مازندنومه،سیاوش اسلامی سوادکوهی:دومين نشست سالانه سوادكوهي هاي مقيم پايتخت چهارشنبه شب گذشته در تالار وزارت كشور با استقبال گسترده سوادكوهي ها همراه باجشن و سرور برگزار شد.

چهره هاي شناخته شده ملي سوادكوهي تا موسفيد كرده ها و جوانان غيور و كنجكاو،هنرمندان،شاعران،نويسندگان و...همه آمده بودند،انگارحسي "همه" را "ما"كرده بود!

وقتي خيل عظيمي ازدوستان نوجوان و جوان را در تالار وزارت كشور ديدم گريه هاي پنهان در وجود بیشترشان به مثابه طوفاني غوغا به پاكرده بود؛به گونه اي كه واژگان از بيان آن عاجز است.

آري، اشك هاي پنهان و مهرباني هاي دلسوختگان سرافرازي و سربلندي سوادكوه را فرياد مي كردند!از شاعري كه مي گفت تا ازتنهايي و نبودن درسوادكوه،بسان ديوانه اي گم كرده راه مي ناليد تا غيورمردان نام آوري كه فضل و دانش آنها اشك شوق رادرچشمان آن جمع برگونه هاشان بسان دانه هاي الماس مي نشاند!

چهارشنبه شب مجري سوادکوهی صدا و سيما-مرتضي عمادی- هنرمندانه اين همه احساس و شوق را همراه با حس سوادكوه دوستي به رخ حضار كشيد!

او دل هاي مشتاق سوادكوهي هاي پرغرور را به مثابه درياي خروشان مملو از بالندگي و افتخار،خردورزانه به تصوير كشيد!

سوادكوه سرزمين شيران افتخارآفرين است که البته به قول هنرمندان طنزپرداز همایش که از رادیو مازندران آمده بودند،"فرزندانش درتهران ساکنند و تهراني هاي ويلانشين آمده اند جاي شان راپركرده اند!"

نمي توان از دشواري هاي زندگي در سوادكوه،كه "تعمدي"عميق از"كينه"درآن نهفته است شكوه نكرد! هركس آمدعمارتي ازاين سرزمين كهن را ويران كرد! براي سازندگي خيزي برنخاسته است!و "خودكوچي"اجباري را براي فرزندانش رقم زده است!

بايد براي آباداني اين"سرزمين"بخواهيم؛هرچند ديگران نخواهند! آنهايي كه به شوق سوادكوهي ، چنين جشن شادمانه اي را درتهران به پاكردند مي دانند كه چه مي گويم؟

آري ! آنهاجسم شان در تهران و روح شان درسوادكوه است. آن ها باور دارندكه در ژرفاي وجودي شان ، اميدي جرقه مي زندو شعله مي گيرد و همه رايكدل ويك صدا به شور و اشتياق وامي دارد!

همه ي اينها آمدند آباداني و سرافرازي سوادكوه و سوادكوهي رابه نمايش بگذارند،با اعتباري كه دارند و در هرپست و منصبي و خدمتي كه از آنها برمي آيد روح باهم بودن رادرجامعه نويد بخش باشند و"ما"شدن سوادكوهي ها را بار ديگرمروركنند.

سوادکوه عطوفت و مهرباني را از پروفسور نامدار و برجسته سوادكوهي-داود هرميداس باوند- به ارمغان دارد،شجاعت جانباز سرافراز شعباني را با جوانمرديش مرور می كند،ازمتفكربزرگ دكترنجاتي ياد می كند و از پزشك متخصص قلب دكتربخشيان در درخشش درپهنه ي كشور می گويد تا بر روح و جسم مان حسرت ننشيند كه اگرجمعي اين چنيني را داشته باشيم خواهيم توانست در آباداني و سرافرازي وشكوفايي ديارمان گامهاي بزرگي برداريم.

ما در اين ميانسالي و موسفيدكردگي آموخته ايم كه بدون جمع بودن، آباداني راتجربه نخواهيم كرد! پس حتما"ارج خواهيم نهاد و دست مريزاد خواهيم گفت به همه ي آنهايي كه اين جمع را جمع كردندو موجبات همدلي و همزباني سوادكوهي ها را فراهم می کنند.