مازندنومه، سرویس اجتماعی: این روزها ابهام در وضعیت حضور تیم فوتبال خونه به خونه در لیگ یک کشور، بحث روز هواداران و بسیاری از شهروندان بابلی شده است.

با وجود این که 8 عضو از 9 عضو شورای شهر بابل، با وجود منع قانونی مصوب کرده اند که شهرداری نیمی از سهام خونه به خونه را در اختیار بگیرد، به دلیل نبودن اعتبار، این موضوع هنوز محقق نشده است.

از سویی برخی شهروندان و سمن های بابل تیمداری شهرداری را برنتافتند و در بیانیه ای این کار را عجیب و غیرقانونی دانستند. آن ها خریدِ تنها یک تیمِ باشگاهیِ خصوصی خلق الساعه را جزو اولویت بابل نمی دانند و و اعلان کرده اند: «باخبر شدیم شهرداری بابل بر مبنایِ مصوبه مورخ 97/5/11 شورای شهر، با اقدامی عجیب، بی سابقه و غیرِ قانونی اقدام به خرید 49% از سهامِ تیمِ فوتبالِ خونه به خونه به مبلغ نجومی 2/5 میلیارد تومان کرده بود. شگفت آورتر آنکه تامینِ اعتبارِ این مبلغ را از محلِ عمرانیِ احداث و بهسازی ورزشگاه محلاتِ بابل تعیین نموده بود. پرسش اینجاست که آیا بر این گونه اعمال خلافِ مصالحِ عمومیِ شهرداری بابل نظارتی نیست؟

وجوهی که از مردم برایِ کار هایِ عمرانی، بهداشتی، رفاهی، رفعِ آلودگی هایِ محیط زیستی، حلِ معضلِ فراگیرِ پسماند، مشکل ویرانگرِ فاضلاب ها، توسعه فضای ورزشی عمومی و... گرفته شده است را برایِ خریدِ تنها یک تیمِ باشگاهیِ خصوصی خلق الساعه، با کدام مجوز قانونی اختصاص داده بودند؟!»

شبکه سازمان های مردم نهاد شهرستان بابل در ادامه بیانیه خود این اقدام را پوپولیستی دانسته و آورده: «از این پس شهرداری و شورای شهر بابل، با امانتداری، سرمایه های شهر و وجوهِ دریافتی از مردمِ آگاهِ این شهر را بر مبنایِ اولویت ها به کار هایِ اساسی و ضروری و پایدار اختصاص دهند و از این نوع خاصه خرجی هایِ غیرقانونی اکیدا خودداری کنند. اعضای محترم شورای شهر موافق این مصوبه، بهتر است به جای این گونه رفتارهای پوپولیستی که برپایه ی نگاه به صندوق رای در انتخابات آینده است، به منافع کلان و بنیادی شهرستان بابل بیندیشند. اولویت های بسیار بسیار ضروری از دیدگاهِ ما در مرحله ی نخست، حلِ مشکلاتِ بحرانیِ آلودگی هایِ بابلرود و فاضلاب های منتهی به آن است و پس از آن جمع آوری و حمل و تفکیک و سپس دفعِ فنی و اصولی پسماند، توسعه ی واقعیِ فضایِ سبز، گسترش ورزش همگانی در محلات شهر، آسفالتِ کوچه ها و مرمتِ آسفالت خیابان ها و مدیریت اصولی تالابِ حیدر کلا و ... است که شورای شهر و شهرداری باید سریعا به آن ها بپردازند.»

در همین زمینه با جواد بیژنی -رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر بابل- و تنها عضو شورا که مصوبه تیمداری شهرداری بابل را امضا نزده، گفتگو کردیم.

