1-التماس دعا!

آقای حميد مولانا فرمودند: « طرح شعار گفت و گوي تمدن ها فريب خوردگي بود، بايد "تمدن گفت وگو ها " را مطرح کنيم » و بعد، « در مدت 50 سال تدريس در دانشگاههاي آمريکا متوجه اين مسئله شدم که در فرهنگ آنها حکمت و فضيلت معنا ندارد و تنها به مسايل تئوريک و آکادمي مي پردازند»

به احتمال زیاد باید « آکادمیک» باشد نه « آکادمی» ولی خواهش می کنم کسانی که حرفهای آقای مولانا را درک می کنند لطفا بنده را راهنمائی بفرمایند.

دراینجا خواندم که ایشان در 1337 برای تحصیل به امریکا رفته اند و اگربخواهم 50 سال را ملاک قرار بدهم یعنی درواقع ایشان به محض ورود به امریکا به تدریس دعوت شده اند که حتما هم همین گونه بود!

2-چه علی خواجه چه خواجه علی
دروغ چرا من که نمی فهمم درعرصه سیاست خارجی امریکا، آقای اوباما با بوش و یا مک کین چه تفاوتی دارد! داشتم نطق آقای اوباما را مرور می کردم، دیدم ایشان نه فقط همانند آقای بوش « جنگ جهانی برعلیه تروریسم» را پذیرفته است، بلکه همانند او می خواهد هزینه های نظامی را هم افزایش بدهد.

 از مسایل داخلی امریکا خبر دست اول ندارم ولی به نظرم می رسد که برای تضمین انتخاب خویش، وعده هزینه بیشتر در آموزش و بهداشت را هم می دهد ولی آن چه که روشن نیست این که با وعده افزایش هزینه های نظامی، این هزینه های بیشتر اجتماعی از کدام منبع باید تامین مالی بشود.

درخصوص خاورمیانه، اگر چه آقای اوباما با ادامه اشغال عراق موافق نیست و می خواهد به اشغال پایان بدهد ولی نظرش این است که باید، سربازان بیشتری به افغانستان فرستاده شود. اگرچه معتقد بود که یورش به عراق « جنگ عادلانه» نبود ولی چنین باوری در باره افغانستان ندارد.

اگردرخصوص روسیه آقای بوش از « تجاوز» سخن نمی گوید آقای اوباما می خواهد جلوی « تجاوز روسیه» را بگیرد و در مورد ایران هم اگرچه سندی تا کنون از برنامه های هسته ای ایران ارایه نکرده اند ولی اوباما هم چنان نگران « ایران هسته ای» است، یعنی ایرانی که می خواهد بمب اتمی داشته باشد! البته جو بایدن، که در صورت پیروزی دموکراتها معاون رئیس جمهور خواهد بود، « هندوستان و چین» را خطر عمده ای برای امنیت ملی امریکا می داند.

با این حساب، اگر آقای اوباما پیروز انتخابات نوامبر باشد، از« جنگ سرد تازه» هم گریزی نخواهد بود. پی آمدهای جنگ گرم در افغانستان و به احتمال زیاد پاکستان، بخورد توی فرق سرشان....(niaak)