مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، حلیمه خادمی: در باتلاق سیاه کرونا، نیلوفرهای زیبایی رشد کرده اند که دیدنی و بوییدنی اند؛ انسان هایی پر از ایمان، باور و تعهد.

در هوای باران خورده ی بهار، با اشتیاق، به دیدار این نیلوفران می روم. در کارگاه تولیدی چند جوان مشغول پر کردن بطری  های مواد ضدعفونی کننده هستند. هیچ کدام میل به گفتگو ندارند و اصرارم برای گفتن نام‌شان هم بی فایده.
شرط گفت‌وگو را گمنام ماندن عنوان می کنند.

گمنامی برای شهرت پرستان درد آور است و گرنه اجرها در گمنامی است. این‌ها با خود عهد بسته اند نام‌شان در گروه و کانال و رسانه ای پخش نشود.

7 نفر با فاصله از یکدیگر مشغول فعالیت هستند. بطری های پر را داخل جعبه ای چیده، در گوشه سالن انبار می کنند.

این گروه از 17 اسفندماه سال گذشته کارشان را با هدف ضدعفونی معابر و اماکن و کمک به بخش خدمات شهرداری زیراب آغاز کرده اند.

پس از این گروه جهادی که نام سردار سلیمانی را برای خود انتخاب کرده اند، چند گروه دیگر نیز برای ضد عفونی کردن شهر راه اندازی شد.

ابتدای پویش، تعدادشان از انگشتان یک دست هم کمتر بود، اکنون اما به 50 نفر رسیده اند.

یکی از این جوان‌ها که 25 سال و چفیه دور گردن دارد، می گوید: «به سه گروه تقسیم شده ایم. در گروه تولید 20 نفر در شیفت های متفاوت، محلول ضدعفونی کننده تولید می کنند که در فاز اول 7 هزار بطری محلول تولید و بین مردم سوادکوه به صورت رایگان توزیع می شود. در ادامه کار و فازهای بعدی، با کمک تولیت آستان قدس رضوی  محلول های البسه و دست را تولید خواهیم کرد.»

نفر دیگرکه رزمنده مدافع حرم هم بوده، می گوید: «گاهی از ما می خواهند با خانواده ها صحبت کنیم تا اجازه دهند فرزندان شان با این گروه ها همکاری کنند و ما اینجا از 16 ساله تا 60 ساله، افراد داوطلب داریم.»

اعضای این گروه با خود قرار گذاشته اند، پس از کرونا، فعالیت های خود را همراه با متخصصان و کارشناسان مختلف، ادامه دهند و برای محرومیت‌زدایی منطقه تلاش کنند.

مهدی رضایی -معاون و مسئول فرهنگی دفتر آستان قدس شهرستان سوادکوه- است.

 او می گوید: «قرارگاه جهادی سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی در شهر زیراب  مستقر است و فعالیت  این عزیزان با ضدعفونی اماکن از روزهای نخست کرونایی آغاز شد.»

رضایی ادامه می دهد: «در مرحله اول روزانه 3 هزار بطری نیم لیتری  محلول ضدعفونی سطوح و دست، در این کارگاه بسته بندی شده، در اختیار ساکنان ودستگاه های اداری شهرستان سوادکوه قرار می گیرد.»

همزمان با آماده سازی محلول ضدعفونی‌کننده، تهیه بسته‌های معیشتی و همراهی با رزمایش «کمک مومنانه»  نیز در دستور کار این قرارگاه قرار دارد.

وحید متانی -رئیس سازمان  هلال احمر شهرستان سوادکوه- نیز می گوید: این قرار گاه توسط تعدادی از جوانان راه اندازی شد که هلال احمر شهرستان هم به عنوان ستاد پشیبان در کنار این عزیزان قرار دارد.

وی یادآور می شود: «گروه های جهادی تهدید کرونا را به فرصتی برای  خدمت به خلق تبدیل کرده اند. این‌جا جوانان گمنامی فعالیت می کنند که روزهاست خانواده‌شان را ندیده اند.»

*من حسین 12 سال دارم

روزی دیگر در سوادکوه... هوا امروز خیلی گرم و رزمایش بیولوژیک مبارزه علیه کرونا در شهرستان در حال برگزاری است.

در حال عکاسی نوجوان ریز نقشی را می بینم که ماسکی مشکی، صورتش را قاب گرفته.

اسمش بر روی لباس رزمی که بر تن کرده  حک شده: «حسین غضائری».

حسین 12 سال دارد و فرزند اول خانواده است. یک سال و نیم پیش در بسیج محله شان  نام نویسی کرده و می گوید آمده تا با کرونا بجنگد.

 سم‌پاش را بر می دارد و از محلول ضدعفونی پر می کند. وزن سم‌پاش از وزن خودش بیشتر است، اما محکم در دست‌اش گرفته.

این گروه 70 نفره به گروه های کوچک‌تر تقسیم می شوند و هر گروه به سوی  یک منطقه شهر زیراب  حرکت می کند.

مغازه ها ضدعفونی و گروهی وارد کوچه های شهر می شود. عصر این گروه راهی پل سفید می شوند. حسین 12 ساله هنوز هست و تلاش می کند.

خستگی‌اش را زیر ماسک پنهان کرده، وارد مغازه ها می شود و با وسواس و آرامش، مکان ها را ضدعفونی می کند.

همان‌جا شماره مادر حسین را از دایی اش که در گروه حاضر است، می گیرم و تلفن می زنم.

▫خانم بابایی، نگران حسین نیستید؟

◦به عنوان یک مادر نگران حال بچه ام هستم، ولی نمی توانم مانع از علاقه‌مندی های مثبت او بشوم. او شب گذشته درس‌هایش را خواند تا بتواند صبح در رزمایش شرکت کند.

▫اولین بار هست که در چنین برنامه‌هایی شرکت کرده؟

◦خیر، حسین در چند مرحله ضدعفونی و گندزدایی محله به محله شرکت کرده.

کرونای لعنتی، صحنه های شیک و زیبا کم ندارد. این ویروس آدم‌ها را دو دسته کرده است: دسته‌ی بی تعهدها و بی خیال‌ها و دسته‌ی متعهدها و مسئولیت‌پذیرها. این تقسیم‌بندی سن وسال هم نمی شناسد. می تواند حسین 12 ساله و جوان 25 ساله مسئولیت‌پذیر باشی یا  بزرگ باشی و برایت مهم نباشد دور و برت چه می‌گذرد.

با حضور این جوانان گمنام، آسان‌تر تا روشنایی صبر می‌کنیم. زمان زیادی نمانده،