روابط عمومی استانداری مازندران در گزارشی به انعکاس حاشیه های معارفه دو فرماندار چالوس و فریدونکنار پرداخته که در نوع خود جالب توجه و تحلیل است.

استاندار مازندران در مسیر عزیمت به این دو شهر برنامه های مختلفی داشت. مهندس طاهایی در این ماموريت کاری به مواردی اشاره کرد که بیانگر محرومیت و موانع اساسی توسعه استان است.

 وی که در روزهای قبل از مراسم آغاز نشا کاری اراضی شالیزاری استان حضور یافته بود ازبه کارگیری ماشین های نشا کار کره ای انتقاد کرد و گفت: " زمین استان را حالا باید با ماشینی که کره ای ها ساخته اند، نشا کنیم و این در حالی است که باید زودتر از آنها، ما به فکر ساخت این دستگاه ها می افتادیم. این باعث شرم است که از یک غیر مسلمان دستگاهی بخریم تا با آن بتوانیم برنج خود را برای رفع احتیاج غذایی خود بکاریم وبا ان درو كنيم".

انتقاد استاندار مازندران از به کارگیری ابزار و ادوات کشاورزی بلادغیر مسلمان درست و به جاست، اما نکته تازه ای نیست.

 مازندران سالهاست که به بهانه مستعد بودن در عرصه کشاورزی از روند توسعه عقب مانده و با بی مهری پایتخت نشینان روبروست.

مازندران گل سرسبد تولید مرکبات در کشور است، اما واحد تولید کنستانتره و آب میوه در استان دیگر کام مان را شیرین می کند.

 کشاورزی کشور در دیار مازندران رقم می خورد اما واحدهای صنعتی تولید ماشین های کشاورزی در آذربایجان ابراز وجود می کند.

اگر سری به آرشیو مطبوعات بزنیم، جای جای صفحات رسانه های استان پر است از اظهار تاسف ده ها استاندار که همچون طاهایی از وابستگی و شکننده بودن کشاورزی مازندران انتقاد نموده اند و گفته اند باید دست به کار شویم.

 دهه چهارم عمر انقلاب از سوی مقام معظم رهبری دهه پیشرفت و عدالت نام گرفته قرار داریم،اما هنوز زیرساخت های تحقق این مهم از سوی مدیران استان فراهم نشده است و توانمندی های کم نظیر این سامان به بالندگی نرسیده اند.

 استاندار مازندران در حاشیه معارفه فرمانداران چالوس و فریدونکنار به رمز موفقیت کره ای ها هم اشاره کرده است.

 به گفته وی کره ای ها علاوه بر 8 ساعت کار روزانه، سه ساعت هم برای کشورشان تلاش می کنند.

 به راستی چگونه می توان در استانی که مراسم معارفه تشریفاتی فرماندارانش ساعت ها به طول می انجامد و توجه بسیاری را به خود معطوف می سازد، انتظار داشت که همچون کره، به توسعه رسید؟

 باید به مهندس طاهایی گفت که در کره چنین آیین هایی وجود ندارد و مدیر پس از دریافت ابلاغش با جدیت، پشتکار و برنامه فعالیتش را آغاز می کند و از تبریک ها وپلاکاردهای انتخاب بجا و شایسته خبری نیست.

 در کره اگر شهری مانند جویبار که از استعدادهای سرشاری در عرصه صنعت کشاورزی برخوردار است، وجود داشت، مدیران آن با برنامه ریزی منسجم، زمینه شکوفایی و رونق آن را در عرصه ابزار، ادوات و ماشین های کشاورزی فراهم می کردند.

هنوز هم دیر نیست. امیدواریم شرم حضور ماشین های نشا کار کره ای در سال همت و کار مضاعف ، مدیران صنایع استان رابه چاره اندیشی عملی وا دارد تا در نشا آتی از محصول تولیدی دیارمان بهره بریم. 

ايميل نويسنده: (abbas_mahdavi2009@yahoo.com)