بخشهایی از نظام مدیریتی مازندران بر رعایت استانداردها و انطباق با اصول قانونی و عقلی و عرفی اصراری نداشته و همچنان بر مدار لجبازی های فردی و یا منافع خاص حرکت کرده و هر آنچه هم که برای نفی یک سیاست غلط،دلیل و قرینه ارائه شود،فایده ای نداشته و انعطافی ملاحظه نمی شود!

اگر در یک فضای کاملاً بی طرفانه پارادوکس های زير را ملاحظه کنید، قضاوت شما چه خواهد بود؟

۱-توسعه صنعت توریسم و آلودگی غلیظ محیط زیست با زباله متعفن شهری

۲-کارخانه بزرگ پر تعفن بازیافت زباله در سواحل دریای مازندران

۳-تردد ده ها تریلی متعفن زباله کش روباز در یک جاده زیبای توریستی-دانشگاهی

۴-دپوی صدها تن زباله شهری متعفن در کنار ده ها روستا و شهرک ۳۰ هزار خانواری مسکن مهر

۵-آبزیان دریا و آلودگی های ناشی از نفوذ شیرابه های صدها تن زباله های متعفن شهری

۶-همسایگی کارخانه متعفن کمپوست با دریا و دو رودخانه بزرگ بهم پیوسته تجن و زردی

۷-تخریب وسیع اراضی بسیار حاصلخیز کشاورزی با نفوذ ویرانگر شیرابه های صدها تن زباله

۸-تولید بیماریهای ناشناخته بواسطه احداث کارخانه متعفن زباله در میان مناطق مسکونی

۹-تجلی جلوه های زشت دپوی انبوه زباله ها در برابر دیدگان توریست داخلی و خارجی

۱۰-اصرار برخی از مسئولین شهری برای رهایی روستاهای زادگاهی آنها از میزبانی این کارخانه

حالا اگر نام این منطقه ساحلی،توریستی-تاریخی-دانشگاهی و خوش آب و هوا، فــــــرح آبــــاد باشد و این هجوم ناجوانمردانه به مفهوم تخریب توریستی ترین منطقه مازندران و مرکز استان با این همه پلاژهای دولتی و خصوصی و ویلاها روستاها و خانه باغ ها و سوئیت هاو طرحهای شنا و غیره باشد، شما از این حرکت مدیریتی در مرکز استان چه قضاوتی خواهید داشت؟!

آیا این پروژه به معنی کج اندیشی، لجبازی و یا شناخت غلط برخی مدیران از اقلیم و محیط زیست و  اعلام رسمی پایان سرمایه گذاریهای توریستی در شهرستان ساری، فرار توریست از این شهر و انتقال مراکز متعدد دانشگاهی به سایر نقاط استان و استمراربخشی به فقر سرمایه گذاری در مرکز استان نیست؟!

متاسفانه مدتی است که انتقال مراکز آلوده کننده همانند کارخانه های بسیار متعفن آنتی بیوتیک و ام دی اف آرین سینا و کارخانجات متعدد شهرک صنعتی شماره ۲،به این جاده و این منطقه باب و روند شده و اگر  دستهای توانمندی جلوی این جریان را نگیرند، این منطقه دچار پدیده تخریب اقلیم شده و همه سرمایه های محیط زیستی ما از بین می رود.

از نمایندگان محترم ساری در مجلس به ذخاطر تعصب محیطی به منطقه زادگاهی خود در جاده کیاسر و سورک شاید نتوان انتطاری داشت و همینطور از معاون محترم استانداری و فرماندار محترم ساری که اهل میاندرودند و انتظار همزادگاهی ها مانع از عدالت پیشگی آنان می شود.

 ضمن اینکه شهردار محترم و اکثریت قاطع اعضاء شورای اسلامی شهر ساری نیز متعلق به جاده کیاسرند و در وضعیت مشابه با دیگر مدیران قرار دارند!، اما در این میان تعجب و تاسف شدید ما متوجه سازمان به ظاهر متعصب محیط زیست است که چگونه سکوت اختیار کرده و بی نقش تر از همیشه و یا همراهی با جریان قدرت به تحقق این فاجعه زیست محیطی کمک می کند!

متاسفانه شنیده های ما حاکی از آن است که نوکیسه ای تازه به دوران رسیده برنده این پروژه شده و فاز اول وام کلان چند مرحله ای آن را نیز به مبلغ اولیه چند ده میلیارد تومانی دریافت کرده و در مرحله آماده سازی و خرید ماشین آلات و تاسیسات و تجهیزات است و اگر چنین باشد باید از بی درایتی مدیران استان متاسف بود و همه اتفاقات آتی از جمله اوج گیری اعتراضات مردمی را نیز که هم اکنون آعاز شده و با فراخوانی اولیه فرماندار محترم و نمایندگان مجلس و نیز مراجعات متعدد به مراکز قدرت بروز کرده و اتحادهای چندروستایی را بوجود آورده، باید به نام همین مدیران بی درایت نوشت.

ادعاهای کارشناسی در این رابطه نیز آن قدر مسخره و بی اساس است که فقط باید به آنها پوزخند زد! چرا که یا زمین شناسان را به عنوان کارشناس قالب کردند و یا از عوامل دولتی سوء استفاده و مصادره به مطلوب می کنند.

امیدواریم تا دیر نشده به خود آیند و این سرمایه تکرارنشدنی و بسیار ذی قیمت اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی را به حراج نگذاشته و تاراج نکنند و با اصلاح تصمیم اشتباه گذشته، آینده را تضمین کنند.