مازندنومه؛ سرویس سیاسی، ولی اله پاشا: برخلاف پیش بینی ها در خصوص انجام تغییرات در سطوح بالای مدیریتی در اوایل سال آینده از سوی استاندار مازندران، سوم اسفندماه و در روزهای منتهی به سال آتی ، در اقدامی که از مهندس اسلامی بعید به نظر می رسید، معاون سیاسی- امنیتی استاندار تغییر کرد.

صرف نظر از چرایی این تغییر آن هم در این مقطع زمانی و در این پست کلیدی، که در آینده نزدیک به صورت مستقل و مفصل به آن می پردازیم، در این مجال قصد داریم مختصری در خصوص معاونان سیاسی-امنیتی پیشین و فعلی استانداری مازندران و نیز جهت گیری های احتمالیِ در پی این تغییر در راهبرد توسعه ای استاندار، مطالبی را عنوان کنیم.

علیرضا یونسی:

▫️با روی کار آمدن دولت یازدهم و انتصاب ربیع فلاح به عنوان استاندار مازندران، علیرضا یونسی رستمی به سمت معاون سیاسی امنیتی استانداری و به عبارتی نفر دوم مدیریت استان منصوب شد. یونسی همانند استاندار پیشین، سالها بازنشسته بود که مجدد به چرخه مدیریت بازگشت و سکان مهمترین پست سیاسی استان را در دست گرفت.

آمدن او انتقادهای بسیاری را به همراه داشت، اما واقعیت آن است که می توان او را شبیه ترین فرد به لحاظ خُلق و رفتار و مشی متعادل به استاندار فلاح خطاب کرد.

مردم دار و بی پیرایه بود. با اصحاب رسانه میانه خوبی داشت تا جایی که گاه از مرز میانه روی در هواخواهی از برخی اصحاب رسانه عبور و عدول کرده و هزینه هایی را متوجه خود ساخت که این مساله از چشم صاحب نظران و نیز دوستان و منتقدانش دور نماند!

 بسیار تلاش می کرد تا پاسخگوی تماس هر فردی چه موافق و چه منتقد باشد و با صبوری گوش می داد و با حوصله پاسخ.

یونسی، مردی آرام و فرهنگ دوست بود؛ تا جایی که جنبه فرهنگیش بر سویه ی سیاسی او می چربد. کمتر مراسمی را می توان سراغ داد که در آن سخنرانی کرده باشد و شعری نخوانده باشد.

آخرین حضور او در یک مراسم فرهنگی که نگارنده نیز حضور داشته، مربوط است به جشنواره شعر نشان نیما در شهرستان نور که در آنجا نیز قصیده ای در وصف مازندران خواند؛ قصیده ای که می توان آن را به "غزل خداحافظی یونسی" تعبیر کرد!

نگارنده در زمان مسئولیت یونسی ارتباط چندانی با او نداشته و در له یا علیه او مطلبی ننوشته است، اما دریغم آمد اکنون که در این جایگاه قرار ندارد و این مطالب شائبه ای ایجاد نمی کند، چند خطی ننویسم و به رسم علایق او نگویم: «هر کجا هست خدایا به سلامت دارش.»(انتقادها از عملکرد و چرخش های سیاسی و انتصابات دوران او و ربیع فلاح اما پابرجاست.)

احمد حسین زادگان:

احمد حسین زادگان را اول بار در دفتر روزنامه بشیر دیدم. دیدار کوتاهی بود. در آن دیدار، نماینده وقت نوشهر و چالوس و چند مدیر استانی دیگر هم حضور داشتند. او را جوان و پر انرژی و آماده به کار دیدم. آن زمان در بهزیستی استان مسئولیت داشت و قرار بود فرماندار نوشهر شود.

چندی بعد فرماندار دولت اصلاحات در نوشهر شد و با اقداماتش خاطرات خوبی در اذهان مردم منطقه و در برآیندی کلی، کارنامه قابل دفاعی از خود بجا گذاشت.

در همایش معروف کجور، سنگ تمام گذاشت. اگر کسی او را نمی شناخت و زادگاهش را نمی دانست گمان می برد که کجوری است. من آن زمان دبیر "همایش کجور" بودم و حمایت های او را در کنار دیگر مدیران شهرستان به خاطر دارم.

بعدها سردبیر نشریه قارن به مدیر مسئولی وی شدم. به جوانان و توانمندیهای شان اعتماد و اعتقاد دارد.

