مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، سردبیر: محمدنصیر متانی، اردی بهشت ماه سال گذشته با کسب بیش از 8800 رای به عنوان نفر هشتم وارد شورای شهر قائم شهر شد. او که مدیریت خوانده، اکنون رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی این شوراست. متانی جوانی آرام، خوش مشرب، خودمانی، صریح و از همه مهم تر با صداقت است و همین صداقتش باعث می شود، خیلی راحت به گفته هایش اعتماد کنی. آن چه در پی آمده، حاصل دو ساعت گفتگوی من با این عضو شورای شهر قائم شهر است. از زباله شروع کردیم و در ادامه بحث به موضوعات دیگر هم کشیده شد.

*25 مهرماه امسال شورای شهر قائم شهر ادعا کرد که برای اولین بار در مازندران، سیستم تصفیه شیرآبه زباله در قائم‌شهر افتتاح می شود. هرچند می دانیم مدیریت پسماند شمال کشور به 4 هزار میلیارد تومان بودجه نیاز دارد و معضل، استانی و ملی است؛ اما خب ما در قائم شهر با معضل لاینحل پسماند مواجهیم. سوغاتی این شهر برای مسافرانی و مردمی که از پل تلار عبور می کنند، بوی نامناسب زباله است. بهتر نیست به جای شیرابه، مشکل خود زباله از اساس حل شود؟ اصلاً شما در شورای شهر جلسه ای، برنامه ای، چیزی برای رفع معضل زباله و جذب سرمایه گذار داشتید؟ یا به این دلیل که مشکل فراشهرستانی است، از کنار این موضوع گذشته اید؟

-به عنوان مقدمه بگویم مدیریت در جامعه ما اقتضایی است. یعنی مدیریت در زمان حال. به آینده فکر نمی کنیم و تحت شرایط کنونی مدیریت می کنیم. ما باید در مورد آینده بچه هامان برنامه ریزی و تصمیم گیری کنیم، اما در زمان حال درجا می زنیم و در لحظه مدیریت می کنیم. با زباله سوز و تبدیل ضایعات و کمپوست  ومانند این ها مشکل زباله شهر حل نخواهد شد، چون تفکر مقطعی و در زمان حال داریم.

من از همان ابتدا که عضو شورای شهر شدم، به فکر کار بنیادی و ریشه ای افتادم. اگر قرار است بحران زباله نداشته باشیم، باید نسل آینده را توانمند کنیم. باید به کودکان مان یاد بدهیم که زباله کم تولید کنند و تفکیک زباله را بیاموزند. به همین دلیل نزدیک به یک سال است که به اتفاق یکی از دوستان به نام آقای شیرزاد، به مهدکودک ها و مدارس شهر در مقاطع مختلف رفتیم. با شورای دانش آموزی مدرسه ها جلسه گذاشتیم و تلاش کردیم با کمک گرفتن از شورای دانش آموزی، به بچه ها آموزش بدهیم.

* در مورد شیوه آموزش تان در مدارس هم مختصری توضیح بدهید.

- برای شروع از بچه ها می پرسیم که متراژ خانه های شما چند متر است؟ پاسخ می دهند مثلاً 100 متر یا 120 متر... بعد ادامه می دهم که ما در خانه های صدمتری زندگی می کنیم، اما در این شهر زباله گاهی داریم که چند هزار متر است. این فضا هر روز پر از زباله می شود. بعد می گویم: همه شما دیدید که از زیر نایلون زباله منزل تان کمی شیرابه ریخته می شود. حالا تصور کنید که ما در زباله گاه شهر میلیون ها لیتر شیرابه داریم! به آن ها می گویم: بچه ها ما باید از خودمان شروع کنیم. شما باید همیار محیط زیست باشید.

 در این فضا با دانش آموزان صحبت می کنیم و بحث تفکیک زباله را هم شرح می دهیم و سطل زباله در دو رنگ سیاه و زرد در اختیار مدرسه ها قرار می دهیم.

