بیش از دو دهه است که مسوولان سیاسی، بهداشتی و اقتصادی با همکاری سازمان‌های جهانی بهداشت، تلاش کردند تا کنترل جمعیت به یک فرهنگ در کشور به فراخور امکانات موجود در کشور از مسایل فرهنگی و آموزشی گرفته تا مسایل اقتصادی و بهداشتی تبدیل شود، اما  به‌‌رغم تمام تلاش‌های صورت گرفته هنوز هم با ایده‌آل‌ها و آرمان‌های ترسیم شده فاصله بسیاری داریم.

به شدت از نظر امکانات ورزشی در مضیقه هستیم، مسایل فرهنگی در کشور از جمله وضعیت کتابخانه‌ها و سرانه کتاب‌ها در وظعیت نامطلوبی است و هنوز مدارس دو شیفته در نقاط مختلف کشور وجود دارد که همه اینها نشان‌دهنده این است که ما نتوانستیم به فراخور جمعیت فعلی که جمعیتی است جوان، امکانات لازم را فراهم کنیم.

با توجه به این مسایل اینکه به یک‌باره رییس دولت در رسانه ملی مطرح کند که دو بچه کافیست را قبول ندارم و از آن طرف هم هیچ ادله کارشناسی، علمی و هیچ توصیه قانع کننده‌ای پشت سر این حرف نشنویم، به این معناست که این اظهارنظر غیرعلمی و غیرکارشناسی است.

در این میان رسانه ملی هم که این سخن از طریق آن به گوش مردم رسیده است و دارای فراگیری بالایی است متاسفانه این امکان را برای مخالفان این پیشنهاد آقای احمدی‌نژاد فراهم نکرده است که این سخن نقد شود.

به نظر من اگر رییس دولتی واقعا" به این نتیجه رسید که باید سیاست افزایش فرزندان اعلام شود باید او وزیر بهداشت را بخواهد و به او بگوید که به طور مثال با توجه به اینکه کشور ما دارای فضای گسترده‌ای است و امکانات زیادی در زمینه‌های مختلف دارد، برنامه کنترل جمعیت را قبول نداریم و این سیاست را باید او اعلام کند. اگر آقای احمدی‌نژاد قصد ورود به چنین مساله‌ای را داشت، باید از این طریق ورود پیدا کرد و قطعا خود وزیر بهداشت هم مخالف این سیاست است. یک طرفه اعلام کردن چنین برنامه‌ای بدون در نظر گرفتن این مسایل از شخصی که در مقام رییس دولت است واقعا توقع نبود.

در دنیا کشورهایی که دارای درآمد سرانه پایین هستند کشورهایی هستند که رشد جمعیت را کنترل نکردند. ما تازه در این ریل قرار گرفته بودیم که هرم سنی جمعیت را بتوانیم به هرم استاندارد جهانی تبدیل کنیم و اگر این حرف بخواهد جا بیفتد، یعنی دوباره بخواهیم خانم‌ها را به خانه برگردانیم تا بنشینند چهار، پنج بچه را بزرگ کنند، چون علم هم توصیه می‌کند تا 35 سالگی زنان باردار شوند، چرا که سن بالا بارداری‌‌های پرخطر را به دنبال دارد.

وقتی خانمی در جایی مشغول به کار هست و می‌خواهد جامعه از توان و علم او بهره‌مند شود، اگر بخواهد بیش از دو بچه به دنیا بیاورد با توجه به افزایش سن ازدواج، باید ظرف هفت، هشت سال مرتبا بچه به دنیا بیاورد، بنابراین به طور تقریبی هر یک سال و نیم یک‌بار باید باردار شود و بنابراین باید شغل خود را کنار بگذارد و به رشد فرزند و سپس تربیت او بپردازد.

نباید از یاد ببریم که چه هزینه‌هایی در این دو دهه پرداخت شد تا کنترل جمعیت به صورت یک فرهنگ درآمد و اینکه دوباره و بدون دلایل منطقی به مساله افزایش فرزندان بپردازیم، یعنی ورود به یک کار بدون برنامه و نظر کارشناسی. تاکید می‌کنم که توصیه سازمان‌هایی مثل سازمان بهداشت جهانی که سیاسی نیستند و تخصصی هستند و همیشه توصیه‌های خیرخواهانه، علمی و تخصصی را ارایه می‌دهند و اظهارنظرهای اخیر آقای رییس‌جمهور یعنی یک علامت سوال گذاشتن جلوی توصیه‌های کارشناسان مسایل جمعیتی و مسایل سلامت.

طرح این مسایل کارشناسی نشده هم از تریبون رسانه ملی روی طیفی از مردم که بیشتر اقشار پایین و متوسط رو به پایین جامعه هستند تاثیرات منفی خود را متاسفانه خواهد گذاشت، اما مطمئنا روی قشر تحصیل‌کرده و نیز طبقه متوسط چندان اثرگذار نخواهد بود.

ضمن اینکه اگر دولت قصد اجرایی کردن سیاست افزایش نسل را داشته باشد، قطعا نیاز به قانون دارد، چرا که قوانین بیمه‌ای و حمایتی مصوب مجلس همگی در راستای کنترل جمعیت است و این قانون هم به قوت خود پابرجا هست، مگر اینکه طرح یا لایحه‌ای از سوی نمایندگان یا دولت تقدیم شود و ما نمی‌توانیم با حرف و بدون طی مسیر قانونگذاری، قانون را تغییر بدهیم.

 اظهارات اخیر آقای احمدی‌نژاد به صورت غیررسمی در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز مطرح شد و اکثریت قریب به اتفاق اعضای کمیسیون با سیاست افزایش فرزندان به شدت مخالف هستند و اعتقاد آنها این است که برای نظام سلامت و آحاد ملت مشکل عدیده‌ای وجود دارد.

 همیشه اعلام می‌شود که منابع مالی محدود و سرانه درآمد پایین است. وقتی سوال می‌شود چرا سرانه افزایش پیدا نمی‌کنند، می‌گویند امکانات کشور در همین اندازه است، اگر امکانات مالی برای مهم‌ترین وظیفه حاکمیتی یعنی تامین سلامت و بهداشت مردم محدود است، قطعا برای جمعیت‌های بیش از 75 میلیون نفر این محدودیت‌ها شدیدتر است.

با تمام این تفاسیر تغییر استراتژی نظام که کنترل جمعیت است نیازمند قانون است که اکثریت مجلس با توجه به اینکه در جریان مشکلات و مسایل مردم از نظر بهداشتی و اقتصادی و فرهنگی هستند، بعید می‌دانم به چنین تفکر و نظریه‌ای رای بدهند.