مازندنومه،دکتر سیف الرضا شهابی:زمستان سال 1364 چندروز مهمان آقاي "تاجيك"استاندار وقت استان هرمزگان بودم. فرصتي فراهم شده بود تا از بعضي مناطق اين استان از جمله جزيره "ابوموسي"بازديدي داشته باشم.

يك روز صبح به اتفاق يكي از پرسنل استانداري به اين جزيره رفتيم و عصربرگشتيم و برحسب اتفاق درهمان روز شهيد"صيادشيرازي"هم براي بازديد از تاسيسات نظامي اين جزيره استراتژيك كه درحال ساخت و يا بهره برداري بود به ابوموسي آمده بود .

آن يك روز تقريبا از بسياري از قسمت هاي جزيره بازديدكردم و آنچه كه توجه ام را شديدا به خود جلب كرده بود وجود شهروندان اماراتي در بخشي ازاين جزيره بود، طوري كه هرشخصي وارد اين قسمت جزيره مي شد،تصور می کرد وارد كشورامارات شده است!

تمام ساكنان با برگ هويت اماراتي بودند،پرچم امارات برافراشته بود، پول رايج براي مبادلات پول امارات بود و پلاك ماشين ها هم متعلق به امارات بود و دريك كلام همان طوركه گفته شد،بخشی ازخاک ایران دراختياركشور امارات قرار داشت!

همان زمان دونكته به ذهنم خطوركرد:

1-شاه ايران بحرين را دو دستي تقديم آمريكائي ها كرد و به جدائي آن ازايران رضايت داد تا در ازايش سه جزيره تنب بزرگ وكوچك و ابوموسي را كه از ازمنه گذشته متعلق به ايران بود،پس بگيرد .اما او چرا اين مسئله را پذيرفت كه دربخشي ازجزيره ابوموسي دولت كشور همسایه حكمران باشد؟بلافاصله پاسخ پرسشم را خودم دادم: از شاه سرسپرده كه مثل مومی دست هاي انگليس وآمريكا بود نبايد انتظاري غير از اين داشته باشيم.

2-انگليسي ها همان زمان كه تصميم گرفته بودند اين سه جزيره را به ايران بدهند،تخم نفاق را كاشتند و نطفه درگيري ها رابراي آينده بستند تا هر زمان بخواهند با تحريك يكي از دوطرف آتش به پا كنند و جنگي راه بيندازند و ضمن اينكه سلاح شان را به شاه و امارات می فروشند،در صورت بروز جنگ ودرگيري پا درمياني كنند و درقالب ميانجي ظاهر شوند وكلاه گشادي را سرهردوطرف بگذارند؛همان كاري كه در زمان جنگ هاي اول و دوم ايران و روس در زمان "فتحعليشاه قاجار"انجام دادند. از يك سو دو طرف را تحريك به جنك مي كردند و ازديگرسو در لباس ميانجي ظاهرمي شدند و عهدنامه هاي "گلستان"و"تركمانچاي"را منعقد کردند.

   رژيم شاه عوض شد و انگليسي ها دست شان از يك طرف كوتاه شد،وليكن طرف ديگر رابطه تنگاتنگي با انگليسي ها و آمريكائي هادارد و با تحريك يك طرف هم مي توان شعله هاي جنگ را برافروخت و اختلاف بين دوكشور همسايه و مسلمان به وجودآورد. بنابراین ازاين منظر طرف اماراتی ساكت ننشست و درسه دهه اخير هر زمان كه مناسب تشخيص داد زمينه هاي اختلاف را فراهم کرد.

   مقامات امارات و سران كشورهاي عربي نمی دانند که بيگانگان خيرخواه آنان نيستند و كاري با آن ها كردند كه در زمان استقلال هند و پاكستان نمودند؛یعنی منطقه "كشمير"را به عنوان منطقه مورد مناقشه هند و پاكستان قرار دادند تا بعد از گذشت چند دهه هنوزلاينحل باقي بماند و استخوان لاي زخم باشد و اين دوكشور روي آرامش را نبينند تا حدي كه براي مقابله با يكديگر به سلاح اتمي دست یافته اند.

    در مورد امارات و ايران در دوران شاه هم همين كار را كردند، ولذا بايد سران كشورهاي عربي و اتحاديه عرب و شوراي همكاري خليج فارس تلاش كنند در زمين دشمن بازي نكنند.ایران مالک جزیره هایش است و هرگز کوتاه نخواهد آمد.