چرا برخی از دولت های عربی با اسراییل همکاری می کنند و در حمله به غزه سکوت کردند ؟
 

 بعد از حمله اخير اسراييل به غزه سئوالات فوق در محافل سياسي و جوامع مردمي شديدا مطرح شد جهت پاسخگويي بايد به موارد زير توجه كرد.

 1-وقوع چهار جنگ در سالهاي 1948 و1956 و1967 و1973 كه توسط دولت هاي عربي راه اندازي شد و توام با موفقيت نبود و بعضا با شكست هاي سختي همراه بود تا حدي كه تبعات آن  هنوز هم وجود دارد نظير اشغال ارتفاعات جولان . روحيه ياس نظامي را بر دولت هاي عربي مستولي ساخت.

2-قرارداد  كمپ ديويد  وشناسايي اسراييل توسط مصر يعني قوي ترين كشور كه در خط مقدم جبهه مبارزه با اسراييل قرار داشت ياس سياسي را بر حاكمان عرب حاكم كرد.

3-امريكا متعهد شد در ازاي امضاي قرداد كمپ ديويد ساليانه متجاوز از يك ميليارد و چند صد ميليون دلار به مصر كمك مالي كند به شرط انكه مصردست از مخالفت با اسراييل بردارد.تعهد متقابل قاهره از يك سو مصر رااز گردونه مبارزه خارج ساخت واز ديگر سو مصر براي انكه تنها نباشد نقش واسطه ميان اعراب و اسراييل بازي مي كند ودر نتيجه دولت هاي عربي باين جمع بندي رسيدند چرا انها مخالفت كنند و بهره اش را قاهره بر خوردار شود.

4-بعد از 60 سال مخالفت با اسراييل خستگي و فرسودگي روحي بر رهبران عرب چيره شد و مخالفت را بي سرانجام مي دانند خصوصا اينكه واشنگتن دايما به اين دولت ها القا مي كند پايان راه شناسايي اسراييل است  و مصر را مثال ميزند ويا مذاكرات غير مستقيم دمشق—تل اويو كه در جهت مستقيم پيش مي رفت را ذكر ميكند.

5- ترس از قدرت يابي ايران در منطقه به عنوان دولتي شيعي و غير عربي در قالب هلال شيعه

.بطور پيوسته مقامات امريكايي و غربي چهره اي ترسناك از ايران در نزد رهبران عرب ترسيم مي كنند و اظهارات تند برخي از مسيولين تهران بر جو سو نظر مي افزايد .

6-دولت هاي عربي در تلاشند تا هر چه سريعتر تشكيلات خود گردان فلسطين به رهبري محمود عباس تثبيت بشود وبر غزه حاكم شود و اوضاع خاورميانه ارام گردد و انگاه با خاطري اسوده با تل اويو رابطه بر قرار كنند و بزعم انها امنيت در منطقه حاكم شود.

اين دولت ها استدلال مي كنند وقتي رهبران تشكيلات خود گردان با حاكمان اسراييل  پالوده   ميل مي كنند چرا انها بايد شمشير تيز كنند.

7- اين تفكر براي دولتمردان عرب پديد امد كه موجوديت اسراييل براساس قطعنامه 181 سازمان ملل يك واقعيت غير قابل انكار است فقط تچاوزات و اشغالگري وخوي دد منشي اين رژيم قابل ايرادو انتقاد است و با نزديكي به امريكا  و فشار واشنگتن به تل اويو سرزمين هاي اشغالي را مي توان ازاد كرد.

8—دولت هاي عربي مذاكره با گروه هاي فلسطيني نظير   حماس را  در شان خود نمي دانند ( اگر جه در پاره اي مواقع در جهت تحميل اهدافشان تن به مذاكره مي دهند) واين گروه ها را در قالب گروه هاي ماجراجو و عامل ديگر دولت هاي منطقه ارزيابي مي كنند واز حماس و ديگر گروه ها مي خواهند در چهار چوب اپوزيسيون در تشكيلات خود گردان فعاليت بكنند و دست شعار نابودي اسزاييل بر دارند.

9- حمله به ليبي و ساير كشورهاي عربي و سرنگوني برخي از حكومت هاي راديكال ترس را بر حاكمان عرب مستولي ساخت.

مجموعه عوامل فوق باضافه ديگر عوامل سبب شد كه اسراييل با چراغ سبز برخي دولت هاي عربي جسارت پيدا كند و چنين فجايع دلخراشي بيافريند و حاكمان عرب سكوت بر گزينند.