بي شك يكي از عمده ترين چالش هاي فرآروي مردم و مسؤولان در جامعه ما معضل گراني است كه روزگار اقتصادي اكثريت شهروندان را تحت الشعاع قرار داده است. گراني نه آنگونه كه برخي دولتمردان و مسؤولان مي گويند پديده رواني است كه در نتيجه شانتاژ جريان سياسي رقيب حادث شده بلكه يك واقعيت اجتماعي است كه همه روزه شهروندان با آن سر و كار دارند و از روند رو به تزايد آن رنج مي برند. به اعتقاد كارشناسان اقتصادي روند گراني و تورم در سالهاي اخير به شدت سير صعودي را طي مي كند و اين امر دقيقاً ناشي از مكانيسم و سياست هايي است كه دولت در دستور كار دارد.

با اين وجود بحث درخصوص چگونگي فرآيند گراني و تورم و راهكارهاي كنترل اين معضل از حوصله اين مقال خارج است اما آنچه در ذيل مي آيد تريبون آزادي با موضوع گراني است كه تنها به انعكاس ديدگاههاي شهروندان درخصوص معضل گراني مي پردازد.

حسين محمدي كارمند يكي از ادارات است. او مي گويد: گراني يك واقعيت اجتماعي است كه در جامعه و بازار و حتي در نوع تعاملات شهروندان بوضوح قابل لمس و مشاهده است. وي مي افزايد: اينكه ما كالايي را چند ماه پيش مثلا 500 تومان مي خريديم اما امروز مجبوريم همان كالا را 700 تومان بخريم.

 داستان يا حكايت نيست بلكه حقيقتي است كه وجود دارد. وي با اشاره به روند رو به رشد تورم در جامعه ما مي گويد: افسار گسيختگي تورم باعث خسارت به تمامي لايه هاي اجتماع مي شود و شكاف طبقاتي را در جامعه تشديد مي كند.

وي مي افزايد: واقعيت آن است كه افزايش حقوق ها و دستمزدها در جامعه ما با روند گراني و تورم سنخيتي ندارد. به عبارت ديگر غلبه تورم بر درصد افزايش حقوق كاملا مشهود است و اين دقيقاً به معناي فقيرتر شدن و كاهش قدرت خريد درصد زيادي از افراد جامعه است.

فاطمه موسوي كه مشغول خريد از بازار شهيد رجايي ساري است مي گويد: گراني كمرشكن شده است و ما اقشار كم درآمد در مقابله با گراني به ستوه آمده ايم. به گونه اي كه از تامين حداقل نيازهاي فرزندان خود بازمانده ايم. وي مي گويد: شوهرم كارمند شركت برق است و ماهانه 400 هزار تومان حقوق مي گيرد كه از اين مبلغ 200 هزار تومان هزينه اجاره مسكن مي شود و با 200 هزار تومان باقيمانده مجبوريم هزينه هاي مدرسه 2 فرزند و خوراك، پوشاك، بيماري و ساير هزينه ها را تامين كنيم. آيا به نظر شما در شرايط اقتصادي امروز اين كار كمرشكن نيست؟

يك خانم خانه دار نيز در اين باره مي گويد: به دليل گراني بيش از 5 سال است كه مسافرتي نرفته ايم، به عبارت ديگر از شهرستان ساري خارج نشده ايم. دل مان در اين شهر پوسيد! شوهرم هر آنچه در مي آورد تنها تكافوي مخارج خوراك و پوشاك مي شود. چرا دولت فكري بحال اقشار كم درآمد نمي كند؟ مگر ما دل نداريم؟ مگر فرزندان مان دل شان نمي خواهد يك مسافرت بروند؟ يك تفريح بروند؟ والله از اين وضعيت خسته شده ايم.

حيدر ملايي راننده تاكسي است. او مي گويد: روزي 20 هزار تومان با ماشينم كار مي كنم كه 10 هزار تومان خرج خود ماشين مي شود. بعبارت ديگر بطور متوسط ماهانه 300 هزار تومان درآمد دارم. شما بگوئيد با اين مبلغ چكار مي توان كرد؟ هزينه 5 سر عائله را چگونه بايد تامين كرد؟ والله از سير كردن شكم زن و بچه هايم هم ناتوان هستم.

وي ادامه مي دهد: گوشت كيلويي 6 هزار تومان، مرغ كيلويي 2200 تومان، سيب كيلويي 1000 تومان، پياز و سيب زميني هم كيلويي 600 تومان، لباس و كفش و... هم سرسام آور. شما بگوييد با 300 هزار تومان چكار مي شود كرد؟ آيا مسؤولان واقعاً خودشان نمي دانند كه ما بايد براي آن مثال بزنيم و حساب و كتاب كنيم؟ بخدا خودشان از همه بهتر مي دانند كه مردم از گراني چه مي كشند!

حسن تقي زاده، در خيابان جمهوري اسلامي ساري فروشنده مواد غذايي است. او هم از گراني مي نالد، مي گويد: قيمت ها روز به روز بالا مي رود. بطوري كه ما خودمان هم خجالت مي كشيم اين وضعيت را به مشتريان خود بگوئيم. اغلب مشتريان مي پرسند: هفته پيش اين خيارشور را 1000 تومان خريديم الآن 1450 تومان شده، ما مانده ايم و با يك دنيا شرمندگي!

وي ادامه مي دهد: كارخانه هاي توليد كننده هم مي گويند مواد اوليه گران شده است و ما چاره اي جز گران كردن كالاي توليدي نداريم!
وي مي گويد: خود من براي اين مغازه ماهانه يك ميليون تومان اجاره مي دهم كه اين ميزان اجاره را ناگزير بايد از محل فروش كالاها و سود حاصله جبران كنم و اين خودش نوعي تورم است. تورم مثل دندانه هاي زنجير به هم متصل هستند و براي كاهش تورم دولت بايد يك برنامه دراز مدت داشته باشد.(bashirnews)