مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، حلیمه خادمی: «کرونا» خود واقعی بسیاری از مردم جوامع مختلف را آشکار کرده است. این ویروس هولناک، نیمه پنهان و زشتی ها و زیبایی های درونی را نیز از پستو به درآورده است. مردمی می بینیم که به فکر احتکار و انبار کردن و فروش چند برابر قیمت مواد مورد نیاز هستند، از دیگر سو کسانی دیده می شوند که با نیک‌مردی، خدمات رایگان و خودجوش ارائه داده، صحنه های انسانی زیبایی خلق می کنند.

وقتی در روزهای نخستین اعلام رسمی کرونا، روی در داروخانه ها می خواندیم: «ماسک ، الکل و مواد ضدعفونی نداریم، سوال نفرمایید»، برخی به فکر افتادند که منتظر نمانند و خود قدمی بردارند.

 عید که نزدیک می شود، خیاط ها سرشان حسابی شلوغ است و نوبت گرفتن از آن ها هم سخت؛ ولی در همین نزدیکی –در شهر پل سفید- حدود 30 خیاط زن و مرد، به سفارش های عیدشان، نه گفته اند و پای کار آمده اند.

این ها از نیمه اول اسفندماه 98 از ساعت 8 صبح تا 9 شب بی وقفه مشغول دوخت ماسک و گان های پزشکی بوده اند. سوادکوه از نظر امکانات محروم است، اما شهروندانی بزرگ و نوعدوست و پیشرو دارد.

خانم  «زهرا بخشی» سرپرست یک کارگاه خیاطی در پل سفید است. سری به کارگاه او می زنم. خانم بخشی با تجربه 30 ساله در دوخت لباس، با 3 همکار دیگرش، مشغول برش زدن گان های پزشکی هستند.

 با او گفتگو می کنم که با لبخند پاسخ می دهد:

*تا چه زمانی قرار است ماسک و گان بدوزی؟

- تا زمانی که کرونا را شکست بدهیم، غیر از ماسک و گان، سفارش های دیگر را قبول نمی کنم.

*پیش از ورود کرونا، غیر از خیاطی چه کار می کردی؟

- قبل از بحران کرونا، علاوه بر خیاطی، درس می خواندم تا در آزمون مقطع کارشناسی ارشد شرکت کنم.

*رها کردی؟

-بله. یک ماه است بدون اجر و مزد، مشغول تهیه ماسک و برش گان‌های پزشکی‌ام. آزمون کارشناسی ارشد مربوط به سرنوشت شخص من است، اما دوخت گان، به سرنوشت هزاران فرد و جامعه‌ام ربط دارد. خب، جنبه عمومی بر مسایل شخصی می چربد.

*این کارآموزتان ناشنواست؟

 -بله، «گلی» نه می تواند حرف بزند و نه بشنود، اما او در تمام کارهای خیر، پابه‌پای من حضور دارد. «گلی» سرمایه ی من است، دختر هنرمندی که این روزها ماسک می دوزد و تقدیم کادر درمانی و به خوبی این روزهای سخت را درک می کند.

* سهم «گلی» از دنیا سکوت است، اما با چه آرامش خاطری مشغول برش زدن پارچه ها است.

- خانم، من دل نگران روزهای سخت کارگران، دستفروشان و مستاجران شهرمان هستم. کاش کاری از دستم ساخته بود تا به این قشرها هم کمک کنم.

*همه ما نگران مشاغل خرد هستیم و ورشکستگی و بالا آوردن بدهی طبقات پایین جامعه. همکار دیگران تان را معرفی نمی کنید؟

-من «جمالی» هستم. همکار خانم بخشی.

*شما با چه دیدگاهی یک ماه است که اینجا گان می دوزید؟

-جان ما که ارزشمندتر از پرستاران و پزشکان نیست. اگر هر یک از افراد جامعه نسبت به این بیماری احساس مسئولیت داشته باشند و به وظیفه‌شان عمل کنند،کرونا  را شکست خواهیم داد.

* خانم بخشی شما چیزی می خواستید بگید؟

-در این روزها پرستاران و پزشکانی هستند که همچون شمع بر بالین بیماران می‌سوزند. قید خانواده و استراحت و بازنشستگی‌ و مرخصی‌ها و... را زده‌اند و 24 ساعته در حفاظ عذاب آور صورت و گان و دستکش و ماسک، روز را به شب می‌رسانند و شب را به صبح! من می توانم در چنین شرایطی به فکر آزمون استخدامی و مسایل شخصی خودم باشم؟

*خانم معصومه باقری را هم اینجا می بینم. شما فرمانده یکی از پایگاه های حوزه مقاومت خواهران شهر پل سفید هستید. درسته؟

-بله. می خواهم این را بگویم که همسرم به دلیل شیوع بیماری کرونا به من اجازه حضور در اجتماع را نمی داد، اما زمانی که از او خواستم اجازه دهد در دوخت لباس مخصوص کادر پزشکی کمک کنم، پذیرفت.

