نمایشگاه های استانی معمولا کیفیت نمایشگاه های کشوری و ملی ر ا ندارد و فضای نمایشگاه ساري هم مناسب برگزاری نماشگاه نیست.البته نمی دانم مسئولان به این موضوع آگاه هستند یا نه،اما اگر آگاه هستند باید چاره اندیشی کنند تا به راه حل دست یابند.

‌به دلیل اینکه فضای نماشگاه مناسب نیست،اگر بهترین آثار هم در این مکان ارائه شود جذابیت نخواهد داشت.

اين را هم اضافه کنم ‌به دلیل اینکه نمایشگاه استانی برای مسئولان و ناشران،نمایشگاه دسته دوم محسوب می شود توجه جدی به این موضوع ندارند.

 کتاب هایی در نمایشگاه های استانی ارائه می شود که در  90 درصد از کتابفروشی شهرستان ها یافت می شود،در حالی که در نمایشگاه باید کتاب های روز و پژوهش های جدید در دسترس مخاطبان قرار گیرد.

 ضعف ديگر نمايشگاه اين است که ناشران بزرگ در نمایشگاه استانی حضور ندارند.برخی ناشران معروف هم اگر حضور یابند یا آثار جدید ارائه نمی کنند و یا در سطح بسیار محدودی به ارائه تازه های کتاب می پردازند.

از طرفي بايد گفت: کتابخوانی و کتاب شناسی در جامعه آن چنان رشد نکرده،مسئولان فرهنگی نيز به این موضوع توجه کافی نکرده اند.

 دیده شده که برخی اصحاب فرهنگ و دانش جز کتاب های درسی ، کتاب دیگری مطالعه نمی کنند.طبیعی است که این اثر بر نسل جدید و جوان تاثیرگذار است چراکه فرهنگ مطالعه بین مردم نهادینه نشده و نسبت به خواندن و مطالعه احساس نیاز نمی کنند و به همین ترتیب استقبال خوبی از نمایشگاه کتاب نمی کنند.

در يک جمله بايد گفت: به نسبت جمعیت دانشگاهی وباسواد مازندران ، بازدید از نمایشگاه کتاب کم است.مطالعه در سطح دانشگاه ها و مدارس به شدت محدود به کتاب های درسی است و به شدت پایین است؛ این را با آمار و ارقام نمی گویم بلکه در برخورد با دانشجو می توان متوجه این موضوع شد.

البته ترویج فرهنگ کتابخوانی از طریق رسانه ها و مراکز علمی و آموزشی می تواند بر استقبال از نمایشگاه کتاب موثر باشد.در نهادینه نشدن فرهنگ مطالعه ، رسانه ها هم مقصر هستند.رسانه ها می خواهند همه چیز را به صورت ساندویچی به مخاطب برسانند و مخاطب هم فرصت فکر کردن ندارد.

 مردم همواره سعی می کنند با رسانه های گوناگون اوقات فراغت خود را پر کنند که ‌این گونه پر کردن اوقات فراغت مجال اندیشیدن و مطالعه را از افراد می گیرد.

‌وقتی خواندن کتاب مانند غذاخوردن و نفس کشیدن نباشد ، فرد ضرورتی نمی بیند از مرکز استان هفت کیلومتر طی مسیر کرده و به نمایشگاه کتاب بیاید ، به عبارت ساده تر ضرورت ها را برای نسل جوان تبیین نمی کنیم.

 ما ‌تلاش نمی کنیم این نکته را القا کنیم که برای نسل فرهنگی ما ، کالای فرهنگی جذاب تر است یا غیر از آن،مثلا در چند مورد از ایام نوروز به جای اسکناس ، کتاب هدیه داده ایم؟بنابراين طبیعی است که فرهنگ مطالعه جا نیفتاده و القا نمی شود.

در مجموع برگزاری نمایشگاه کتاب گام فرهنگی مناسبی است،‌اما در قرن بیست و یک انتظار ما بیشتر از این است،هر چند دل ما به این حداقل ها خوش است.

اما يک سئوال:‌مازندران کجای این نمایشگاه قرار دارد؟صرف حضور چندناشر و يک غرفه بومي کافيست؟