مازندنومه، کلثوم فلاحی: مراسم جشن روز سینما با حضور جمعی از سینماگران مازندرانی در تالار مرکزی ساری برگزار شد. صدف اسپهبدی، همایون اسعدیان، میثم زندی، مسعود فروتن، مهدی قربانپور، نادر مقدس، انوشه منادی، ساناز سماواتی از سینماگران و همچنین علی کشوری نماینده مردم قائمشهر که دانش‌آموخته رشته سینما است از جمله مهمانان این مراسم بودند. در کنار تعداد زیاد سخنرانان، اجرای موسیقی و قدردانی از اهالی سینما از برنامه‌های این مراسم بود. اجرای این مراسم را هم بهرام فروتن بر عهده داشت. 

بخش‌هایی از سخنان سخنرانان مراسم در ادامه آمده است.

انبوه‌سازان و سینما 

محمد محمدی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران:

برای اینکه بتوانیم سینما را در مازندران رونق دهیم شورای راهبردی سینمای مازندران شکل دادیم. سه هدف بزرگ برای سینما داریم و ارشاد با بازوان خود یعنی شورای راهبردی و سینما جوان این اهداف را پیگیری می‌کند. 

هدف نخست آموزش است، اعتقاد داریم فرآیند آموزش باید ادامه یابد. مساله بعدی سرانه سینما است، از استان‌هایی هستیم که در فقر فضای فرهنگی قرار داریم.

انبوه‌سازان  در راستای مسئولیت اجتماعی خود به نسبت تراکم در ماده ۵، باید مرکزی را به رایگان  بسازند از استاندار درخواست کردیم این مسئولیت اجتماعی را در قالب سینما، بلک باکس و نگارخانه هم لحاظ کنند، مازندران از این باب نیاز دارد. 

اعتقاد دارم هنر باید در خدمت فرهنگ باشد، به دنبال رویداد نیستیم ولی الان نیاز داریم باید به فکر ساخت فیلم‌های مستند باشیم تا فرهنگ استان را حفظ کنیم و هنر سینما باید به خدمت فرهنگ بیاید تا از طریق هنرمندان زبان و آیین‌ها و معماری استان را حفظ کنیم. 

 
انجمن سینمای جوان ساری را دریابید 
 
علی کشوری نماینده مردم قائمشهر، جویبار، سیمرغ و سوادکوه:

خودم را شاگرد مکتب سینما می‌دانم، لیسانس را رشته کارگردانی تئاتر گذراندم و کارشناسی ارشد سینما خواندم. 

فرزند خلبان دوست دارد خلبان شود و من هم همین را می‌گفتم و نوستالژی کودکی من آن چیزی است که از پدرم به یادگار مانده است و از آنجا که مادرم مخالف بود، خلبان نشدم. 

توفیق داشتم چند ماه با تیم حرفه‌ای سریال سیمرغ همراه بودم، در سن ۱۵ سالگی علاقه‌مند به حوزه سینما شدم، با اینکه مادرم دوست نداشت در رشته هنر درس بخوانم، در تئاتر و سینما مشغول به تحصیل شدم اما آنچه  باعث شد بدانم می‌توانم در این حوزه فعالیت کنم یا نه انجمن سینمای جوان ساری بود. 

آرزویم این بود روزی از این تریبون نه به عنوان نماینده مجلس بلکه به عنوان علاقه‌مند به سینما بگویم انجمن سینما جوان ساری را دریابید.  

سرانه بودجه ما به حدی نیست که منجر به اتفاقات مثبت و اتفاقات خوب در عرصه هنر شود و این را ضعف می‌دانم، امیدوارم مسئولان و نمایندگان بدانند پیشرفت هر جامعه بر مبنای پیشرفت هنر آن جامعه است. کسانی که بر تارک سینما می‌درخشند از هنرمندان مازندرانی هستند. 

از طرف خودم قول می‌دهم در حوزه قانونگذاری و همچنین مسئولیت‌های اجتماعی انبوه‌سازان و مسئولیت‌های اجتماعی که از حوزه نفت قرار است وارد شود کمک کنم. 
 
