همیشه غصه می خوردم وقتی می دیدم یه پروژه عمرانی تو شهرم سالهاست که این دست و اون دست می شه و کسی به فکر تموم کردنش نيست. خودم تا جايی که یادمه، می دونم 5 تا پیمانکار عوض کردن تا بالاخره به همت وتلاش یه مدیر موفق (می ترسم اسمشو ببرم وفردا صبح عزلش کنند!) این پروژه عظیم الخرج(!) با خون دلی که به مردم دادند، به بهره برداری رسید!

 این مقدمه را گفتم تا یه حکایت مدیریتی رو براتون تعریف کنم.استادم می گفت :

"ژاپن كه بودم يه روز دوشنبه رفتم سر كار. ديدم تو خيابون پر پليس و شلوغه. وضع غير عادي بود. يه كم پرس و جو كردم ديدم يكي خودكشي كرده. البته اين قدر تو ژاپن خودكشي زياد بود كه ديگه خيلي جاي تعجب نداشت.

فهميدم طرف مهندس پيمانكار يه ساختمان بوده. قرار بود روز جمعه ساختمان رو طبق قرارداد تحويل صاحبش بده. روز جمعه ساختمان كارش تموم نشده بود. مهندس پيمانكار از صاحب ساختمان دو روز شنبه و يكشنبه مهلت مي خواد كه ساختمان رو ساعت هشت روز دوشنبه اول روز كاري بهش تحويل بده.

تو اين ۴۸ ساعت مهندس و تيمش هر كاري مي كنند نمي توانند كارهاي نيمه تمام ساختمان رو تمام كنند و ساختمان رو آماده تحويل كنند. روز دوشنبه كه صاحب ساختمان براي تحويل خونه مياد با جسد حلق آويز شده مهندس پيمانكار مواجه مي شه.

 حالا نكته جالب اش مي دوني واسه من چي بود؟ اين ساختمان فقط نصب پريز و برق و نظافتش مونده بود! به دوستان ژاپني به تعجب مي گفتم اين چه آدمي بود؟! خب چرا خودكشي كرده براي همچين موضوع كوچكي؟! اين ديگه خودكشي نداره كه!

آنها با دهان باز نگاه مي كردند مي گفتند: «خودكشي نداره؟ اين آينده شغلي اش به پايان رسيده بود. دو بار زير قولش زده ديگه كسي بهش كار نمي داد ...»"

 اگر قرار بود در ايران هم کسي به خاطر بدقولي ها و بد حسابي ها و تاخير در انجام پروژه خودکشي مي کرد،تا کنون پيمان کاري باقي نمي ماند و ما مجبور بوديم از خارج پيمان کار و بنا و تعميرکار و جوشکار و نجار و ... وارد کنيم.

اين جا کسي بابت تاخيرها و رعايت نکردن تعهدهاي کاري اش معذرت هم نمي خواهد چه برسد به خودکشي!