مازندنومه؛یادداشت مهمان،رجبعلی سالاریان:نظام های کارآمد، کارآمدی خود را مرهون و مدیون خبرنگاران آگاه و جسور و منتقد هستند.

در واقع برای آنهایی که علاقه مند به این حرفه هستند،خبرنگاری شیرین ترین مشغله به شمار می رود ، اما متأسفانه تاکنون در جامعه و بیشتر در بین مسئولان ما جایگاه مشخصی برای این قشر در نظر گرفته نشده است و بعضی وقت ها آن هم بیشتر از سوی سیاستمداران و مدیران مورد بی مهری و تعرض قرار گرفته اند.

گاه دوندگی،سماجت و تلاش خبرنگاران جهت آگاهی از مسائل مختلف سیاستمداران از یک طرف و تنظیم حرفه ای خبر و عواقب چاپ و انتشار آن از طرف دیگر ، باعث بروز مشکلاتی برای شان می شود که جبران آن سخت و گاهی غیر ممکن است.

هر چند خبرنگاران حرفه ای و متعهد، بدون در نظر گرفتن منافع مادی و شخصی و نیز با عشق به این حرفه، به دنبال تهیه خبر و گزارش می گردند و با چاپ مطالب در رسانه ها خستگی کار را از تن بیرون کرده و نیروی دیگری جهت چاپ گزارش بعدی می یابند، گاهی در این راه دچار سردرگمی و غبن می شوند، به طوری که بعد از چاپ خبر یا گزارش عده ای که منافع مالی و یا موقعیت خویش را در معرض خطر می بینند با دستپاچگی درصدد جست و جوی منابع خبر برآمده و با شکایت از خبرنگار مورد نظر مدتی ذهن آنها را مشغول موضوع می کنند.

 از طرفی مردم به جهت ذی حق بودن در آگاهی از مسائل ، این گونه گزارش ها را تعقیب کرده و از مطبوعات،رسانه ها و خبرنگاران به عنوان نماینده افکار عمومی توقع اطلاع رسانی دارند، در اینجاست که خبرنگاران در بین دو راهی قرار می گیرند.

 نوشتن و همه سختی ها و فشارهای اهرم های قدرت را تحمل کردن و یا سکوت کردن و مورد نفرت مردم قرار گرفتن که به نظر می رسد راه اول با وجود همه مشکلات و موانع پیش رو، برای آنان که از این حرفه کیسه ای ندوخته باشند شریفتر و ارزنده تر است.

متأسفانه بعضی از مسئولان هنوز به این باور نرسیده اند که خبرنگاران به عنوان نمایندگان افکار عمومی وظیفه دارند که از اتفاقات مهم ادارات و نهادها اطلاع یافته ، سئوال و پیگیری کنند.

 افسوس که تعدادی از همین مسئولان به خبرنگاران به چشم روابط عمومی اداره تابعه خویش می نگرند و انتظار دارند تنظیم اخبار به میل آنان صورت پذیرد که به نظر می رسد این توقع را بعضی از روزنامه نگارنماها که تعداد آنها بسیار اندک است ، با اهداف منفعت طلبی برای شان ایجاد کرده اند.

خبرنگاران رنج های فراوانی دارند، رنج محرومیت مردم ، رنج رکود توسعه، رنج بیکاری و اعتیاد جوانان ، رنج بی عدالتی و تبعیض و ... آری همه خبرنگاران متعهد رنج دارند ، چون هیچگاه حاضر نشده اند قلم را با منافع مادی و دنیوی و اهداف نامشروع جناح ها آلوده کرده و یا به واسطه آن عقده گشایی کنند.

سخن آخر اینکه همه خبرنگاران دلسوز و متعهد، رنج  و دردهای مردم را دارند ، و به جز اندیشه ، قلم و کاغذ چیز دیگری ندارند که کسی بخواهد ایشان را از آن محروم کند.