جمعه 8 دی 1391-10:18
از قهر طبیعت تا قهر عکاسان!
مراسم پایانی نمایشگاه عکس سیل بهشهر با عنوان "قهر طبیعت" با انتقاد و ابراز گلایه عکاسان شرکت کننده پایان یافت/این برنامه به مراسم تبلیغ نماینده بهشهر در مجلس تبدیل شد.
مازندنومه؛متن:مصطفی کاظمی/عکس:بهروز خسروی+محسن رضاپور:پنج شنبه گذشته مراسم اختتامیه نمایشگاه عکس 5 تن از عکاسان مازندرانی که از حادثه سیل بهشهر گرفته شده بود(قهر طبیعت)،برگزار شد.
این نمایشگاه از 3 تا 7 دی در بهشهر برپا شد.
خبر نمایشگاه: http://www.mazandnume.com/?PNID=V14623
گزارش تصویری نمایشگاه: http://www.mazandnume.com/?PNID=V14659
از طریق میثم محسنی در جریان برگزاری نمایشگاه قرار گرفتم.قرار شد از من و میثم و سه نفر دیگر از دوستان عکاس-محمد رضایی و ابوطالب ندری و بهروز خسروی-هر کدام ده عکس مربوط به واقعه سیل در این نمایشگاه به معرض دید گذاشته شود،ولی از من 5 عکس و از ندری و خسروی هر کدام 2 عکس و از رضایی 8 عکس به نمایش گذاشته شد و 25 عکس هم از محسنی!
نمایشگاه مراسم افتتاحیه نداشت اما آیین اختتامیه که تعداد جمعیت به 50 نفر هم نمی رسید،به مراسم تبلیغ و قدردانی از نماینده بهشهر تبدیل شد.
استاندار مازندران که وارد شد،تنها دو،سه تصویر را دید و خطاب به نماینده بهشهر گفت:آقای مقیمی این عکاسان باید تجلیل شوند و بعد راه افتاد به سمت صندلی ها و بیشتر عکس ها را تماشا نکرد.
مهمانی از وزارت کشور هم آمده بود که او هم چند تعریف و تمجید از نماینده بهشهر کرد و چیز خاص دیگری نگفت!
محمد رضایی به مراسم نیامد و ما هم که رفته بودیم حسابی تجلیل شدیم!یک لوح تقدیر خالی به ما دادند و یک تابلو از عکس خودمان را از سیل که به ابعاد 70*50 روی تخته قاب بودند!زیر تابلو هم نوشته شده بود:"اهدایی از طرف احمد مقیمی"!انگار صاحب اثر او بود که عکس ما را به خود ما پس داد!
تصور کنید عکس سیل را توی اتاق مان نصب کنیم و با نگاه کردن به آن هر لحظه روحیه و انرژی مثبت بگیریم!
من و دوستان عکاسم همان ساعت های اولیه وقوع سیل،بی چشم داشت و توقع خاصی و تنها برای انجام وظیفه در منطقه حاضر شدیم(چند روز پشت سر هم) و با لباس گلی و حالت نامناسبی هم برگشتیم،در حالی که هنوز بسیای از مسئولان نیامده بودند و بعضی ها اصلا" نیامدند.
حضو ما در این نمایشگاه نیز تنها به خاطر احساس مسئولیت و ابراز همدردی مجدد بود و نیامدیم که مورد بهره گیری تبلیغاتی نماینده مجلس واقع شویم و از ما استفاده ابزاری شود.
در پایان مراسم چهره همه دوستان عکاسم درهم و گرفته بود و از این که به ما بی مهری شد ناراحت بودیم.اعلام کردند که قرار است این نمایشگاه را در متروی تهران هم برپا کنند که ما به خاطر این بی مهری و مورد سوءاستفاده قرار گرفتن،راضی به انجام چنین کاری نیستیم.