*شما با وجودی که یکی از هواداران پروپاقرص و همیشگی خونه به خونه هستید، از مصوبه شورا برای تیمداری شهرداری بابل حمایت نکردید. چرا؟

-ببینید، در شورا بحث خرید سهام تیم خونه به خونه مطرح شد. بحث کمک مالی به تیم نبود. بلکه پیشنهاد شد 49 درصد سهام تیم خونه به خونه به شهرداری تعلق بگیرد و 51درصد هم سهم مالک تیم باشد. البته در عمل تامین هزینه ها نصف نصف بود. قیمت سهام 4 میلیارد تومان اعلام شد که شهرداری باید 2 میلیارد تومان را نقد بدهد. هم چنین هزینه یک فصل تیم داری مشروط به این که خونه به خونه جزو ده تیم اول لیگ باشد، 5 میلیارد تخمین زده شد که دو و نیم میلیارد هم این جا سهم شهرداری بابل می شود. از این مبلغ نیز باید 500 میلیون تومان نقدی در حال حاضر پرداخت شود.

*یعنی شهرداری بابل در مرحله آغاز و همین الان باید باید 2/5 میلیارد تومان نقدی بپردازد؟

-دقیقاً، و البته غیر از این مبلغ ماهانه نیز 200 میلیون تومان از سوی شهرداری پرداخت شود.

* من تصور می کنم همکاران شما در شورا تمایل داشتند به نوعی از زیر فشار هواداران و رای دهندگان آینده خلاصی یایند. وگرنه با کدام پول؟ مگر کار شهرداری تیمداری است؟

دلیل موافقت همکارانم با این مصوبه را بهتر است از خودشان جویا شد، اما من بر اساس آگاهی از وضعیت درآمدی شهرداری مصوبه را امضا نزدم. خیلی از اطرافیان توصیه کردند شما که معتقدی این مصوبه در اجرا به بن بست می خورد، پس بی جهت خود را در معرض نارضایتی هواداران تیم قرار نده و مثل سایر اعضا مصوبه را امضا کن. ولی زیر بار نرفتم چون معتقدم وقتی شرایط حمایت از مالک باشگاه را نداریم چرا برای خوش آمد هواداران که این روزها شدیداً زیر فشارهای مختلف اند آگاهانه وعده بی اساس بدهم. ببینید حدود 500 نیروی شرکتی شهرداری هنوز حقوق نگرفته اند و خانواده های شان در این وضعیت بد اقتصادی، دچار چالش شده اند. این چراغ به خانه رواست. و البته بدهی های دیگر شهرداری و اولویت های مهم تری که در شهر وجود دارد.

*شما فقط مخالفت کردید. بقیه موافقت. پس چرا اجرا نشد مصوبه؟ از قرار نظر مثبت کمیته انطباق را هم گرفتند.

- با این که ممکن است من مورد آماج حملات هواداران عزیز تیم خونه به خونه قرار بگیرم، نظر صریحم را اعلانم کردم. خب من یک مخالف هستم. 8 نفر بقیه که موافق تیمداری شهرداری هستند و اکثریت با آن هاست، اگر کننده کار هستند، پیش ببرند.

* مگر نص صریح قانون نداریم که شهرداری نباید تیمداری کند؟ مگر مدیرکل امور شهری استانداری مازندران یک ماه قبل نامه نزد به شهرداران که هیچ گونه وظیفه ای برای شهرداری در تیمداری لحاظ نشده؟ کمیته انطباق فرمانداری بابل چرا مصوبه را رد نکرد؟

-- به احتمال از مرکز استان توصیه شده که مخالفت نکنند. شهرداری اصلاً و قانونی نمی تواند وارد تیمداری شود. از سوی دیگر وقتی بزرگان استان بدون پیگیری شکایت خونه به خونه، در جشن تیم نساجی شرکت کردند، یعنی بی طرف نیستند. هرچند برپایی جشن حق هواداران این تیم است. پرسش اینجاست که وقتی قانون مجوز نمی دهد، چطور کمیته انطباق با تیمداری شهرداری موافقت می کند؟ تصورم این است که مسئولان استان از این اعمال فشار درصدد نوعی جبران مافات و دلجویی از بابلی ها هستند، وگرنه خودشان هم می دانند این کار تخلف از قانون است.

