مازندنومه، سرویس سیاسی: زنبیلیه بنامیم یا انحرافی یا هرچیز دیگر این باند را، محمود احمدی نژاد  هر روز خبرساز می شود. حتی زمانی که دو ضلع از سه ضلع این مثلث در زندان هستند، معرکه گیری های رییس جمهوری سابق ایران به پایان نمی رسد.

او یک روز علیه قوه قضا موضع می گیرد، روز دیگر به دولت می تازد، و این لابه لا سفر هم می رود و سخنرانی می کند، بدون این که به خاطر عملکرد ضعیفش در دوره ریاست جمهوری یا برخی اظهاراتش که از خط قرمز هم عبور کرده، مستوجب عقوبت و تنبیه شود.

دیگر افکار عمومی به برخورد نکردن و مماشات با این پدیده، عادت کرده و تنها چاره ای که می ماند آن است که بسان آیت الله شبستری در جلسه مجمع تشخیص مصلحت، صندلی و روی از اون گردانده شود.

با این وجود محمود، تشنه بازگشت به قدرت است و با ردصلاحیت و روی گردانی و به زندان رفتن اضلاع مثلش –بقایی و مشایی- از رو نمی رود.

در کانال منسوب به او هر روز برای بقایی و مشایی –دو چهره ناب جریان انحرافی- روزشمار می گذارند که مسئولیت سلامت شان بر عهده قوه قضاییه است. دنیا برای این جریان و نفر اول آن، در این دو نفر خلاصه می شود و سرنوشت و وضعیت زندانیان و حتی شهروندان دیگر برای شان ارزشی ندارد.

معرکه‌گیری های او هم به جز انتقادات بیشتر برای او عایدی ندارد؛ چه او به این سؤال ساده پاسخ نداده است که اگر دستگاه قضایی را این چنین محل انتقاد می‌داند، چرا در هشت سال دوران ریاست‌جمهوری‌اش که برای حفظ حقوق مردم سوگند خورده بود، حرفی نزد و اکنون هم دلش تنها برای همین دو نفر می سوزد؟

احمدی‌نژاد نماد یک جریان و اتاق فکری است که پشت سر او فعالیت می‌کند و از ابتدای راه هم همراه او بوده است. اتفاقاً این جریان چندان ارتباطی به اصولگرایی هم نداشته و اصولگرایان در شناسایی این جریان مرتکب اشتباه شدند و با تحلیلی اشتباه از احمدی‌نژاد حمایت کردند.

پر بیراه نیست اگر بگوییم با اتمام دوران ریاست‌جمهوری‌اش، هم حامیان و هم منتقدانش نفس راحتی کشیدند؛ خرسندی منتقدان برای پایان یافتن تصمیم‌گیری خلق‌الساعه، هیجانی و پر هزینه و «شو»‌های تبلیغی او بود که کشور را در عرصه داخلی با مشکلات بیشماری درگیر و در عرصه خارجی با بحران رو‌به‌رو ساخته بود. حامیان دیروز و پریروزش هم با اندک فاصله زمانی از منتقدان دریافتند پشتیبانی از احمدی‌نژاد، شرط بستن روی بازنده‌ای است که دیر یا زود از اعتبار طرفداران سیاسی‌اش خواهد کاست. حامیان سرسخت او از آن روز به بعد کوشیدند خاطره احمدی‌نژاد و حتی حضور او را به فراموشی بسپارند و امیدوار باشند حافظه افکار عمومی نیز کوتاه‌مدت باشد.

او با اعتماد نفس خاص خود، به مقامات داخلی و خارجی نامه می نویسد و به حصارک و بهمئی و مناطق دیگر سفر و در جمع برخی هوادارانش سخنرانی می کند.

البته با موضع گیری ها و تحرکات دو سال اخیر احمدی نژاد، بسیاری از یاران سابق از او جدا شده اند و مانده اند جمعی پراکنده از حواریون اش و برخی افراد مخالف دولت (که در نبود چهره مطرح در جناح ضد دولت، فعلاً پشت اظهارات رییس جمهوری سابق سنگر گرفته اند و در دل اعتقادی به او ندارند)، بستر نفس کشیدن به او را در برخی شهرستان ها فراهم می کنند.


در مازندران هم البته او چند مهره ای دارد که نفس شان به نفس او بند است و گاه و بیگاه هم او را به این استان شمالی می آورند. به تازگی تحرکاتی نیز داشته اند تا محمود را به مازندران بکشانند و مانوری بدهند که البته تا کنون بنا به دلایلی موفق نشده اند.

محمود احمدی نژاد یکه تاز حاشیه سازی در کشور است و تا زمستان سال گذشته 11 حکم قطعی برایش صادر شده بود!

بهار امسال بود که غلامعلی حدادعادل، رئیس پیشین مجلس ایران و هوادار اصیل و کلاسیک احمدی نژاد،با انتشار پیامی در توییتر خود گفت که «جریان» مربوط به محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری سابق «عاقبت ندارد.»


آیا خزان رییس دولت بهار در پیش است؟

*این یادداشت به تازگی در کانال تلگرام مازندنومه منتشر شده است.