مراسم جشن امضای مجموعه «دستگاههای موسیقی ایران» در ساری برگزار شد
استاد حسین علیزاده در ساری گفت: باید کاری کنیم فرهنگ موسیقایی مردم پرورش یابد یعنی عادی شود و نخستین فکری که در روزهای کرونا به فکرم خطور کرد نگارش همین اثر بود.

مازندنومه، کلثوم فلاحی: حسین علیزاده در مراسم جشن امضای مجموعه «دستگاههای موسیقی ایران» که عصر جمعه در تالار مرکزی ساری برگزار شد، اظهار کرد: همیشه خاطرات بسیار زیبا از این منطقه و شهر دارم، بسیار از این سرزمین آموختهام و آنچه برای من بسیار آموزنده بوده افکاری بوده که در آینده به آن اعتقاد پیدا کردند.
وی با یادکرد از استادان محسنپور و خوشرو و اینکه که لحظات زیبایی با آنها داشت، افزود: هر زمان دوست داشتم از عشق لبریز شوم به این منطقه میآمدم و در قادیکلا با استاد محسنپور دمخور میشدم.
علیزاده با اشاره به اینکه آقای محسن پور همیشه برای من زنده است و چقدر انسان باشکوهی بود، ادامه داد: هیچوقت بعضیها در قالب مرگ نمیگنجند بلکه به زندگی معنی میدهند و جاودانهاند و من از فرهنگ و موسیقی آنها فیض میبردم.
این استاد موسیقی ایرانی گفت: چقدر زیباست وقتی از موسیقی حرف میزنیم؛ هنری که شاید فکر میکردند ممنوعه باشد یا نباید باشد، یا به این شرط و به آن شرط باشد، شرطی که در اختیار ما باشد و آن چیزی که ما فرمان میدهیم باشد! اما امروز بعد از حدود نیم قرن متوجه شدیم آنچه در دل و عشق ملتی است و تاریخ را ساخته هیچ حکومتی نمیتواند تعیین کند این باشد یا نباشد؛ مثل اینکه بگویند حق ندارید عاشق باشید، این حرف پوچی است چون همه عاشقاند.
وی ادامه داد: البته ممکن است برخی از دوستان و همکاران ما به این موضوع تن داده باشند اما من از کسانی هستم که هیچوقت تن ندادم.
علیزاده خطاب به حاضران گفت: لذت بینهایت دارد وقتی انسان چهرههای شما را میبیند احساس غرور میکند و فکر نمیکند تنهاست.
این آهنگساز با بیان اینکه به هر وسیلهای بتوانی امید ایجاد کنی، مرگ را میرانی، خاطرنشان کرد: اگر ملتی تاریخ و فرهنگ نداشته باشد باقی نمیماند، آنچه ما را باقی نگه داشته شعار نیست، ملتهای دنیا میدانند ایران چه تاریخی دارد. این سرزمین پهناور فرهنگهای متنوعی دارد که هنوز درک نشده است.
علیزاده تصریح کرد:ارزش نفت کمتر از فرهنگ ما است و آنچه باعث شده سرمان را در دنیا بلند کنیم تکیه بر فرهنگ است.
این نوازنده برجسته تار و سه تار یادآور شد: من به عنوان نماینده موسیقی سنتی و ایرانی اینجا نیستم، من به عنوان یک ایرانی اینجا ایستاده ام که موسیقی مازندران، ترکمنصحرا، کردستان و خراسان موسیقی من است.
وی با بیان اینکه آنچه در دانشگاه تدریس میشود هیچ ارتباطی به جامعه ندارد، تصریح کرد: وقتی به پدیدهای بدون سوال برخورد کنیم ماشینهایی میشویم که یه سری ملودی را باید حفظ کنیم که پس از امتحان، آن را هم فراموش میکنیم و بعد جذب بازار میشویم.
این استاد موسیقی با اشاره به اینکه در تاجیکستان موسیقی جزو مقدسات است، اظهار کرد: از نظر فرهنگموسیقی، جامعه ما فقیرتر از ادییات است با اینکه ادبیات فعلی خیلی صدمه خورده اما پشتوانه قوی داریم.
وی تصریح کرد: ما که رادیو و تلویزیونی نداریم و تلویزیون بار ضد ایرانی دارد، جراید شما را از فرهنگ جدا میکند اما ملت همیشه وظیفه دیگری دارد همین فارسی که حرف میزنیم ملت آن را زنده نگه داشتند.
این استاد موسیقی با اشاره به اینکه اگر یک قدم به سمت مردم برداریم صدها قدم به طرف شما برمیدارند، خاطرنشان کرد: آنچه به غرور من اضافه میکند همان ایرانی بودن است.
علیزاده افزود: باید کاری کنیم فرهنگ موسیقایی مردم پرورش یابد یعنی عادی شود و نخستین فکری که در روزهای کرونا به فکرم خطور کرد نگارش چنین کتابی بود.
وی با بیان اینکه آنچه به عنوان دستگاههای موسیقی ایران تاکنون آمده سابقه مردانه بودن دارد و من این را قبول ندارم، گفت: دانشگاههای مهم دنیا پیشنهاد دادند که بخش بانوان هم در حال ضبط و رو به اتمام است و من رسالتم را انجام دادم.
* بیش از ۱۰۰ نفر درگیر پروژه بودند
در بخش دیگری از این مراسم، مدیر پروژه و ناظر کیفی مجموعه دستگاههای موسیقی ایرانی، گفت: موسیقیدانها و عالمان در گذشته ذوالفنون بودند و بعد از مدتها توانستیم زیر لوای پرچم استاد حسین علیزاده با موضوع دستگاههای موسیقی ایران این کار را انجام دهیم، تیم بزرگی درگیر این پروژه بود.
علی بوستان با بیان اینکه در پاییز ۹۹ این پروژه شروع به تولید شد، اظهار کرد: با ۱۳ دستگاه و آواز روبهرو بودیم که به تولید 302 قطعه و مجلد 13 جلدی منجر شد.
وی با اشاره به اینکه در مرحله نخست قرار بود پروژه به صورت دورهای منتشر شود اما در نهایت به صورت کامل ارائه کردیم، ادامه داد: بیش از ۱۰۰ نفر درگیر پروژه بودند که بالغ بر ۴۵ نفر نوازنده و خواننده را شامل میشود.
مجموعه «دستگاههای موسیقی ایران» به آهنگسازی و تالیف حسین علیزاده شامل ۱۳ دستگاه و آواز موسیقی ایرانی است که در قالب ۱۷ لوح فشرده و ۱۳ کتاب نُت تالیف و آهنگسازی و اجرا شده است.
در این مراسم آلبوم «نینوا» توسط ارکستر فیلارمونیک مازندران به رهبری محسن بافنده اجرا شد. جشن امضا هم پایانبخش این مراسم بود.