مازندنومه؛ سرویس سیاسی، محمد حسن رادمنش، عضو شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان و دبیر شورای هماهنگی احزاب شهرستان جویبار: بارقه های امیدی که با روی کار آمدن منصوبان دولت دوم روحانی در مازندران، بین مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی در پیگیری مطالبات شان شکل گرفته بود، با روند کند تغییرات و جا به جایی های عقیم، رو به خاموشی نهاده است.

استاندار محترم  بدو ورود به مازندران، با انگشت گذاشتن بر روی اولویت های مغفول مانده در استان نظیر مدیریت پسماند، طرح اقتصاد دریامحور و پویاسازی صنعت گردشگری از عزم و اراده جدی خود برای بر طرف کردن تنگناها و رفع موانع و مشکلات این حوزه ها خبر داده بود، لیکن گام های ملموس، موثر و عملی در این حوزه ها مشاهده نمی شود.

شرایط سیاسی و اقتصادی کنونی کشور؛ یعنی مواجهه با تحریم ها و بدعهدی های جامعه بین الملل از یک سو و انباشت مطالبات به حق مردم از سوی دیگر، دولت را در شرایط نامطلوب و آسیب زایی قرار داده است. در این میان بی توجهی و انفعال مدیران دستگاه های اجرایی در اولویت بندی ها، برنامه ریزی درست، ایجاد شفافیت و پاسخگویی در توزیع عادلانه اعتبارات دولتی، کافیست تا هر مسئله ساده ای را به مرز بحران بکشاند.

در جویبار هم متاسفانه بی تدبیری، انفعال و خلاء برنامه ریزی صحیح و اصولی در دستگاه های اجرایی موج می زند و سوء مدیریت، بی توجهی و بی برنامگی نماینده عالی دولت در شهرستان، همه چیز را به ورطه روزمرگی سوق داده است.

در گام نخست باید شرایط موجود شهرستان را با نگاهی تحلیلی، تشریح کرد تا بدانیم با وجود ظرفیت ها و پتانسیل فراوان و کم نظیر، چه ضعف هایی داریم.

اولویت های شهرستان یا مطالبات عمومی مردم که در کمیته برنامه ریزی شهرستان متناسب با نیازهای اساسی آن مورد توجه قرار نگرفته و کسی نیز تا کنون پاسخگوی آن نبوده، به شرح زیر است:

1-    مدیریت پسماند

مدیریت پسماند یکی  از اولویت هایی است که به صورت ویژه مورد توجه و تاکید استاندار محترم بوده است. در حالی که شنیده ها از پذیرش نشدن زباله 70 روستای بخش مرکزی و گیلخواران در محل دپو زباله شهرداری جویبار حکایت دارد. از قرار در کمیته برنامه ریزی، اعتباری برای تملک زمین در محل دپو زباله شهرداری دیده نشده و شهردار محترم از پذیرش زباله روستاها خودداری کرده است. این در حالی ست که  دهیاری ها توانایی مدیریت زباله روستاها را ندارند. در نتیجه سطل های زباله در روستاها جمع آوری شده است و حاصل آن، اتفاق نامیمون دپوی زباله در در حریم جاده های مواصلاتی و مراتع موجود در شهرستان است که علاوه بر آسیب های بهداشتی در ظرفیت های گردشگری شهرستان نیز خلل وارد خواهد کرد و تاوانش را نسل های آینده خواهند داد

2-    آب آشامیدنی

دومین مطالبه عمومی مردم شهرستان، آب آشامیدنی است که تامین آن هم از طریق احداث چاه آب و هم در مدیریت شبکه توزیع بین مشترکان، دچار مشکلات بسیار حاد و در معرض بحران است.

آب شرب شهرستان به صورت عمده از حوزه سرزمینی شهرستان سیمرغ و کلاگر محله قائمشهر و بخش اندکی از آن از منطقه پهناب تامین می شود. از آنجایی که تامین آب مورد نیاز شهرستان، اعم از احداث چاه های جدید در شهرستان سیمرغ و همچنین منطقه خرم آباد ساری با منازعات بسیار و تعارضات اجتماعی وسیع همراه بوده است،  برای جلوگیری از قطعی مکرر و ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضای آب مصرفی شهرستان، ستاد بحران استان دستور احداث چاه جدید در منطقه پهناب جویبار را صادر کرد. اما با وجود انتخاب پیمانکار و آمادگی کامل اداره آب و فاضلاب روستایی استان، ناتوانی فرمانداری در حل مشکل تعارضات اجتماعی، پروژه را مشمول زمان و از حیز انتفاع ساقط کرد.

ناتوانی مدیران شهرستانی در حل این معضل آنجایی سوال برانگیز می شود که به تعلق معاون محترم فرماندار جویبار به منطقه پهناب و اسکان او در آنجا پی می بریم.

بخش دیگر و بسیار مهم  مشکل قطعی آب شهرستان، مربوط انسداد لوله ها و فرسودگی بیش از حد خطوط انتقال آب و شبکه توزیع داخلی است، اما در رفع این بخش نیز تدبیر و تحرکی ملاحظه نمی شود؛ تا جایی که در کمیته برنامه ریزی شهرستان نه تنها در اعتبارات سال 97، افزایشی دیده نمی شود، نسبت به سال گذشته با کاهش قابل توجه اعتباری مواجهیم.

