گرسنگی در سومالی با نوای الهی و دلنشین اذان مغرب به پایان نمی رسد.آوارگان روزه دار سومالی بر خلاف مسلمانان سایر نقاط جهان که در هنگام افطار پای سفره های افطار می نشینند، چیزی برای خوردن ندارند.

در ماه مبارک رمضان روزانه صدها نفر در سومالی به دلیل گرسنگی می میرند که بخش اعظم آنها را کودکان معصوم تشکیل می دهند.

دیدن صحنه های فجیع انسانی در سومالی و کودکانی که در اثر سوء تغذیه و گرسنگی، به استخوان های متحرک مبدل شده اند هر بیننده ای را متاثر می سازد.در شب های قدر و متبرک به نام امام عدالت و مهربانی این تاثر و اندوه کافی نیست.باید کاری کرد.مسلمانان سومالیایی با مرگ دست و پنجه نرم می کنند.

در شب های قرآن به سر شدن، بر آیات خالق متعال تأمل کنیم و در حد توان مسلمانان گرسنه سومالی را دریابیم.

چگونه می توان روزه دار واقعی رمضان بود هنگامی که زنان سومالیایی فرزندان خود را در حاشیه جاده ها رها می کنند تا از شدت گرسنگی بمیرند. زنانی که غذا و شیری برای اطعام جگر گوشه های شان ندارند.

متاسفانه در شرایطی که بسیاری از رسانه های غربی در صدد بهره برداری از بحران سومالی برای تضعیف اسلام گرایان هستند، اطلاع رسانی گسترده و موثری از رسانه ملی مطبوعات و خبرگزاری های کشور برای بیان ابعاد فجایع انسانی و مرگ های دسته جمعی در سومالی انجام نگرفته است.

مردم مسلمان و خداجوی ایران اسلامی هیچ گاه در قبال چنین بحران های انسانی بی تفاوت نبوده اند.

در شب های احیا بر همه رسانه ها، وعاظ، مداحان، مبلغان، ائمه جمعه و جماعت و مسئولان واجب شرعی و انسانی است که از گرسنگان و مسلمانان سومالیایی بگویند و زمینه مشارکت عموم مردم را برای کمک های بشر دوستانه فراهم کنند.

هزینه بسیاری از افطاری های این شب ها می تواند به حساب جمعیت هلال احمر که در حال ارسال کمک های جمهوری اسلامی ایران به سومالی است واریز شود.

در لحظاتی که در سوگ امام یتیمان و گرسنگان نشسته ایم، می توان با هر اقدام کوچکی دل مولا را شاد کرد و مسلمانی را با مولای متقیان معنا بخشید.