مازندنومه، سرویس سیاسی: در روزهای پایانی هفته گذشته تکلیف مدیریت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مازندران مشخص شد و سیف الله فرزانه که در دوره محمود احمدی نژاد در همین سمت قرار داشت، پس از چند ماه رایزنی و لابی، بالاخره از اصغر مونسان حکم گرفت و به ساری آمد.

شنیده ها حاکیست این انتصاب تکراری که به نوعی بازگشت به گذشته است و چند گام به پس، چندان به مذاق مدیران ارشد استان خوش نیامده است اما معاون حسن روحانی و رییس سازمان میراث فرهنگی کشور که استاد تصمیمات خلق الساعه و پیش بینی نشده است، کار خود را می کند، بدون اینکه نظر استان و رای دهندگان روحانی برایش اهمیتی داشته باشد.

بحث بر سر این نیست حالا که تشت رسوایی و فلاکت رییس دولت مهرورز به صدا درآمده و ۴۳ وزیر و زیردست او نیز از این باند سه-چهار نفره تبری جسته اند، چرا یک نیروی منتسب به احمدی نژاد حکم می گیرد و مدیرکل یک سازمان مهم فرهنگی می شود، سخن این جاست که آقای فرزانه آن سال ها ‌که در این سمت حضور داشت، کدام ایده و رهیافت و برنامه را در میراث استان محقق ساخت؟ چه گلی بر سر گردشگری زد و بر سر صنایع دستی چه آورد؟ او با کدام کارنامه مثبت دوباره حکم گرفته؟

میراث میراث فرهنگی آن دوران، تنها استخدام های بی ضابطه و فربه و تنبل کردن این تشکیلات بود و در نهایت در همین مازندران آقای فرزانه نتوانست ۹ ماه حقوق بیش از ۱۵۰ نیرو را بدهد و برکنار شد. بزرگ نیا که آمد تا روز آخر نخستین اولویتش پرداخت سر وقت حقوق این نیروها بود که درست یا نادرست و با ضابطه یا به حکم نورچشمی بودن، وارد سیستم شده بودند. در این مدت حقوق این پرسنل میراث به روز شد و حالا با ورود دوباره فرزانه آن ها غصه دار تکرار وضعیت سابق اند.

به قول دکتر محمدعلی فیاض بخش نسل مدیران ژنریک، که چهاردهه است بدون هیچگونه موتاسیون ژنتیک(!) از این صندلی بدان کرسی، و از آن کرسی بدان نردبان، و از آن نردبان نهایتاً به بام سعادت ره‌ می‌کشند، قصد هیچگونه بهبود ژنتیکی در پیکره‌ی مدیریتی نظام ندارند.

 این همیشه مدیران، همگی بر مشی مکتب صدرایی‌اند؛ «حرکت جوهری» دارند از سازمان ثبت اسناد به سازمان هواپیمایی کشوری، از آنجا به کارگروه‌های تخصصی گمرکی، به فرمانداری، گمرگ، به استانداری؛ ...و -خدا دوباره نیاورد- از شهرداری به ریاست جمهوری؛ ...و همه‌ی این‌ها بدان سبب است که بر «اصالة‌الوجود» مرحوم ملّاصدرا تکمله‌ای زده‌اند به نام «رسالةالحضور»!

حسن روحانی چگونه با انتصاب امثال مونسان منتقد سکوت و غیر فعال بودن مدیرانش است؟ وقتی تخم خرزهره می کاری، توقع برداشت گندم نداشته باش.

 بخشی از کارت قرمزهایی که چند روز پیش رای دهندگان تبریزی حسن روحانی به او نشان دادند، در انتصاب های ضعیف و عمل نکردن به وعده هایش ریشه دارد. خدا ختم به خیر گرداند.