*بازتابی هم داشته این کار؟ هزینه های خرید سطل زباله و اصلاً این پروژه با شورای شهر است؟

خیر، هزینه های این کار را هم شخصا می پردازم. بازخورد مثبت که داشت. بچه ها زباله ها را تفکیک کردند. بعد زنگ زدند به ما. من وانتی کرایه کردم و فرستادم که زباله های خشک را در چند نوبت از مدرسه ها جمع کند.  در چند ماه اخیر سطل زباله با هزینه شخصی خریداری کردم و به مدرسه ها دادم. البته این کار را با کمال میل انجام دادم تا در حد خودم بتوانم فرهنگ سازی کنم. هفته ای 4 روز این کار را در مدرسه ها انجام می دادیم. فعلاً منتظریم شورای جدید مدارس تشکیل شود تا پروژه را در سال جدید تحصیلی هم  اجرا کنیم.

*انگیزه و اقدام شما قابل تحسین است. همکاری اولیای مدرسه چگونه بوده؟

-اکثراً همکاری کردند. هرچند بسیاری از بچه ها اصلاً نمی دانستند شورای شهر چیست و چه وظیفه ای دارد. خب نمونه هایی هم داشتیم که علیه ما موضع گرفته بودند. مثلاً یکی از دبیرستان ها ابتدا قصد نداشت با ما همکاری کند. در ادامه هماهنگی شد و ما بالاخره برنامه را در آن مدرسه اجرا کردیم. اتفاقاً بازخوردی که در این مدرسه گرفتیم بیشتر از سایر مدارس بود. برای ما دسته گل و شیرینی هم گرفتند و خیلی رضایت داشتند.

*قصد ندارید تیم تان را وسیع تر و بزرگ تر کنید که به مدرسه های بیشتری بروید و کار سریع تر پیش برود؟

-ببینید، برخی با این کار هدفمند ما ارتباط برقرار نکردند و  شاید توی دل شان به ما می خندند. عده ای می گویند که کار ما تبلیغاتی و برای کسب رای است! خب اصلاً مهدکودکی و بچه ابتدایی می تواند رای بدهد؟! ما به بچه ها می گوییم نکات و حرف های ما را به دوستان و سایر هم کلاسی ها آموزش بدهند. امسال می خواهیم کلاس ها را تجمیع کنیم و به صورت تعاملی و به شکل کنفرانسی و در وسعت بالاتر، مفاهیمی مثل فرهنگ تفکیک زباله، فرهنگ کم تولید کردن زباله، فرهنگ شهرنشینی و آپارتمان نشینی، ترافیک و مانند این ها را آموزش دهیم. وقتی خانواده ها تفکیک زباله را ندانند، خب اگر ما بهترین زباله سوز را هم در شهر داشته باشیم، هزینه ها نه تنها کم نشده، چند برابر هم خواهد شد. چون مدیریت شهری علاوه بر جمع آوری، باید برای تفکیک زباله هم پول خرج کند. 20 تا 30 درصد زباله قابل بازیافت است، اما الان بدون تفکیک، همه زباله ها دور ریخته می شود. باید دو کار فرهنگ ایجاد و فرهنگ تفکیک زباله را به کودکان مان آموزش بدهیم.

*خب از این بحث عبور کنیم. اقدام شخصی شما ارجمند است، اما شورای شهر چه کرده در این زمینه؟

-در شورای شهر با چند شرکت مرتبط با زباله نشست گذاشتیم و سفر به خارج از کشور هم داشتیم. به نظر من، هم سرمایه گذار باید بهره ببرد و هم شهر. سرمایه گذاری آمد و قرار شد زمین و نیروی انسانی را ما تحویل بدهیم. زباله را هم تفکیک شده ما دم کارخانه به او تحویل بدهیم. خب با این قرارداد، سهم شهر وشهروندان ما ضایع می شد و سود کار فقط به سرمایه گذار می رسید و من مخالفت کردم. سرمایه گذار دیگری هم آمد که روزی هزارتن زباله می خواست. ما در قائم شهر روزانه حدود 200 تن زباله داریم. مجبور بودیم روزی 800 تن زباله را از شهرها و روستاهای دیگر وارد کنیم که وضع بهداشتی و بصری شهر ما را آلوده می کرد و نپذیرفتیم.

