مریدی دلباخته و سینه چاک، که هر روز و شب برای مُرادش کرامت و فضیلت می تراشید و می بافت را گفتند :

- آنچه که تو می گویی" مراد" ت انکار می کند و برای خود نمی پذیرد

.....و آن مرید سراپا محو در مراد گفت :

   غلط می کُنه ...(....)خورد که انکار می کُنه!!...پدر سوخته مگه دست خودشه !!!

      * * *

نسبت ارادت بین مرید و مراد از جمله چیزهایی است که خیلی جای حرف دارد، فضیلت تراشی و کرامت بافی، دکّان و دستگاهی گاه برای انسان فراهم می کند که فقط با خیمه و خرگاه و بارگاه سلاطین قابل قیاس است، البته اگر ارادت از سر صدق و صفا و معرفت باشد، حرفی نیست؛ چرا که در آن فرض اصل بر این می شود که ارادت به هیچ انسانی وسیله برای نیل به مقامات دنیا نخواهد شد این درست، اما اگر نادانی دیگران زمینه ای برای قداست بخشی به موجود خطا پذیری همچون انسان شود، کار به جایی خواهد رسید که آن نادانی را جائی برای توقف نخواهد بود

     آنچنان جهل و بی خردی انباشت بر هم می شود و متراکم بر هم و همچون مرضی فراگیر که تا مراد به خودش بیاید یک موقع می بیند که او را به مقام خدائی نشانده اند !!

     این مسئله در بین رهبران مذهبی نمود بیشتری دارد، معمول بر این است که برخی از مردم برای رهبرانشان چیزهایی می تراشند و می بافند که حتی اگر خود آنان نیز نپذیرند و انکار کنند این مردم هستند که دست بر نمی دارند و حاضر نیستند که کوتاه بیایند !!!

    نمونه های عینی برای تایید مطلب مورد اشاره فراوان است، تاریخ از این نمونه ها زیاد دارد که از یک سو نادانی دسته هایی از مردم و از سوی دیگر دنیا طلبان و جویندگان نام و نان که به نام مقدسات هاله ای دروغین از قداست به دور خود کشیده اند، این دو؛ دست به دست هم معرکه ای درست کرده اند که برخی اوقات نیز شروعی برای فرقه سازی شده است

     کوته فکری و ساده اندیشی در بین برخی از مردم کوچه و خیابان شاید راه درمانی نداشته باشد و شاید هم جائی برای ملامت و سرزنش آنان نگذارد، ملامت و سرزنش را باید متوجه کسانی کرد که با مقدسات بازی می کنند و آگاهانه و هوشیارانه از آن نادانی ها برای خود دم و دستگاهی می سازند تا آقائی کنند و مرید بازی راه اندازند

    اینان آیا می دانند که جهل و نادانی پایه های محکمی نیست و چه بسا زمانی برسد که خود آنان نیز به استناد به همان فضیلت ها و کرامت های ساختگی محکوم گردند، آن هم توسط همان کسانی که روزی آنان را می ستودند و ستایش می کردند !!

      من نمی دانم، کسانی که با سوء استفاده از اعتقادات مذهبی دیگران برای خود حرمت و قداست می تراشند چه سودی عائدشان می شود ؟!!

    وه !! که ارادت های برخواسته از این نوع مناسبات چه سست و ناپایدارند؛ وقتی انسانی که به مانند دیگران قوّت و ضعف دارد و بسان هر انسانی دیگر احتمال خطا و گناه در او می رود، این انسان را به مقام خدائی بنشانند و دیگران هم  از سر ارادت و برای رضای خداوند کرامت های داشته و نداشته او را ترویج دهند و هر نوع مخالفت و نقدی به آن انسان را مخالفت با مقدسات نام بگذارند، وضعیتی این چنین، بی بُر و برگرد، افزون بر سست کردن پایه های اعتقادات مذهبی مردم، میدان به دست "جوفروشان گندم نما" ئی خواهد افتاد که دکّان خود را با تظاهر و ریا و سالوس پر رونق خواهند کرد

     کالای دین می فروشند اما کف نشسته بر روی آب نصیبشان خواهد شد !!

  آنجا که جهل مایه ی تمکین و سروریست / باید به روز مردم دانا گریست(shahiniviews
)