در سایه تجربه و شایستگی های مدیریتی خود به عنوان فرماندار مرکز استان منصوب شد. آن سالها در ساری زندگی می کردم. مردم ساری خصوصا جوانها رابطه بسیار خوبی با او دارند.

حاج مجید ساروی ها، فرماندار این شهرستان شده بود و تمام وقتش را برای توسعه ساری به کار گرفت. ساری ای که نه تنها ویژگی های یک شهر بزرگ و مرکز استان را پیش از آن نداشت بل که بیشتر به یک «روستای بزرگ» شبیه بود.

با روی کار آمدن احمدی نژاد، او که چهره ای شناخته شده در استان و گرایش فکری اش اصلاح طلبی بود، در خط مقدم تسویه حسابهای سیاسی قرار گرفت.

حسین زادگان خوب می دانست که نه می گذارند و نه می تواند با این دولت همکاری کند، بنابراین؛ با استعفا و درخواست مرخصی بدون حقوق؛ خلوت را بر جلوت ترجیح داد!

گذشت تا سال ۹۲ و روی کار آمدن دولت تدبیر و امید. بسیاری گمان می کردند که او با توجه به فعالیت های انتخاباتی، تجربه مدیریتی و مشی فکری اش یکی از گزینه های جدی برای استانداری یا لااقل معاونت سیاسی استانداری مازندران باشد، اما یک بار دیگر به عنوان فرماندار مرکز استان معرفی شد. این انتصاب اگر چه با استقبال حامیان دولت، اصلاح طلبان و مردم ساری مواجه شد، برای وی در واقع نوعی بازگشت به عقب بود!

شاید تنها حُسن و دلیل پذیرش پستی که سالها پیش در اختیار داشت، سوای عِرق محلی و جایگاه نماینده عالی دولت در مرکز استان، بیشتر ناظر بر روحیه او مبنی بر نفر اول بودن در یک مجموعه و به تبع آن داشتن قدرت عمل و اجراست...

در دولت دوازدهم و با روی کار آمدن مجدد روحانی، خیلی کمرنگ به عنوان یکی از گزینه های نیروهای اصلاح طلب جهت تصدی پست استانداری مطرح شد.

از اتفاق ها و نفاق های ماجرای طرح گزینه استانداری توسط برخی به اصطلاح اصلاح طلب و به عبارتی «اصول طلب» که مشی و مرام اصلاح طلبی را قربانی منفعت طلبی ها و بده بستان های خود کردند که بگذریم، اهمیت موضوع انتصاب مهندس اسلامی به عنوان استاندار مازندران است. نقطه اشتراک تمامی اشخاص و گروهها در ارائه لیست یا گزینه پیشنهادی برای استانداری مازندران، نبود نام مهندس اسلامی -اصفهانی- است.

راهبرد توسعه

با انتصاب مهندس اسلامی در راس مدیریت عالی استان و با گذشت زمان و بیان رویکردهای توسعه ای و اولویت های اجرایی او، مشخص شد که تغییر برخی از مدیران به جا مانده از دوران ربیع فلاح از جمله یونسی، قطعی است اما اینکه این تغییرات چه زمانی و جایگزین آنها چه کسانی خواهند بود، در دایره گمانه زنی ها قرار داشت.

واقعیت آن است؛ همانطور که کسی گمان انتصاب مهندس اسلامی را به عنوان استاندار مازندران نداشت، بر همان اساس کمتر کسی گمان می کرد گزینه ی جایگزین یونسی، حسین زادگان باشد.

استاندار مازندران با این جابجایی و انتخاب حسین زادگان به عنوان معاون سیاسی امنیتی استانداری، پیام روشنی را منتشر کرد. پیامی که یک سوی آن نشان از مطالعه استاندار مازندران از ظرفیت های مادی و اولویت های توسعه ای استان و سوی دیگر آن شناخت از نیروهای توانمند جهت به فعل درآوردن و اجرایی سازی این ظرفیت هاست.

انتخاب حسین زادگان به عنوان نیرویی که قابلیت ها، تجارب و جهت گیری های فکریِ مشخص و پایدار دارد به عنوان نفر دوم مدیریت استان و متصدی مهمترین معاونت استانداری از سوی استاندار، تا حدود زیادی جهت گیری ها، نقشه راه، راهبرد و مسیر توسعه ی استان و خط تغییرات مدیریتی را در مازندران مشخص کرده است.