اين روزها در آستانه برگزاري روز خبرنگار،تعدادي از وكيل الدوله ها و مديران دولتي تازه به دوران رسيده از در دلسوزي براي جامعه مطبوعاتي وارد شده و از اينكه يك نهاد فرهنگي، علمي و آموزشي درصدد ميزباني مراسم روز خبرنگار است آه و فغان سر داده اند.

 هر چند مديركل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامي استان و برخي دوستان روزنامه نگار پاسخ دايه هاي دلسوزتر از مادر را داده اند اما در افشاي نيات آنان چند نكته را از قلم انداخته اند؛ اول اينكه اين دايه هاي منتقد دانشگاه آزاد، آب و نان و نام شان را مديون دانشگاه آزاد هستند و برخي ديگر از آنها نيز بدون هيچ سابقه استخدامي در دستگاه هاي دولتي و همچنين سابقه مديريتي به بركت دولت عدالت محور يك شبه مستخدم رسمي دولت شده و به مناصب بالاي مديريتي هم دست يافته اند كه البته بررسي ضررهايي كه از اين رهگذر به كشور وارد شده را به زمان ديگري موكول مي كنم.

دوم اين که اين تجربه پديده هاي تازه به دوران رسيده، در زمان مسؤوليت خويش نه تنها قدمي در جهت رفاه اصحاب مطبوعات بر نداشته اند، برعكس قلم شان را در جهت فشار بيشتر بر اصحاب مطبوعات به كار گرفتند و سوم اينكه در حالي كه هر روز بر تعداد فارغ التحصيلان بيكار اضافه مي شود همين وكيل الدوله ها و مديران تازه به دوران رسيده با اعمال نفوذ بستگان دور و نزديك خويش در ادارات دولتي و همين دانشگاه آزاد اسلامي تحميل كرده اند، در حالي كه نه مدرك تحصيلي مورد نياز را داشته اند و نه شرايط لازم را! حال آنكه هم اينان خود را عاشق سينه چاك گسترش عدالت در جامعه جلوه مي دهند!

اصحاب مطبوعات مازندران علي رغم تمامي مشكلات و سختي ها به رسالت خويش عمل مي كنند.

خانه مطبوعات به عنوان يك نهاد صنفي وظيفه دارد حمايت همه نهادهاي دولتي و غير دولتي را به سمت جامعه مطبوعات جلب كند.

 اين رسم مألوف در تمامي كشورهاي جهان از جمله كشور ماست. دانشگاه آزاد اسلامي به عنوان يك نهاد علمي آموزشي و فرهنگي غير دولتي قدم پيش گذاشت تا با ميزباني مراسم روز خبرنگار بخشي از زحمات اين قشر شريف را پاسخ گويد.

 كما اينكه در سال هاي گذشته نيز نهادهاي دولتي و غيردولتي چنين كردند، حال اين امر به مذاق چند و مدير ورشكسته بركنار شده و وكيل الدوله خوش نيايد.اصلا اين ورشكستگان و رانده شدگان و وكيل الدوله ها به چه حقي در امور صنفي يك نهاد غير دولتي دخالت مي كنند؟ آيا بهتر نيست اين آقايان سكوت اختيار كنند؟