*فکر می کنید مافیای زباله در قائمشهر هم داریم؟ دولت ها آمدند و رفتند، همه وعده دادند، اما در هیچ شهر مازندران ما شاهد حل معضل زباله نیستیم. باور عمومی این است که چون در شهرهای مختلف استان، منافع میلیاردی از قِبَل زباله وجود دارد، مافیایی ایجاد شده که اجازه نمی دهد معضل زباله به صورت علمی و کارشناسی، یک بار برای همیشه حل و فصل شود. الان شما  بر کار شرکت تبدیل و بهره برداری از زباله قائمشهر نظارت دارید؟

-مسایلی در این زمینه وجود دارد. در قائم شهر هم در چند ماه اخیر تحرکاتی را شاهد بودیم و در حال شکل گیری به قول شما مافیای زباله هستیم. همین تحرکات باعث شد من اخیراً در صحن علنی شورا نطق داشته باشم. واقعاً زباله در قائم شهر طلای کثیف است. در زباله گاه شهر ما با روزی 200 تن زباله، حدوداً روزی 10 میلیون تومان پول خالص در می آید. به عبارت دیگر این جا ماهانه بیشتر از 300 میلیون تومان درآمد خالص دارد، خب مشخص است که انگیزه ای برای حل و فصل این معضل وجود نخواهد داشت.

* ماجرای کیوسک‌های تفکیک زباله چیست؟ به تازگی شما موضع گرفتید که کیوسک‌های تفکیک زباله یک شرکت خصوصی، فضای عمومی شهر را اشغال کرده و جانمایی مناسبی ندارد. گفتید جایگاه این کانکس در مرکز شهر و در زمین شهرداری نیست.

-یک شرکت تفکیک زباله آمده که ورودش روند صحیحی داشته و با رعایت حداقل های تشریفات قانونی، قرارداد بسته، اما بعد از ورود، این شرکت تلاش کرده به برخی اعضای شورای شهر نزدیک شود. ارتباطاتی برقرار شد که برخی اعضای شورا، افرادی را برای اشتغال به این شرکت معرفی کنند. خب رفته رفته این شرکت چندین کانکس بدقواره و بدشکل را بدون هماهنگی در جاهای مختلف شهر نصب کرد. کسی هم معترض نشد، چون پشت پیمانکار گرم شده و می داند بابت وابستگی هایی که ایجاد کرده، کسی چیزی نمی تواند به او بگوید. این سیاسی کاری ها به ضرر مردم است.

یادم نمی آید مثلاً از دفتر امام جمعه شهر به من زنگ بزنند و درخواستی را مطرح و در کاری دخالت کنند، اما برخی اعضای شورای شهر متاسفانه در پی برقراری ارتباطات منفعت طلبانه با مراکز و جاهای مختلف، حتی با ادارات کوچک شهر هستند.

*از بحث زباله خارج شویم. این سئوال را می پرسم که شهروندان در کنار پروژه های بزرگ شهری، کارهای ساده و واکسی هم می خواهند. اتفاقاً خیلی هم ضرورت دارد این کارها. مثلاً مشاهده می کنیم که خرابی آسفالت ها و چاله های داخل شهر و محلات، دیر به دیر رفع می شود. لکه گیری که دیگر زیرگذر و روگذر و پل هوایی نیست که بگوییم اعتبار نداریم و مثلاً 3 سال طول بکشد!  مشکل این کندی کار کجاست؟

-همان مدیریت اقتضایی که در بالا اشاره کردم، در شهرداری هم وجود دارد. مدیریت ما کشنده ی انگیزه هاست. در انتصابات نسبت ها را دخیل کردیم. کاربلدها و توانمندها را کنار و افراد ضعیف، اما منسوب به خود را در راس گذاشتیم. مدیرانی داشتیم که بدون ابزار و امکانات هم در مشکلات  وبحران ها موفق بودند، اما کسانی آمده اند که با داشتن امکانات هم کارایی ندارند. همین باعث شد که ما در کارهای کوچک اما مهم شهر دچار مشکل بشویم.

