مازندنومه:نامه زیر را یکی از کاربران خطاب به استاندار مازندران نوشته است.هر چند ما این گونه نامه نوشتن ها را به شخص نخست استان-که مشغله های فراوانی دارد-صحیح نمی دانیم و باور داریم مشکل باید در صف و نه ستاد حل شود،لیکن نباید فراموش کنیم که گاهی اوقات شهروندان چون پناهگاه دیگری ندارند و دست شان به جایی بند نیست،ناچار می شوند به استاندار نامه  بنویسند:

 استاندار محترم،جناب آقای مهندس طاهایی

سلام علیکم

 این جانب "م ر. ش" صاحب حساب پس انداز شماره (1264295709) موسسه مالی اعتباری ... شعبه فریدونکنار در تاریخ4 خرداد1390 به جهت گسترش کارفرهنگی برای واحد کانون تبلیغات خود،مبلغ نه میلیون و پانصد هزار تومان وام (فروش اقساطی) گرفته ام.

 جناب استاندار من 34 بهار را بیشترندیده ام دو فرزند دوساله دارم. یکسال و نیم پیش حدود چهارمیلیون تومان پول که همه سرمایه زندگی من بود (نزد همین موسسه مالی اعتباری) سپرده گذاشتم تا با دریافت آن وام، به کسب و کار خود رونق دهم.

 آن موسسه محترم بعد از مراحل قانونی و اداری نه میلیون و پانصد هزار تومان وام به حساب واریز نمود و چهار میلیون تومان از آن را، موسسه نزد خود به عنوان سپرده اجباری نگه داشت.

 تا هفت ماه پیش بدون تاخیر تمام اقساط را پرداختم.در این بین بخاطر مشکلات اقتصادی وتورم و غیره هفت قسط بنده به تاخیر افتاد که یک ماه گذشته 7 فقره چک بانکی مبنی بر وصول معوقه به موسسه پرداخت کردم که ماهی دوفقره چک سیصدهزار تومانی که جمعاً ماهی شش صد هزار تومان بود را تقدیم نموده تا قبل از عید بدهی خود را تسویه کنم.

 دراین بین یک فقره آن چک ها را موسسه نقد نمود و برداشت کرد. در تاریخ 3/10/91 یکی از ضامنان بنده مبلغ بیست میلیون ریال پول به حساب خود گذاشت تا چکش پاس شود، ولی متاسفانه بدون اطلاع قبلی ضامن و بنده مبلغ فوق را از حساب وی برداشت کردند و چک ضامن بی محل ماند.

 آیا برداشت از حساب دیگران ولو درصورت اینکه ضامن بوده باشد بدون اطلاع قبلی صحیح می باشد؟ چرا موسسات مالی اعتباری نظارتی نمی شوند و یا در مورد این موارد نظارتها سرسری گرفته می شود؟

وصول پول در این بازار آشفته به چه قیمتی؟ آیا برای این موئسسات آبروی مردم قیمت ندارد ؟ آیا موسسات آمدند مشکل مردم را حل کنند یا بر مشکلات آنان بیفزایند؟

 نکته جالب اینجاست که چهار میلیون تومان پول من نزد آن موسسه سپرده می باشد و بدهی من فقط یک میلیون ونهصد و سی هزار تومان بود نه چهار میلیون تومان که من با چک هایی که به حسابم خواباندم قصد تسویه با آنان را داشتم و یک فقره از آن چک را هم برداشت کردند.

چرا باید به یک کارمند ساده بانک آن قدر بها دهند که به خود اجازه بدهد به راحتی با آبروی مشتری بازی کند؟مگر مشتری مداری شعار این مدیران در رسانه ها نیست؟ باید به کدام مرکز مراجعه کنم و درد خود را بگویم؟

 دو ماه اجاره مغازه و منزل خود را پرداخت نکردم تا قسط معوقه را بدهم و این کارمند ساده به راحتی اعتباربنده رانزد ضامنین خدشه دارکرد.

 آقای رئیس آبروی رفته بر نمی گردد ما درد مان را با چه زبانی بگوئیم؟ امیدوارم با بررسی مشکل بنده بتوانیم جلوی پیش آمدهائی از این دست را گرفته و تعداد اندک از کارمندانی که هدف خود را در پیشرفت گم کرده و فقط با اصرار عمل یعنی زیر پا گذاشتن فرهنگ ایرانی اسلامی می اندیشند درس اسلامی یا همان امر به معرف خودمان داده باشیم.

 باتقدیم احترام

 صاحب امتیاز و مدیرکانون آگهی و تبلیغات ... فریدونکنار