احساس می کنم جناب اسفندیاررحیم مشائی در ماجرای اخیر، مظلوم واقع شده و معتقدم حق آن گفتمان ناروا، این بی مهری مفرط نبوده و نیست.

     قبل از هر چیز باید اذعان کنم که این آتش، با هیزم افزائی مکرر آقای مشائی شعله ور شد و ایشان در مقابل اعتراض بزرگان و گروههای مختلف سیاسی با اصرار بر گفته های خود، به نحو غرور آمیزی، نه تنها حاضر به عذر خواهی نشد بلکه به تاکید هزار باره  روی آورد!

     نکته اول در این ماجرا، ریشه یابی رویکرد سیاسی جناب رحیم مشائی و نگاه پلورالیزمی و فراگیر او به سیاست خارجی است. رحیم مشائی، سعی دارد پا را از گلیم انقلاب جلوتر نهد و با عبور از خطوط قرمز، حریم مهرورزی دولت نهم را تا اورشلیم و نیویورک بگستراند. چیزی که هنوز شرائط سیاسی آن بوجود نیامد و هنوز در نمازهای جماعت و جمعه و راهپیمائی ها، طنین مرگ بر آمریکا و اسرائیل به گوش می رسد.

 اصرار رحیم مشائی اما ناظر بر این نکته است که ما با مردم این کشورها دوست هستیم و نه با دولتها. حرفی که بارها بوش راجع به مردم ایران تکرار کرده و گفتِ؛ ما با مردم ایران دوست هستیم و پیشرفت آنها را می خواهیم اما با دولت ایران مشکل داریم . این رویکرد باید نه در سایه جنجالهای سیاسی، بلکه در یک فضای سالم و آرام مورد توجه و بررسی قرار گیرد و درستی و نادرستی آن با آنکه بر بسیاری از مردم چون روز روشن است، آشکار گردد.

     نکته دوم راجع به تقابل ناشایست با نظریه پردازی، سیاست مداران است . برداشت سیاسی آقای رحیم مشائی اگر نادرست است باید در حوزه نظری به او پاسخ داده شود و بی انکه موجبات لجاج و تعصب فراهم آید، برای او نیز فرصت بازگشت به نظریه صحیح وجود داشته باشد. بعضی ها فقط با کشتن و اعدام و عزل و نابودی سر وکار دارند و با کمترین واقعه ای به ابزارهای کیفری عهد باستان روی می آورند. این البته چپ و راست ندارد و در همه نحله ها به وفور یافت می شود و باید برای آن فکری کرد و درمانی یافت .

     نکته آخر به شخصیت آقای رحیم مشائی و روابط او بر می گردد. او اکنون به یک رجل تاثیرگذار سیاسی و همراه دائمی دکتر احمدی نژاد تبدیل و همه شاهد بودیم که اعتراضات اخیر  نیز خدشه ای در تصمیم رئیس جمهور بوجود نیاورد و ایشان همچنان از همراهان سفر خارجی و داخلی او به شمار می رود.

رحیم مشائی از دوستان دهه شصتی آقای رئیس جمهور و از نظر سیاسی، به علت مشاغلی که داشت نه تند و رادیکال بود و نه وابسته سیاسی به جریانی خاص . او دارای یک شخصیت فرهنگی و معتدل است که ظاهرا" از سیاست ورزی چیز زیادی نمی داند و همین امر باعث شد تا گاف های متعددی را از او شاهد باشیم . در هر حال گر چه تحمل مناصب متعدد رحیم مشائی برای بعضی ها زور دارد!  اما برخورد ناجوانمردانه و انتقام جویانه راهکار صحیح و منصفانه ای برای خارج ساختن رقیب از گردونه قدرت محسوب نمی شود.(otb)