*یعنی در عزل و نصب های شهرداری، افراد ناکارامد را به کارهای مدیریتی گمارده اند و افراد توانمند انگیزه کار ندارند. برداشتم درسته؟

-برخی مدیران بالادستی دنبال افراد باانگیزه، کاربلد و توانا نیستند. آن ها دنبال بله قربان گو هستند. به افرادی پست می دهند که به آن ها بله و چشم بگویند، نه این که کارامد باشند. همین باعث شده شهرداری الان دیگر خیلی محیط اجرایی نباشد. طرف می گوید من می توانم کار کنم، اما نمی خواهم و دغدغه کار ندارم. خب در این وضعیت، ضرر را مردم می بینند. همین پر نشدن چاله های شهر، بخش زیادی اش به اشکالات مدیریتی برمی گردد. انگیزه ها برای کار از بین رفته است.

*نقش شهردار این وسط چیه؟ بالاخره به عنوان یک مدیر ارشد باید بتواند از ظرفیت های کامل نیروی انسانی اش بهره گیری کند.

-شهردار یک نفر است. ما اعضای شورای شهر می توانیم یک شهردار متوسط به پایین را بیاوریم و حمایت کنیم تا بهترین عملکرد را داشته باشد. اما می توانیم تواناترین و سالم ترین شهردار را در راس کار بگذاریم و شرایط را بسته نگه داریم و اجازه بروز وظهور مدیریتی را به او ندهیم.

*شفاف می پرسم. شفاف هم پاسخ دهید. در حال حاضر قائمشهر یک شهردار متخصص و کاربلد دارد، اما شورای شهر دست او را بسته است و اجازه مانور به او نمی دهد. درسته؟

-برخی اعضای شورای شهر از شهردار سهم خواهی می کنند. اما میزان دخالت ها و سهم خواهی ها تلورانس و تفاوت دارد. تک تک ما شورایی ها یک شهردار متخصص و اجرایی را به حاشیه برده ایم.

*حالا دخالت اعضای شورا را کنار فشارهای دیگری بگذارید که از بیرون مجموعه به شهردار وارد می شود.

-بله، دخالت های سیاسی خارجی هم بر شهردار وجود دارد.

* پیاده روی جاماندگان اربعین، هشتم آبان امسال از حسینیه عاشقان ثارالله تا امامزاده محمد برگزار شد. شما از قرار مخالف این برنامه بودید. در جلسه شورا، قبل از اربعین، گفتید که  این حرکت  به نام یک عضو شوراست که عضو هیئت امنای امامزاده محمد است و این شخص امکانات شهرداری را برای این حرکت به کار گرفته است. بیشتر توضیح دهید.

-ما کارگروه فرهنگی را در شهرداری شکل دادیم. در این کارگروه شهردار، اعضای کمیسیون فرهنگی شورا، معاونان و شهرداران مناطق شهردار، مسئول فرهنگی و مدیر روابط عمومی شهرداری عضویت دارند. در کارگروه مطرح شد که پیاده روی جاماندگان اربعین از حسینیه عاشقان ثارالله تا امامزاده محمد برگزار شود. من همان جا مخالفت کردم. البته امامزاده محمد در مکانی قرار دارد که مظلوم واقع شده، اما خب آن جا خارج از فضای شهر و کنار میدان بار بزرگ قائم شهر است. میدان بار در این فصل شاهد تردد زیاد خودروهاست. برخی ناهنجاری ها هم وجود دارد و شرایط برای حضور خانواده ها مناسب نیست. من با پیاده روی جاماندگان اربعین مخالفت نکردم، بلکه با مسیر این پیاده روی به امامزاده محمد مخالفت کردم، چون جانمایی مناسبی ندارد. ما دو امامزاده در داخل بافت شهر داریم، چرا به سمت مثلاً امامزاده یوسف رضا پیاده روی اربعین انجام نشود؟ یا امامزاده حمزه که داخل هسته مرکزی شهر است، مگر قدمت کمی دارد؟ چرا به سمت امامزاده محمد پیاده روی کنیم که عضو شورا جزو هیات امنای آن است؟ باید از هزینه هایی که می کنیم، بازخورد مناسب تری بگیریم.