سینما به مثابه نشانه 
 
میثم زندی  مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم وزارت ارشاد و پایه گذار شب نشان نیما در نوشهر:

سینما برای ما از ارزش ذاتی برخوردار است و پل مستحکمی بین اندیشه و خیال و طبیعت و خیال است و وقتی انسان نمود این را در پرده سینما می‌بیند به وجد می‌آید. 

برادران لیلا فیلمی بود که توقیف شد اما خواهرانگی که با برادرانش داشت چقدر زیبا بود. 

سینما مدام طبیعت، انسانیت و جامعه ما را پیوند می‌زند. سینما به مثابه یک سپهر نشانه‌ای تلقی شود محل دوستی و وفاق است. اگر سینما را نشانه بدانیم اثر سینمایی را امر نشانه‌ای تلقی کنیم دیگر ترسی از سینما وجود ندارد. سینما مدام هشدار می‌دهد اما‌ نمی‌بینیم و سینما به سیاه‌نمایی متهم می‌شود باید سینما را قدر بدانیم. 
 
مازندرانی‌های مستند ساز 
 
محمد حمیدی مقدم  مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند:

وقتی بچه بودم به ساری سفر می‌کردیم و با پسرخاله‌ام به سینما می‌رفتیم، دهه 60 هنوز فیلم خارجی اکران می‌شد و ما آن فیلم‌ها را سه سانس تماشا می‌کردیم.

مازندران ویژگی‌های بزرگی در تاریخ، فرهنگ و ادب دارد که این استان را متمایز می‌کند، ‌آمیختگی با آداب و رسوم و تحمل‌پذیری با وزش‌هایی که در طول قرن‌ها بر آن رفته و خود را مقاوم نگه داشته و بزرگ زنان و بزرگ مردانی را به تاریخ و فرهنگ این مملکت تقدیم کرده است.  

یکی از قوی‌ترین پایگاه‌های ساخت فیلم مستند در ارتباط با مرکز گسترش است و رصد فیلم‌های مستند در جشنواره‌ای مانند سینما حقیقت، استان مازندران است.

افراد متعددی در این حوزه فعال هستند و ستاره‌های بسیاری را تقدیم فرهنگ و هنر کرده و ما همواره خرسندیم فیلمی را در زمینه‌های بومی استان کار می‌کنیم.

در حال حاضر ۷ پروژه مرکز گسترش ارتباط مستقیم با مازندران دارد و شاید جبر تاریخی باشد که استعدادهای درخشان یک اقلیم دیگر آنجا نمانند و پایتخت نشین شدند اما فیلم‌های مربوط به استان خود را کار می‌کنند.  

آنچه سینمای مستند امروز نیاز دارد شجاعت، مطالبه‌گری دردمند بودن و درد را نشان دادن اما در حوزه تعادلی حرکت کردن است. 

سینمای مستند سینمای آینده است در آینده‌ای که ما نیستیم افرادی که می‌ایند این دریچه را دارند که بدانند ایران چگونه بود 

 
آقای نماینده از سینما سخن نگو 
 
همایون اسعدیان مدیرعامل خانه سینما:

جوانان با تلاش خود کار می‌کنند، از آقای کشوری خواهش می‌کنیم در مجلس درباره سینما و هنر هیچ حرفی نزنند، ما خودمان کارمان بهتر انجام می‌دهیم. 

 
بازیگری از ساری و بهشهر 
 
صدف اسپهبدی بازیگر مازندرانی، پس از دریافت لوح خود، متنی را از روی کاغذ برای حاضران خواند:

در ساری زاده شدم و در بهشهر بزرگ شدم هر دو شهر با خاک و هوایشان، با مردم و خاطره‌هایشان در شکل‌گیری من نقش عمیق و ماندگار داشتند برای من جدایی میان این دو ممکن نیست،  ریشه‌هایم در ساری است و شاخ و برگم رویاهایم در بهشهر روییده، از همین رو برای آن که حق مطلب هر دو شهر ادا شود تصمیم گرفتم با عشق و احترام، بنویسم و امروز برای شما بخوانم تا هیچ چیز از قلم نیفتد و ادای دینی باشد به دو شهری که همذات و همنفس من هستند. 

