چندروز قبل هنگامي كه ازطريق رسانه ها مطلع شدم  آقاي رئيس جمهور نزديكان فكري اش را به عنوان نمايندگان ويژه در عرصه ديپلماسي براي مناطق مختلف برگزيد، تعجب نكردم؛ زيرا از قبل احساس مي كردم كه اختلافي جزئي و يا كلي در سياست خارجي بين آقايان احمدي نژاد- رئيس جمهوري و منوچهر متكي -متولي سياست خارجي جمهوري اسلامي- وجود دارد.

 اگر برخي حمايت ها از عملكرد وزيرمحترم خارجه نبود،آقاي متكي مي بايست در اواسط دوره دولت نهم به سرنوشت برخي از همكارانش در كابينه نهم مبتلامي شد و يا حداكثر دولت نهم را به پايان مي رساند و براي دولت دهم به مجلس شوراي اسلامي معرفي نمي شد.

براين اساس تا حدودي احكام آقاي احمدي نژاد براي تقابل با وزير امور خارجه اش قابل پيش بيني بود و حتي  زودتر از اين انتظار مي رفت،ليكن اين كه اكثر افراد برگزيده سابقه اي در دستگاه ديپلماسي ندارند بيشتر تعجب بر انگيزبود!البته اين مورد هم با مواردي كه در دولت هاي بعدانقلاب به ويژه دولت هاي نهم و دهم در چندسال اخير شاهد بوديم قابل توجيه بود! فقط دوسئوال براي اين جانب وجودداشت:

      اولا" اين كه مقامات ارشد مملكت كه سياست خارجي با نظر ايشان تدوين وتنظيم مي شود چه موضعي دارند؟ كه خوشبختانه پاسخ اين سئوال را مبني بر مخالفت رهبري در ديدار با هيئت دولت در تاريخ هشتم شهريور ماه امسال دريافت کردم.

دومين سئوال اين بود که با توجه به اين كه اين احكام با قانون اساسي مغايرت دارد چگونه متوليان حفظ قانون در مجلس شوراي اسلامي سكوت کرده اند؟ تا اين كه اخيرا مركز پژوهش هاي مجلس بالصراحه آن را رد كرد و صدور احكام مزبور را مغاير با اصل 127 قانون اساسي اعلام کرد.

     مطمئنا موازي كاري پديده اي ناصحيح است كه جز بروز اختلاف و اتلاف انرژي و جنگ اعصاب نتيجه ديگري در بر ندارد،مخصوصا اگر موازي كاري در دستگاه ديپلماسي و آن هم در شرايط خاصي كه جمهوري اسلامي در سطح منطقه و بين المللي با آن روبرو است روي دهد .

موازي كاري در سطح داخلي عوارض فراوان بر جاي مي گذارد و اگر ازسطح داخلي فراتر رود و درتحركات سيباست خارجي رخ دهد آسيب هاي جدي به كشور وارد خواهد ساخت .

   در كشورهاي ديگر مشاهده شده كه رئيس جمهور براي برخي از موضوعات خاص در سياست خارجي نمايندگاني بر مي گزيند؛ براي مثال باراك اوباما- رئيس جمهور آمريكا- آقاي "جرج ميچل"رابراي مسئله فلسطين و يا "ريچاردهالبروك"را براي افغانستان به عنوان نمايندگان ويژه انتخاب كرد.

 اولا" براي انتخاب اين افراد با دستگاه ديپلماسي هماهنگي لازم به عمل آمد و موازي كاري نيست.

 ثانيا" شخصيت هاي انتخاب شده در حد و قواره اي نيستند كه برتر از وزير خارجه باشند. در حالي كه نماينده رئيس جمهور در امور خاورميانه ركن ركين هيئت دولت است وخود را يك سروگردن بالاتر از ديگران مي داند. خصوصا اين كه از حمايت غير قابل وصف رئيس جمهوربرخورداراست و بعيد است به سادگي هماهنگ با وزارت خارجه عمل كند .

    كشور ما در وضعيت معمولي قرار ندارد تا با آزمون وخطاهائي اين جنيني بتوان از گردنه ها بدون عوارض جدي عبور كرد .ما امروز در شرايطي قرار داريم كه بايد در سياست خارجي از انسجام بر خوردار باشيم وبسيار حساب شده عمل كنيم.

آن هائي كه در آن سوي مرزها تحركات جمهوري اسلامي را رصد مي كنند از كوچك ترين اشتباه تهران بيشترين استفاده را خواهند برد و ضرباتي وارد خواهند كرد كه غير قابل جبران است.