*یعنی انگیزه این کار سیاسی و شخصی بوده؟

-بهتر است بگوییم نوعی منفعت در آن نهفته بوده. متاسفانه همکار شورایی ما در صدد است در آینده بهره برداری هایی بکند. ایشان  گفتند که قبل از عضویت در شورا، جزو هیات امنای امامزاده  محمد بوده، اما آقای عباسی بعد از عضویت در شورا عضو هیات امنا شده است. ایشان گفتند آن مکان در نقشه تفصیلی شهر وجود دارد و خدمات به امامزاده محمد جزو برنامه های مدیریت شهری است، در حالی که این ادعا نادرست است و آن مکان جزیی از شهر نیست. چرا خدمات شهر به خارج از شهر انتقال یابد، در حالی که شهرندان نیاز بیشتری دارند؟

*این تراموا داستانش چیه؟ واقعاً قراره در چند شهر استان از جمله قائم شهر به صورت مشترک ایجاد بشه؟ کمی رویایی و تخیلی نیست؟ اصلاً مطالعه و اجرای چنین پروژه ی استانی و وسیعی که در بابل، آمل، قائم شهر و ساری اجرا می شه، به شورای شهر چه ارتباطی دارد؟

-در جلسه ای که به همین منظور برگزار شد، من مخالفت کردم. در آن جلسه گفتند که برای مطالعه این پروژه که فقط از قائم شهر عبور می کند، شهرداری این شهر باید 700 میلیون تومان بپردازد. من پیشنهاد کردم که ما در شهرداری نیرو داریم، برای مطالعه این پروژه به شما نیرو می دهیم و بابت این خدمات، شما باید به ما پول هم بپردازید. در ضمن این تراموا در پشت میدان جانبازان قائم شهر جانمایی می شود. برای شهروندان ما دشوار است که چند مسیر تاکسی بگیرند تا به ایستگاه تراموا برسند. من به این طرح منفعت طلبانه نقد داشتم. اصلاً شهرداری پول مطالعه این طرح را هم ندارد و جلسه بی نتیجه به پایان رسید.

*هرچند پروژه تقاطع شهید مهدوی در خیابان تهران، ملی است و به شهرداری مربوط نیست، اما اطلاع دارید که چرا کند پیش می رود؟ اصلاً کاری صورت نمی گیرد. در تابستان که ترافیک کلافه کننده ای ایجاد شده بود.

-خب این پروژه به شهرداری ارتباط ندارد، اما نحوه اجرای آن گریبانگیر شهر و شهرداری و شورا شده است. در اجرای این پروژه آن قدر ضعیف عمل شده که الان چند هفته است پیمانکار به کار تن نمی دهد. با توجه به تورم و وضعیت اقتصادی، قراردادی که با او بستند، شرایطش فرق کرده، دولت هم در وضعیت نامناسب اعتباری قرار دارد.

*باید برای پروژه ها سقف زمانی تعیین کرد. مسئولان ما عاشق کلنگ زدن و آغاز پروژه و عکس یادگاری گرفتن هستند! شروع پروژه با مسئولان است و تمام شدن آن دست قضا  وقدر و حضرت دوست! اصلاً مشخص نیست آن پروژه چند ساله تمام می شود و سقف زمانی ندارد. حالا مردم می مانند با پروژه ای که معطل و  زمین گیر شده. تابستان ها به خصوص آخر هفته راه بندان همین تقاطع مهدوی، کیلومتری می شد و چند پلیس می ایستادند تا کمی ترافیک را روان کنند.