*این جا بحث منطق و احساس را داریم. منطق و عقل نظر شما را می پذیرد، شور و احساس می گوید حضور خونه به خونه باعث نشاط جمعی مردم می شود.

-شهرداری بابل دست انداز زیاد دارد. تعجب می کنم همکاران چگونه با هزینه 4 و نیم میلیارد تومانی به آقای حسن زاده پیشنهاد شراکت می دهند. همین چند وقت پیش فاکتور 3 میلیون تومانی برای جوان نیازمندی بردم که حکم جلبش صادر شده بود، سه بار برای شهردار هم زنگ زدم. اما نداشتند که پرداخت کنند. الان پیمانکار تابلوهای شهری طلبکار است و طلب هایش را می خواهد. اصلاً ببینید هزینه سالانه کل پسماند بابل 15 میلیارد تومان است. حالا ما یک سوم این مبلغ را برای تیمداری بدهیم؟ برویم زمین بفروشیم که تیم داشته باشیم؟

در این شرایط انقباضی مالی، شهرداری باید هم صرفه جویی و هم اولویت بندی داشته باشد. واقعا کار شورا و شهرداری پول و هدیه دادن به افراد مختلف و تیمداری نیست. به قول مازندرانی ها تیمداری «امه قدگیر نیه.» ما باید تعهد پرداخت داشته باشیم. نمی شود یک امضا بزنیم، بعد کار را به امان خدا رها کنیم. تصور کنید در میانه راه شهرداری نتواند به تعهدات مالی خود عمل کند. چه بلایی بر سر تیم می آید؟ آیا همین هواداران به ما معترض نمی شوند؟ با کدام پشتوانه مالی ما سهام تیم خونه به خونه را بخریم؟ همان طور که گفتم 4 میلیارد و 500 هزینه دارد که 2 میلیارد و 500 تومان آن نقدی است.

*حرف دیگری مانده؟

من وقتی امضا زدم باید تا آخر پای امضایم بایستم. اما می دانم برآورده کردن این تعهد از توان مدیریت شهری خارج است. ما نباید قولی بدهیم که بعداً در آن بمانیم. من به مالک تیم گفتم در این فرصت کوتاه نمی توانیم نتیجه بگیریم. گفتم شما تیم را داشته باش تا ما بتوانیم در فرصت کافی تمهیدات لازم را اتخاذ کنیم.

*چه تمهیداتی؟

-مثلا سرمایه گذار و اسپانسر پیدا کنیم. گفتم اجازه بدهید لیگ آغاز شود تا بعد سیاستی صحیح و قانونی را پیشه کنیم. حتی به قرض الحسنه ای مراجعه کردم تا حمایت کنند که البته بانک مرکزی مجوز نمی دهد. پیشنهادم این است که از ارتباطات اعضای شورا و مسئولان بابلی استفاده کنیم و با صاحبان صنایع و مانند این ها صحبت کنیم تا حامی مالی پیدا شود. شهرداری توان مالی ندارد.  هواداران خونه به خونه بدانند من صادقانه حرف زدم و خودم هم هوادار این تیم هستند و دیروز هم در تمرین این تیم شرکت کردم. هرچند با تحریک چند لیدر که از افراد مشخصی خط می گیرند فضا را علیه من در بابل مسموم کرده اند اما خیلی از هواداران برافروخته هم وقتی دلایل من را شنیدند تصمیمم را پذیرا شدند. من به کلیت شهر فکر می کنم نه یک جزء از آن.

*و سخن پایانی؟

در پایان بگویم که آقای حسن زاده مالک خونه به خونه، تمایل به تیمداری نداشتند. این مسئولان شهر بابل بودند که به سراغ او رفتند تا انگیزه کار پیدا کند.

*یعنی گفتد ما سهیم می شویم، شما تیم را رها نکن؟

- بله، به سراغ او رفتند و قول حمایت مالی دادند تا انگیزه پیدا کند و بماند و کار را رها نکند.