مازندنومه، کلثوم فلاحی: عصر سه‌شنبه، نشست و بررسی کتاب «دریاس و جسدها» از آثار «بختیارعلی» نویسنده کرد، با حضور «مریوان حلبچه‌ای» مترجم اثر، «روح‌الله مهدی‌پور عمرانی» نویسنده مازندرانی و «انوشه منادی» نویسنده و منتقد ادبی در شهر کتاب ساری برگزار شد.

 علاقه خاص بختیارعلی به فرهنگ ایرانی
 
مترجم آثار «بختیار علی» در ایران در این نشست اظهار کرد: «دریاس و جسدها» مانند دیگر آثار بختیار علی مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته است.
 
مریوان حلبچه‌ای افزود: در آثار بختیارعلی شاهد تقابل شرق و غرب هستیم و او همواره نیم‌نگاهی به اسطوره و افسانه‌های شرق دارد و رمان حاضر، نقد مردم در شرق فرهنگی است.
 
وی با بیان اینکه بختیارعلی علاقه خاصی به فرهنگ ایرانی دارد و طبیعی‌است در آثارش از ایران نام ببرد، گفت: علاوه بر این، ایران کشور مهمی در منطقه است و مورد توجه بختیارعلی قرار دارد.
 
حلبچه‌ای تصریح کرد: نه فقط بختیار علی، حتی در کتاب «نام من سرخ» اثر «اورهان پاموک» نویسنده آنچنان درباره مینیاتور ایرانی قلم‌فرسایی کرده که شاید نویسنده ایرانی نتواند به این شیوه، از مینیاتور سخن بگوید و به رشته تحریر درآورد.
 
این مترجم با بیان اینکه بختیارعلی به شدت نویسنده تجربه‌گرایی است، ادامه داد: زبان او در رئالیسم جادویی، بسیار تصویری و شاعرانه است.
 
  بختیارعلی و پرورش رئالیسم جادویی
 
نویسنده مازندرانی در این نشست گفت: خاورمیانه آبستن باورها، عقاید و محیطی پر آشوب است که در چند رمان بختیارعلی به تصویر کشیده می‌شود.
 
روح‌الله مهدی‌پور عمرانی اظهار کرد: از این منظر، فضای رمان‌های بختیارعلی برای خواننده ایرانی، آشناست و احساس نزدیکی می‌کند.
 
وی با بیان اینکه «مارکز» در آمریکای جنوبی، هندوراس، کلمبیا و اسپانیا و در محیط‌های این‌چنینی، رئالیسم جادویی را می‌پروراند و معرفی می‌کند، افزود: تصور می‌کنم بختیارعلی هم توانسته در در محیطی که برای رمان‌های خود انتخاب کرده، رئالیسم جادویی را در آثار خود پرورش دهد.
 
مهدی‌پور گفت: شاید تصور بر این باشد که بختیارعلی در این رمان به جنبه‌های فلسفی  منطقه پرداخته اما معتقدم نگاه او بیشتر از منظر جامعه‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی بود.
 
نویسنده «از وارش تا ونوشه» تصریح کرد: مردم را به خوبی در این داستان نمی‌بینم و تصور می‌کنم بختیارعلی به عمد، شخصیت‌ها را خیلی به مخاطب نزدیک نکرده و مستقیم در مقابل مخاطب قرار نداده است.
 
وی ادامه داد: مهرورزی و روابط خانوادگی را در این رمان شاهد نیستیم و این باعث شده خشونت بیشتری در اثر لمس شود.
 
مهدی‌پور با اشاره به اینکه بختیارعلی به شایستگی، مفهوم استعاری را توانسته به امر واقع تبدیل کرده و به مخاطب عرضه کند، خاطرنشان کرد: بختیارعلی مخاطب را از جهان استعاره وارد جهان حقیقی و واقعی می‌کند و این از ویژگی‌های بارز آثار اوست.
 
این نویسنده اظهار کرد: بختیارعلی از تکنیک به تاخیر انداختن اطلاعات، استفاده کرده و رمان در قسمت‎‌های پایانی، پرکشش‌تر و جذاب‌تر است.
 
نویسنده ایرانی پاسخگوی خلق رمان فوق‌العاده نیست
 
دیگر نویسنده و منتقد ادبی حاضر در این نشست اظهار کرد: بسیار خرسندم که با وجود همه مسائل، عنصر فرهنگ همچنان تپش دارد و با برگزاری این نشست‌ها به زیست خود ادامه می‌دهد.
 
انوشه منادی افزود: برای راه یافتن به آثار بختیارعلی باید کتاب‌های او را از سمت و سوی مختلف از جمله خود اثر و زمینه‌های اثر مورد بررسی قرار دارد.
وی با اشاره به اینکه آثار بختیارعلی نشان می‌دهد که او پیرو مکتب انتقادی فرانکفورت است، گفت: بختیارعلی نویسنده‌ای به روز است که فلسفه می‌داند، به دانش سیاسی روز آگاه است، با متفکران سیاسی هم‌عصر خود دیالوگ فرهنگی دارد و می‌تواند الگویی برای نویسندگان ایرانی باشد تا خود را به سطح امروز فرهنگ جهان برسانند.
 
این منتقد ادبی تصریح کرد: شرایط امروز ارتباط فرهنگی نویسندگان ایرانی، پاسخگوی خلق یک رمان فوق‌العاده نیست که تاثیر جهانی داشته باشد، نویسندگان ایرانی باید از کلیت جهانی به وضعیت استراتژیک منطقه خود نگاه کنند.
 
منادی با بیان اینکه بختیارعلی نشان داده در حوزه نظری بسیار مسلط است و این در آثار او ملموس است، ادامه داد: «دریاس و جسدها» ادبی شده نظریه «والتر بنیامین» است و سوژه ذهنی را به رمان تبدیل می‌کند.
 
وی خاطرنشان کرد: بختیارعلی به عنوان راوی دوم اثر، بر مخاطب عام تاثیر می‌گذارد.
 
منادی با اشاره به اینکه از منظر لحن و ورایت، بختیارعلی مسلط بر تکنیک است، اظهار کرد: هنرمند باید مفهوم پیچیده را به زبان ساده بیان کند و نویسنده در این اثر، مسائل فلسفی و روانکاوانه جهان امروز را بسیار قابل فهم ارائه کرده است.