-البته در این تقاطع، ترافیک همیشه وجود داشت، اما بعد از کنده کاری و شروع پروژه، مشکلات ترافیکی بیشتر شد. مدیریت شهری باید وارد عمل شود و بیشتر پیگیر این پروژه باشد.

*به من بگویید الان مدیریت شهری چه کار می کند؟ چاله چوله ها و کنده کاری ها که دیر دیر ترمیم می شود، پروژه مهمی هم بعد از پل پر حرف و حدیث میدان جانبازان نداشتیم، دقیقاً شهرداری الان کجاست؟

-ما 3 زیرگذر را در مناطق مختلف شهر در دست گرفتیم که در مرحله پایانی فاز مطالعاتی قرار دارد. به احتمال، امسال یکی از این پروژه ها کلید می خورد.

*البته فقط قائم شهر نیست که به خواب رفته، بیشتر شهرهای استان و کشور هم همین وضعیت را دارند. کنار ما در ساری هم شهرداری با آن شعارهای پرطمطراق و دهن پرکن اش، مدت هاست به خواب رفته و کار خاصی انجام نمی دهد. حتی پول ندارد حقوق پرسنل اش را بدهد.

-دقیقاً. البته مردم هم شرایط را درک می کنند. شهروندان می دانند پول و بودجه نیست. ولی خب، پول نداریم، اما مردم که باید همت و صداقت و دلسوزی و پای کار بودن مدیران را درک کنند. این ها که بودجه نمی خواهد.

* امسال اتفاقاتی را در برخی شوراها و شهرداری ها استان شاهد بودیم. جمعی از شهرداران برکنار شدند، برخی اعضای شورا شهر دستگیر شدند. مثلاً  پرونده تخلف ۲۹۰ میلیارد تومانی شهرداری ساری را داشتیم، بازداشت چند عضو شورای شهر بابل را در اثر تله گذاری اعضای دیگر و منسوبان آن ها داشتیم، استعفای شهرداران رامسر و بابلسر، شایعه استعفای شهردار آمل، استعفای شهردار نکا و پس گرفتن آن، استیضاح و برکناری قریب الوقوع شهردار بابل، تنش در شورای شهر فریدون کنار بر سر ماندن یا رفتن شهردار این شهر، تغییر شغل شهردار پل سفید و رفتن به فرمانداری و... از قرار در قائم شهر اوضاع کمی بسامان تر است. شما اقلیت منسجمی در شورا هستید. 3 نفرید در مقابل 6 عضو دیگر. اغلب کرسی ها را هم همین سه نفر در اختیار گرفتید.

- بهتر است بگوییم ترکیب شورای شهر قائم شهر 3 به 5 است.  نفر نهم هنوز با خودش به نتیجه نرسیده است!

*غیر از خودتان، نام آن دو نفر را هم بگویید که اغلب تصمیم های تان منسجم و پیش برنده است.

-آقایان اسماعیلی و شیرسوار.

*این ترکیب دو قطبی، سیاسی به نظر نمی رسد. یعنی بر اساس علاقه مندی به دو طیف سیاسی کشور که کنار هم قرار نگرفته اید؟

-اصلاً.  من خودم فرد مستقلی هستم. ما 3 تن منافع مشترکی نداریم. وقتی دنبال منفعتی نباشیم، انسجام و قوت بیشتری خواهیم داشت، بنابراین اقلیت منسجمی را تشکیل داده ایم. ما 3 نفر به صورت رفاقتی و نه سودجویانه کنار هم هستیم و همین رفاقت نقطه قوت کار ما شده و ضریب خطا را در کار پایین آوردیم. وقتی منفعتی نباشد در بزنگاه ها و مواقع اعمال فشار، نه سکوت می کنیم و نه به خواسته ها تن می دهیم.

