بر کسی پوشیده نیست که میراث فرهنگی، هویت تاریخی ماست و این نشانه های باارزش می تواند روزگار برگذشته را به نسل های آتی خود منتقل و حضور ماندگار فرهنگ ما را به هر رهگذاری اعلام نماید.

متاسفانه سوء مدیریت و جفاهای فراوانی که به میراث فرهنگی شرق مازندران شده است از حوصله ی این دردنامه بیرون است و هنوز پاسخی مستدل از نامه ی تقدیمی به ریاست محترم جمهوری در سفر اول مازندران دریافت نکرده ایم.

 در چهار ماه اخیر تنها بنای برپای مانده ی عصر صفوی به بهانه ی تعمیر، تبدیل به پایگاهی جهت آزمون کسانی شده است که به نام متخصص، طاق زدن را تجربه می نمایند و از این رهگذر چندین تن گچ و تعداد فراوانی آجر و به تعبیری واقعی تر میلیون ها تومان سرمایه ی تخصیصی به چشمه عمارت بهشهر به هدر رفته است.

 این مکان که سالها در میان داربست ها زندانی شده است بدون نظارت و متخصص رها شده و آجرهای باقی مانده آن در سال های اخیر به پایگاهی دیگر انتقال یافته است.

در سال گذشته آجرهای گران قیمتی از استانی دیگر به این مکان انتقال یافت که به علت نامرغوب بودن در پی سرمای زمستانی، متلاشی شده است و بخشی از آن را جهت استفاده در محوطه ی تاریخی پایگاه عباس آباد مورد مصرف قرار دادند که متلاشی شد و ما را در برابر مهارت خشتمال عصر صفوی شرمنده ساخت.

دانسته نیست که بر کدام استدلال باید آجر از استانی دیگر وارد شود و چه کسی بر کیفیت کالاهای خریداری شده توسط میراث نظارت دارد؟

چرا باید با توجه به وجود کوره پزخانه های آجرپزی در شهر و قیمت بسیار ارزان و کیفیت مطلوب آن، اقدام به خرید آجر ناپخته از استان دیگر شود؟

وزن تقریبی هر آجر خریداری شده بین 6 الی 5/6 کیلو بوده و وزن آجرهای قدیمی موجود بین 3 الی 5/3 کیلو می باشد. فارغ از کیفیت نامطلوب، بر اساس کدام کارشناسی می توان آجرها را در میان طاق بنا جای داد و آیا تحمل دو برابر وزن واقعی مصالح در برابر پایه های چهارصد ساله، کارشناسانه می باشد؟ آقای استاندار محترم در طول چهار ماه اخیر چندین نفر مدعی ساخت طاق این مکان ارزشمند شده اند که هر کدام با حیف و میل مصالح و تخریب قالب های ناشیانه و غلط، ضربات مهلکی بر دیواره های موجود وارد نموده اند.

 چرا باید ده ها تن مصالح در این مکان ضایع و این ساختمان بدون مهندس ناظر و کارشناس خبره رها شود. گویا چشمه بی آب عمارت صفوی، نان دانی عده ای از خدا بی خبر شده است که به نام سازمان میراث فرهنگی برای ریشه کن کردن فرهنگ و هویت تاریخی، تیشه در دست گرفته اند.

 جناب آقای مهندس کریمی:

 مدتهاست که آثار تاریخی موجود در شهرستان بهشهر در شرایط بحرانی قرار گرفته است و اراده ای جهت حل معضلات موجود وجود ندارد.

 از آخرین دستور مهندس شفقت، استاندار قبلی مازندران مبنی بر تشکیل جلسه ی اضطراری و رسیدگی به وضعیت منطقه، بیش از چهار ماه می گذرد و هنوز این جلسه تشکیل نشده است.

دستوری که در اوایل اسفند ماه سال 1386 صادر و مقرر شده بود تا ریاست محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در مورد رسیدگی به وضعیت آثار تاریخی، جلسه ای را با حضور فرماندار محترم بهشهر، بازرس محترم استانداری و اینجانب (محمد عظيمي،دبير انجمن هوتو)برگزار نمایند.

 انجمن دوستداران میراث فرهنگی هوتو اعتراض خود را نسبت به بی توجهی و تخریب آثار باستانی منطقه اعلام نموده و از شما به عنوان عالی ترین مدیر اجرایی استان درخواست می نماید تا آثار فراوان تاریخی منطقه را از خطر تخریب و عملکرد غیرکارشناسانه نجات دهید.