زادگاه تنها نامی روی نقشه نیست، جغرافیا نیست  ریشه‌ای است که روح انسان را شکل می‌دهد. من در ساری متولد شدم شهری که بوی بارانش در جانم مانده و موج خزرش هنوز در صدایم می‌پیچد زادگاه من نه فقط نقطه‌ای روی نقشه که سرچشمه‌ای است که جان مرا سیراب کرده و هر نفسی که می‌کشم وامدار هوای آن است. 

روح انسان هر جا که برود همیشه در زادگاهش تپیدن را از سر می‌گیرد هرجا که باشیم بخشی از ما همیشه در زادگاهمان باقی می‌ماند در کوچه‌هایش، در بارا‌هایش، در صدای مردمش. 
اگر امروز در این جایگاه ایستاده‌ام نه افتخاری فردی که شرافتی جمعی است شرافتی که به دو نام ساری و بهشهر نوشته می‌شود و بدون اغراق می‌گویم هر کجا که باشم بخشی از جانم همیشه در همین اقلیم نفس می‌کشد.

افتخار می‌کنم که هنرم را از دل همین خاک آغاز کرده‌ام، از جایی که اصالتم به آن گره خورده. امروز اگر از من یاد می‌شود این من فقط نام من نیست پژواکی است از همه فرزندان این خاک که رویاهایشان را با ریشه‌های این دو شهر آبیاری کرده‌اند.

هر افتخاری که نصیبم شود به نام این شهر نوشته می‌شود به نام درختانش به نام مردمش، به نام خاکی که ما را پرورده است. باشد که هنر ممن نوری کوچک باشد بر پیشانی ساری و بهشهر و نشانی بر این حقیقت که انسان هر قدر هم که از وطنش دور شود روحش همچنان در همان کوچه‌های نخستین زادگاهش نفس می‌کشد. 

آقای نماینده از سینما سخن بگو 

انوشه منادی نویسنده مازندرانی:

 برخلاف آقای اسعدیان می‌خواهم بگویم آقای کشوری حتما در مجلس در مورد طبقه‌بندی مشغال در سینما صحبت کند که سینما تبدیل به شغل شود و قوانینی داشته باشد.چراکه همچنان یک شغل محسوب نمی‌شود. من بعد از 30 سال بازنشستگی حقوق یک کارگر ساده را می‌گیرم. این مانع قانونی را قانونگذاران باید به نحوی حل کنند، از ما که گذشت، آینده جوانانی که با عشق در این کار هستند تامین شود. 

 
سینمای گمشده شهر 
 
مجید قربانی، کارگردان مازندرانی:

 اول راهنمایی بودم که در سینما ایران ساری روزها از مدرسه فرار می‌کردم و به تماشای فیلم می‌نشستم، یکی از این روزها، در حال تماشای فیلم، از عمویم سیلی خوردم. از سینما فرار کردم و به روستا برگشتم، یک هفته نه به شهر برگشتم نه به مدرسه و نه به خانه عمویم.

اینها گذشت، یکی از این روزها متوجه شدم همان سینما در حال تخریب است، 4 سینما در شهر ما تخریب شد و یک سینما فعال است، از این سینما قبل از تخریب تصویربرداری کردم، در حال تخریب هم از افرادی که با این سینما خاطره داشتند مصاحبه گرفتم، به سراغ کسانی رفتم که در این سینما فعالیت می‌کردند.

روی سخنم با حمیدی مقدم است تاریخچه سینمای گمشده شهرم را تصویربرداری کردم برای تدوین، شرایط اقتصادی خوبی ندارم که در استاندارد مرکز گسترش باشد. امیدوارم راهکار در اختیارم بگذارید و در ادامه کار فنی، حمایتم کنید.