3-    آب کشاورزی

سومین اولویت شهرستان جویبار آب کشاورزی آن است. با تشدید بحران گرمای هوا و کاهش بارش های زمستانه در سال های اخیر، بحران خشکسالی بیش از پیش کشاورزی شهرستان و معیشت مردم را با تهدید روبرو کرده است.

از طرفی برداشت بی رویه آب از چاه ها به شوری سفره های زمینی منجر شده است و آب دریا نیز در بسترهای زیرزمینی در حال پیشروی است. حال آنکه نه اعتباری در کمیته برنامه ریزی برای مقابله با این بحران دیده شده و نه برنامه ریزی مدونی در این حوزه وجود دارد. برای مثال در فصل زراعی جاری اراضی کشاورزی بعضی از روستاهای شهرستان به صورت صد در صد دچار خشکسالی شده است و در روستاهایی مانند ایزدخیل مشک آباد زنگ خطر برای اهالی به صدا درآمده، اما مسئولان هنوز صدای زنگ خطر را نشنیده اند.

4-    حوزه گردشگری

از دیگر اولویت های شهرستان جویبار که در سال های اخیر مورد غفلت قرار گرفته، حوزه گردشگری است. جویبار دارای 18 کیلومتر نوار ساحلی، آثار و ابنیه تاریخی و جاذبه های فراوان گردشگری است، اما در کمیته برنامه¬ریزی فرمانداری، هیچ اعتباری برای توسعه ظرفیت های فوق و تبدیل آنها به مقصد گردشگری دیده نمی شود.

 اقتصاد دریا که از اولویت های توسعه و رونق اقتصادی شهرستان است نیز از سوی مسئولان به طور کامل به فراموشی سپرده شده است و بهره برداری از ساحل وسیع شهرستان فقط در طرح سالمسازی شهرداری جویبار خلاصه شده است. این در حالی است که از اولویت های برنامه ای استاندار محترم مازندران، توسعه اقتصاد دریامحور بوده است.

یکی دیگر از مسائل حاد شهرستان جویبار، واگذاری وسیع اراضی ملی به سرمایه گذارنماهایی است که به طمع تملکِ زمین مراجعه کرده اند و اکنون بخش های زیادی از سواحل بدون ایجاد راندمان در اقتصاد منطقه و حوزه گردشگری در اختیار آنان است. تاسف آور اینکه، خبری از برخورد قاطع با متخلفان و خلع ید از سوی کمیته حفظ حقوق بیت المال به گوش نمی رسد. این مسئله حکایت از بحران دیگری در این حوزه دارد که در آینده ای نه چندان دور ظهور و بروز خواهد داشت.

5-    راه های مواصلاتی

اهمیت و ضرورت توسعه راه ها چه در بحث توسعه و پیشرفت شهرستان و چه در بحث امنیت مالی و جانی شهروندان بر کسی پوشده نیست. مردم، هر ساله شاهد تلفات وسیع جاده ای هستند، تا جایی که بسیاری از بومیان به محورهایی نظیر جاده ساری-بهنمیر لقب جاده مرگ را داده اند.

برای روشن شدن افکار عمومی کافی است مقام ارشد دولت در شهرستان و معاون محترم فقط به این سوال پاسخ دهند که چه مقدار از اعتبارات سال جاری در توسعه راه ها دیده شده است؟ شواهد و کمی بررسی از تخصیص بسیار ناچیز اعتبارات به توسعه راه ها نشان دارد.

به موارد پیش گفته در غفلت های فرماندار محترم جویبار در توجه به اولویت های شهرستان، باید اهمیت انتظارات از نماینده عالی دولت در ایفای نقش حاکمیتی را نیز اضافه کرد.

 فرماندار به عنوان بالاترین نماینده حاکمیت علاوه بر پیگیری و اجرای برنامه های دولت در شهرستان، وظیفه سخنگویی و بسط گفتمان دولت و شخص رئیس جمهوری را در منطقه به عهده دارد که این مهم در شرایط فعلی و با بدعهدی های خارجی، غرض ورزی دشمنان، پمپاژ اخبار ناگوار و شایعات به قصد ایجاد فضای یاس آلود در جامعه، اهمیتی بیش از پیش می یابد؛ تخریب های رو به تزایدی که اعتماد مردم به دولتمردان و مسئولان را نشانه گرفته است و حجم بسیار زیاد آنها از برنامه ریزی برای ایجاد گسست های اجتماعی عمیق در زیر پوست جامعه نشان دارد.

مقام عالی دولت در شهرستان جویبار در دفاع از دستاورد های دولت و تشریح مصائب و مشکلات باید مسئولانه تر رفتار کند و بیانش در دفاع از دستاوردهای دولت الکن نباشد.

 همچنین استفاده از ظرفیت های فکری و علمی شهرستان و نیز سرمایه های اجتماعی آن امری ضروری است که شاید فرماندار محترم اعتقادی به آنها ندارد اما این مسئله نافی مسئولیت های اقشار مختلف شهروندان در مسیر ایفای مسئولیت هایشان نیست.

من به عنوان یک فعال سیاسی و کنشگر مدنی از همه گروه های ذی نفوذ اجتماعی، نخبگان علمی و فعالان احزاب سیاسی استدعا دارم که آگاهانه و مسئولانه در امور شهرستان حضور یافته و با انذار و تبشیرهای خود مدیران را در توجه دادن مسیر صحیح توسعه و ساختن آینده شهرستان بیدار کنند.