گاز عزيز سلام؛

من يك شهروند مركز استان و يكي از مشتريان پر و پا قرص توأم. چندين سال است كه كنار شعله هاي آبي تو مي نشينم و از گرماي فرح بخش تو لذت مي برم. همسرم با گرماي تو غذاهاي خوشمزه درست مي كرد و كانون خانواده ما از لطف وجود تو گرمِ گرم بود. اما نمي دانم چه شد كه به يكباره از خانه ما فراري شدي و در بدترين شرايط ما را تنها گذاشتي.

اينك من ناباورانه هر چقدر سوزن رگلاتور را بالا مي كشم تا مسير را برايت فراخ تر نمايم اما انگار كه تو اصلا وجود نداشتي. گاز عزيز؛ الآن كه اين نامه را برايت مي نويسم دستانم يخ زده است، زن و بچه هايم در زير پتو مي لرزند. با رفتن تو نان هم ناياب شد. و ادوات ديگري كه در زمان حضور تو حتي كسي به آنها نگاه نمي كرد رونق گرفته اند و عزيز دُردانه شده اند! كرسي و منقل و بخاري برقي و زغال و هيزم و نفت را مي گويم!
گاز عزيز!
با رفتن تو به معناي واقعي يك بحران و فاجعه بوجود آمد. انگار همه بجان هم افتادند. موضوع رفتنت آنقدر مهم شده كه رئيس جمهور هم به ساري آمد. همه مسؤولان الآن بيش از 10 روز است كه تمام فكرهايشان را روي هم
گذاشته اند تا راهي براي دلجويي از تو و حضور گرمابخش تو فراهم نمايند.
گاز عزيز!
مي دانم قدر تو را ندانستيم، مي دانم تو را آنگونه كه بايد عزيز و گرامي نداشته ايم، مي دانم خيلي ها ترا تنها مي گذاشتند تا بسوزي و بسازي، مي دانم كه بدون تو زندگي در نقطه انجماد يخ مي زند و عشق و عاطفه از جامعه رخت برمي بندد.
گاز عزيز! اي فداي شعله هاي آبي ات، اي فداي گرماي لذت بخشت، اي قربان لحظه هاي عاشقانه با تو بودنت مي دانم، همه چيز را مي دانم. ميدانم تركمنستان به اشاره استكبار جهاني مسير تو را سد كرد، مي دانم تو را ابزار سياسي براي اعمال فشار بر ما قرار داده اند، مي دانم كه از رهگذر وجود نازنين تو هزاران مسؤول و مدير و كارمند بيشترين حقوق و مزايا را دريافت ميكردند، انگار كه تو ارث پدرشان هستي، مي دانم كه قهر تو با ما بخاطر سهل انگاري و روزمره گي و ناكارآمدي همين مديران است. مي دانم مسير و شبكه و راه تو را بدجوري طراحي كرده اند كه باعث دلخوري تو شده است.
گاز عزيز، زيباي من!
مي دانم تا تو خود نخواهي، تلاش و خواهش و تمنا مسؤولان براي بازگشت تو به خانه هايمان سودي ندارد. قدرت تو خيلي بالاتر از قدرت مسؤولان است مي دانم همه چيز را مي دانم. ديروز بخاطر نبودنت در قائم شهر دعوا شد. در جويبار هم زد و خوردي شديد در گرفت. در ساري هم خيلي ها از نبودنت و از نديدنت مريض شده و راهي بيمارستان شدند.
گاز عزيز، محبوب من!
اين روزها در هر مجلس و محفل و كوچه و بازار صحبت از تو و نقش موثر توست. از لطافت تو و از سخاوت تو.
گاز عزيز!
تو اينقدر مهم هستي كه نبودنت فقط براي چند دقيقه همه چيز را به هم ميريزد. اصلا بحران بوجود مي آيد و آنگاه مسؤولان بايد ستاد تشكيل بدهند و ساعت ها بنشينند و بحث كنند كه چه راهكاري را اتخاذ نمايند تا از تو دلجويي كنند.
گاز عزيز!
با رفتنت بازار سودجويان و فرصت طلبان داغ شده است، انگار كسي بفكر مردم نيست. بخاري برقي 3 شعله را 55 هزار تومان به من فروختند. در حالي كه هزينه حضور يك ساله تو در خانه ما كمتر از اين مقدار بود.
نمي دانم با چه زباني برايت درد دل كنم. همين را بدان كه همه در فكر تو هستند. از رئيس جمهور گرفته كه دستور داده تو را از هر كجاي ايران كه ممكن است به خانه ما بياورند، تا وزير نفت كه گفته اول تو بايد بيايي تا بعد مذاكره انجام شود، بعضي از افراد محترم كه بخاطر غيبت غير موجه تو از مردم عذرخواهي كرده اند و دوجين مسؤول و مدير ديگر كه هر كدام به طريقي از نبودنت ملول شده اند و نمي دانند كه چه بكنند.
گاز عزيز!
من مي دانم كه همه در اين ميان مقصرند. هم ما كه قدر تو را ندانسته ايم و هم مسؤولان و برنامه ريزان كه روزمره گي و سهل انگاري وجهه بارز سياست هايشان است.
گاز عزيز! زيباي دل افروز! اي موجب شور و نشاط، عذرخواهي مرا با دستان يخ زده بپذير! اينك كه اين نامه را بخاطرت مي نويسم همه اعضاي خانواده ام از سرما مي لرزند. خيابانها پر از برف و يخ است. تمام ادارات و مدارس بيش از يك هفته است كه تعطيل شده اند. ما از خط بحران عبور كرده ايم و به مرز فاجعه رسيده ايم فقط حضور گرمابخش توست كه مي تواند جريان زندگي را به حالت طبيعي بازگرداند. بيا و نگذار قلب عاشقم از حسرت ديدار تو در انجماد سرما يخ بزند!
در حسرت ديدار تو آواره ترينم           هر چند كه تا منزل تو فاصله اي نيست
(bashirnews)