مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، عماد روحانی، فعال اجتماعی بابلسر: چهار دهه از انقلاب اسلامی می گذرد و وقت آن رسیده تا به جوانان میدان داد و آنها را در انواع موقعیت ها مختلف سهیم کرد.

 تحول و به روز شدن یک ملت و مملکت، نیازمند افکار و ایده های جوان است. در راستای توسعه فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، اجرایی و بهره گیری از توان فکری جوانان، در نهادها، مراکز و دوایر، جایگاهی به نام مشاورجوان تعریف شده است.

بر اساس تعریف این جایگاه، مشاور جوان باید به همفکری با مدیر مجموعه بپردازد و کمک کند سازمان متبوعه را به رشد و ترقی برساند، همچنین باید موجبات پیشرفت خود و همنوعانش را برای به عهده گرفتن مسئولیت های مدیریتی در آینده فراهم سازد.

مشاوران جوان برای آنکه در مقام «مشاوره» منشأ خیر شوند، باید واجد تخصص و مهارت لازم متناسب با حوزه­ ی کاری خود باشند. مثلاً مشاوران جوان یک مدیر فرهنگی در مجموعه فرهنگ و ارشاد اسلامی باید در زمینه های فرهنگی و هنری صاحب اندیشه لازم باشند. در زمینه­ ی فرهنگ و هنر اسلامی کار کرده باشند و یا با یک یا چند هنر سر و کار داشته باشند و در آن صاحب مهارت باشند. برای سایر مدیران مجموعه های دیگر سیاسی، فرهنگی، اجتماعی نیز همین روند باید باشد.

 حقیقت آن است که این مهم، به حقیقت نپیوسته است و ما شاهد حضور افرادی فاقد مهارت و تخصص های کافی به عنوان مشاوران جوان هستیم. شتاب زدگی و سیاست ورزی افراطی مدیران در انتخاب مشاوران صدمات جبران ناپذیری در پی خواهد داشت.

در گزینش مشاوران جوان، گاه شاهد دستپاچگی و یا نگاه تند وتیز سیاسی هستیم؛ انتخاب افراد از سوی مسئول به عنوان مشاور جوان با ذائقه­ ای خیلی خاص و مشخص با تنگ کردن دایره انتخاب، هم به مقبولیت این جایگاه خدشه وارد می کند و هم باعث می شود تا برخی از تصمیمات رنگ و بوی شخصی بگیرد و برخلاف اتفاق نظر و آرای سایر جوانان اتخاذ شود.

دست پاچگی در انتخاب، باعث می شود تا ما از انتخاب گزینه های بهتر و مثمرثمر محروم شویم؛ اما اگر گزینش با حوصله و دقت و بر اساس اصالت خاص و فاکتورهای مورد نیاز هر بخش صورت پذیرد، حتما به صواب نزدیک تر است و ما از مشورت بهترین ها سود خواهیم برد.

از سوی دیگر برخی از مشاوران جوان به این جایگاه، به چشم یک سکوی پرش، نگاه می کنند و از این رهگذر تعهد بلند مدتی در قلب خود نسبت به کار احساس نمی کنند.

این نگاه و نبود تعهد باعث می شود تا مشاور به جای آنکه حقاً در پی رفع نواقص جوانان و مشورت های کار ساز و عالمانه باشد، بیشتر وقت خود را صرف ایجاد ارتباط با مسئولان و لابی برای استفاده برخی مزایای ویژه و کسب مقامات مورد علاقه خود کند. ترفیع های بجا و نابجای عده ای از همین مشاوران، نشانه ای بر صحت این مدعاست.

از این رو اگر فردی که فاقد توانمندی ها و تخصص های لازم و کافی است برای مشاوران جوان برگزینیم، ضمن اینکه با محدود کردن جوانان شایسته و ذی حق دیگر در تصدی این پست و تجربه کردن موقعیت، سبب رعایت نشدن عدالت اجتماعی شده ایم، به ترقی کاذب و پیشرفت درون تهی آن جوان نالایق نیز کمک کرده ایم و فرد می تواند با تکیه بر این جایگاه و استفاده ابزاری از آن، هم این احساس کاذب را در خود افزایش دهد و هم جایگاه خود را بهبود بخشد.

 اکنون بیش از پیش نیازمند تشکیل مجمع مشاوران جوان که متشکل از جوانانی متخصص، صاحب نظر و دغدغه مند احساس می شود تا ضمن ایجاد روحیه نشاط، پویایی و نوگرایی، زمینه ایجاد تحول در نظام مدیریتی را فراهم‌ آورد.

در راستای طرح بازنشستگی مدیران باسابقه که مجلس تصویب کرده است، باید گفت به یقین حضور جوانان مستعد و پرانرژی در کنار مدیران با تجربه زمینه رشد مجموعه ها و دستگاها را به‌وجود می آورد. برای تحقق آن پیشنهاد می شود مدیران برای مجموعه تحت مدیریت شان مجمع مشاوران جوان تشکیل و پایه‌گذاری کنند تا بجای فردمحوری شاهد گروه محوری باشیم.