت های انتخاباتی در خارج از ساعات اداری و بدون استفاده از امکانات دولتی، به حمایت از روحانی و دولت تدبیر و امید برخاستند.

در جانب دیگر بعضی از مدیران دستگاههای اجرایی استان قرار داشتند که از بقایای مدیران برجای مانده از دولت احمدی نژاد هستند. این ها به رغم نشستن بر صندلی های مدیریتی دولت تدبیر و امید در استان  نه تنها با دولت یازدهم همسویی نکردند، در ایام انتخابات راه انفعال در پیش گرفتند و حتی تعدادی از این مدیران ناهمسو، با درجات متفاوتی از مخالفت های آشکار و نهان با روحانی، به تبلیغ  و حمایت به سود رقیب پرداختند که در صورت ضرورت می توان از آن ها نام هم برد.

این اقدام این عده از مدیران که همواره حضورشان در دستگاههای اجرایی استان مورد اعتراض و انتقاد حامیان اصلاحات و اعتدال و البته کم توجهی از سوی مدیریت ارشد استان بود، محدود به مدیران دستگاههای اجرایی استان نبود و حتا بعضی از مدیران حوزه ستادی در استانداری مازندران را نیز در برگرفت.

 بدون شک با پیروزی روحانی در انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶ و امکان تداوم دولت تدبیر و امید که حاصل اراده ملت و نشانه بیداری و تلاش گسترده جبهه اصلاحات و اعتدال در حمایت از گفتمان اصلاحات و اعتدال در کشور و‌ جامعه است، پاک سازی و عزل مدیران ناهمسو و نصب مدیران توانمند و همسو با دولت تدبیر و امید در کشور و استان، تدبیر اجتناب ناپذیری است که برای تحقق اهداف و برنامه ها و بهبود عملکرد دولت و کاهش مشکلات جامعه و افزایش خدمات به ملت و توسعه و پیشرفت افزون تر در راه ساختن ایران هرچه آبادتر، یک ضرورت برای دولت و نیز مطالبه جدی همه ی اصلاح طلبان و حامیان دولت تدبیر و امید محسوب می شود‌.

تجربه تلخ تداوم حضور مدیران احمدی نژادی و ناهمسو با دولت تدبیر و امید و‌ مخالفت آن ها با گفتمان اصلاحات در مازندران که به ویژه چهره خود را مواضع انتخاباتی آنان علیه دولت تدبیر و امید نشان داده است، از این واقعیت خبر می دهد که در دولت دوازدهم جایی برای تداوم حضور مدیران ضعیف و ناهمسو در دستگاههای اجرایی نیست.

تحول و خانه تکانی مدیریتی در مازندران و عزل مدیران ناهمسو و به کار گیری و تقویت مدیران همسو با دولت تدبیر و امید و گفتمان اصلاحات و اعتدال و نیز جلوگیری از حضور مدیران فرصت طلب که با تغییر چهره در پسا پیروزی، در پی فریب دولت و ملت هستند،  یک ضرورت برای دولت و یک مطالبه جدی برای اصلاح طلبان و اعتدالگرایان حامی دولت تدبیر و امید در مازندران است. ضرورت و مطالبه ای که  بی توجهی و عبور از آن غیر قابل توجیه و مورد اعتراض و مخالفت جدی اصلاح طلبان مازندران قرار خواهد گرفت.