*از عملکرد خودتان در کمیسیون فرهنگی رضایت دارید؟

-من در یکی از جلسات اخیر شورا درباره ضعف های کمیسیون خودم –کمیسیون فرهنگی، اجتماعی، ورزشی- صحبت کردم. البته در این کمیسیون من انرژی زیادی گذاشتم برای تابوشکنی و تغییر برخی سنت ها و اجرای برنامه های مختلف فرهنگی در شهر. سعی کردم اتفاقات درستی بیفتد. برای مثال من نقد دارم راجع به محوطه ای در پارک ولیعصر که در اختیار یک فرد است و برای اسکیت اجاره می دهد. چرا امکانات هسته مرکزی شهر به افراد خاصی واگذار شده که از حمایت برخی اعضای شورا هم برخوردارند؟ نمونه این چراها کم نیست. خب من با دوستانم برای مدارس وقت زیادی گذاشتیم. در پی کارهای ریشه ای هستیم. برخی همکاران قبلاً می گفتند متانی دنبال رای پیرمردها و پیرزن ها هست، الان می گویند دنبال رای چند سال آینده بچه مدرسه ای هاست! این حرف ها را که می شنوم متوجه می شوم، پس کارم را درست انجام می دهم و کارهای من دیده شده. نمونه ای را برای تان تعریف کنم؛ دانش آموز کلاس سوم ابتدایی یکی از مدارس دخترانه شهر از ما خواست برای آن ها برنامه درختکاری بگذاریم. اتوبوسی برای این بچه ها و معلمان گرفتیم و آن ها را برای درختکاری بردیم که هنوز بازخورد آن برنامه پابرجاست. پشت سرم می گفتند متانی برای چه این کارها را می کند؟! اینجا که رایی نیست!

*متاسفانه تفکر دم دستی و آلوده ای است که از هر حرکتی رای، طلب می کنند! یادم می آید شما سال گذشته که در مراسم ثبت ملی نیشکر روستای ما –ریکنده- شرکت کرده بودید، یکی می گفت چرا آقای متانی عضو شورای شهر قائم شهر به این مراسم آمده؟ اینجا در روستا خودمان شورا داریم و او این جا که رای ندارد! یعنی شرکت رییس کمیسیون فرهنگی شورا را در یک مراسم فرهنگی، منوط به وجود رای می دانند.

*من در بسیاری از محافل و مجامع و جلسات شرکت کرده ام و می کنم، با این که می دانم به قول آن دوستان رای ساز نیست. من در همین جلسات به نکات تازه ای  دست یافتم و راهگشا بوده است. همه چیز که رای و فعالیت انتخاباتی نیست. سعی کردم صداقت در کار داشته باشم و با مردم رو راست باشم. خودم در انتخابات کمی بیشتر از 40 میلیون تومان خرج کردم، اما اطرافیان و دوستان و آشنایان برای من میلیاردها تومان اعتبار گذاشتند. من وظیفه دارم این اعتبار غیرمادی را حفظ کنم. در شرایط موجود از عملکرد خودم رضایت نسبی دارم، اما اقرار می کنم توانمندی های من بیشتر و شرایط محدودم کرده است.

*با توجه به این که در انتهای ماه صفر قرار داریم، آیا برنامه بزرگ شهری در این فصل دارید؟

-بله، پنجم آذرماه در روز میلاد حضرت رسول جشن خواهیم داشت و به روز مازندران هم در این مراسم خواهیم پرداخت. تا پایان سال یکی دو برنامه دیگر هم برای شهروندان خواهیم داشت. باید با لحاظ گرفتن شرایط جامعه، برنامه فرهنگی بگذاریم و همه شرایط را در نظر بگیریم.

*مطلب مرتبط:

پل روگذر جانبازان، پروژه‌ای اشتباه است/شهرداری نمی تواند مالک نساجی باشد/ استیضاح شهردار دروغ بود