*حضور گروه‌های مردمی برای دوخت ماسک و گان، تهیه آب‌میوه برای کادر درمانی، جمع آوری کمک های نقدی برای خرید دستگاه اکسیژن ساز و ضدعفونی کردن شهرها، یکی از دلایل موفقیت نسبی ما در مبارزه با ویروس کروناست. اگر این حضور خودجوش نبود، وضعیت بدتر هم می شد. خداقوت می گم به شما خانم های پرتلاش و نوعدوست. خداحافظی می کنم، چون باید به کارگاه دیگری  هم بروم. فقط یک سئوال: مغازه اجاره هست؟

-بله، مستاجریم و اجاره می پردازیم. اما صاحب مغازه لطف کرده و 2 ماه اجاره را بخشیده.

زندگی خالی نیست

(نیم ساعت بعد، کارگاه خیاطی خانم ملیسا بهاری)

*خداقوت خانم بهاری. شما هم چند هفته ای است مشغول دوخت لباس های کادر درمانی هستید. چرا؟

-وقتی می بینم کادر پزشکی و پرستاران، از جان خود گذشته و به کمک بیمارانی شتافته اند که بعضاً حتی امیدی به زنده ماندن‌شان نیست، چرا من کاری برای کادر درمانی زحمتکش شهرم نکنم؟

*دوست تان هم به کمک آمده ظاهراً؟

-خواهرم است. او معلم و چون مدرسه ها تعطیل است، به کمک من آمده تا زودتر کار دوخت را به پایان برسانیم و لباس ها به دست کادر درمانی برسد. در این شرایط ثانیه ها نیز با ارزش هستند و نباید لحظه  ای از خدمت غافل شد.

*شما هم این مکان را اجاره کرده اید؟

-بله. مغازه استیجاری است و مستاجر شهرداری هستیم. البته شهردار پل سفید قول مساعد داده در صورت موافقت اعضای شورای شهر، با ما در این پویش همکاری کند و یکی-دو ماهی اجاره نگیرد.

*در واقع نذر فرهنگی کرده اید، هم شما و هم صاحب مغازه که اجاره دریافت نمی کنه. قبول باشه. خانم رقیه براری -فرمانده حوزه بسیج خواهران حضرت زینب (س) پل سفید- هم اینجا حضور دارند. خانم براری راجع به این نذرها کمی توضیح می دهید؟

- از روزهای نخست، با 8 دستگاه چرخ خیاطی در حوزه مقاومت کار دوخت لباس ها را آغاز کردیم. بعد از اعلام فراخوان، 35 خیاط شهر در این پویش ما را همراهی کردند و کارگاه و تجهیزات خود را  بی منت  و مزد در اختیار ما قرار دادند.

*به صورت گروهی و جمعی کار می کنند؟

-2 کارگاه کار برش لباس و ماسک ها را انجام می دهند و بعد برش در اختیار سایر خیاط ها قرار می گیرد تا کار دوخت تکمیل شود. بعد پایان کار دوخت، لباس ها استریل و تحویل مسئول  بسیج سازندگی سپاه می شود تا در اختیار کادر درمانی بیمارستان شهدای زیراب قرار گیرد.

*خانم براری، برای ضدعفونی کردن این کارگاه ها هم اقدام کرده اید؟

-بله، قبل از  آغاز کار تمام کارگاه ها ضدعفونی و تست تب سنجی از خیاط ها گرفته می شود. همچنین با هماهنگی های انجام شده با پرسنل بیمارستان، لباس ها ایزوله، اتو و  بعد بسته بندی و تحویل کادر درمانی می شود تا سلامت پزشکان و پرستان در معرض خطر قرار نگیرد.

*غیر از این کارگاه ها، در خانه هم افرادی هستند که در این پویش شرکت کرده باشند؟

-علاوه بر این که برخی کارگاه ها با تغییر یا راه اندازی خط تولید در این پویش حضور دارند، در خانه ها هم عده ای از بانوان، به صورت انفرادی با ما همکاری می کنند.

*آماری دارید که تا الان چه تعداد گان و ماسک دوخته شده؟

-تا روز 13 فروردین 1000 گان مخصوص کادر پزشکی و درمانی و2 هزار و 100 ماسک دوخته و توزیع شد. کار دوخت 5 هزار ماسک را هم با کمک خیران آغاز کرده ایم که بین خانواده های بیماران، نانوایی ها و کارگران توزیع خواهد شد.

*ماسک ها رو فقط به بیمارستان داده اید یا جاهای دیگه هم پخش کرده اید؟

-باکمک پویش های مردمی در چند مرحله ماسک تهیه و بین اقشار ضعیف توزیع شد. شب عید به مراکز نیکوکاری شهر هم بسته هایی دادیم تا به دست نیازمندان برسد.

مهربانی هست

کرونا کنار وحشت و اضطراب و خسارت هایش، نیمه‌ی پنهان خیلی از آدم‌ها را عیان کرد. خیران و گروه های مردمی هم پای کار هستند و خوب است، تلاش‌شان دیده شوند و قدردان‌شان باشیم.

بانویی را می شناسم که شوهر معتادش ترکش کرده و سرپرست خانوار و زیر پوشش کمیته امداد است. او هم با وجود نداری، این روزها ماسک و لباس می دوزد، به رایگان. این فرشتگان باعث می شوند زنجیره مهربانی و محبت هرگز قطع نشود.