مازندنومه؛یادداشت مهمان،بهمن صادقی لاریمی:تلفات ناشی از رانندگی در ایران به خصوص در مازندران  آن قدر زیاد  و چالش بر انگیز است که ارزش آن را دارد تا مشکلات و نارسائی های آن بارها تکرارشود.

البته بخش راه در مازندران با چالش های مهمی همراه است، ازجمله محدودیت منابع ،محدودیت زمین،مصالح ،مالکیت زمین در حریم راه،تراکم و نزدیکی روستاهابه هم و... لذا محدودیت ها را درک کرده تا خواسته های مان را منطقی کنیم و از درخواست طرح های آرمانی و غیر قابل اجرا پرهیز کنیم.

 فعلا در این شرایط خواهان آزاد راه،بزرگراه،و...نیستیم و به اصلاح،به سازی،تعریض و...همین راه های موجود قانع هستیم .

*با محدودیت ها آشنا هستیم اما به اولویت ها هم اعتقاد داریم

عمرطراحی و احداث جاده  لاریم- ساری حدودا به بیش از چهل و پنج سال می رسد که با نیازهای آن روز منطبق بود.

 امروز که تعداد وسایل نقلیه نسبت به آن روزها ده ها برابر شده، این راه دیگر توان و تحمل ترافیک را ندارد و تقریبا هفته یا روزی نیست که خانواده ای را عزادارنکند.

 درست است که جاده لاریم - ساری روستایی است ولی در حقیقت یکی از راه های مهم ساحلی و ارتباطی شرق و غرب استان هم محسوب می شود که سالانه هزاران وسیله نقلیه مسافران بین بابلسر،جویبار،فرح آباد و ساری از این راه عبور می کنند.

 با محدودیت ها آشنا هستیم اما به اولویت هاهم  اعتقاد داریم. اطمینان داریم  تصمیم سازان و تصمیم گیران استان می توانند در همین شرایط سخت با اولویت گذاشتن به پروژه های اساسی،بسیاری از این مشکلات را حل کنند.

 از آنجایی که ده ها فعالیت برای اداره راه و شهرسازی تعریف شده این اداره می تواند  حذف نقاط حادثه خیز را اولویت اول خود قرار و تصادفات مرگبار را تا حدود زیادی کاهش دهد.

*جاده ی مین گذاری شده!

 جاده لاریم- ساری-که رانندگی درآن بیشتر شبیه رانندگی در زمین های مین گذاری  شده است- از حداقل امکانات هم محروم است،حتی ساکنان اطراف این جاده و افرادی که منتظر وسیله نقلیه می مانند یا کشاورزانی که مجبورند از این راه استفاده کنند و... بارها توسط اتومبیل های عبوری که عمدتا آشنایی کمتری با این راه دارند تصادف کرده و جان خود را از دست داده اند.

با کمی توجه به این راه مثل ساماندهی ورودی و خروجی روستاها،تعریض شانه های راه،علامت گذاری ،ساماندهی مکان  سوار و پیاده شدن افراد، ،ایجاد پل روگذر،روکش آسفالت،ایجاد موانع فیزیکی و...می توان در کوتاه مدت بسیاری از این مشکلات را مرتفع نمود.

 هرچند فعالیت هایی  صورت گرفته، ولی اگر منصفانه قضاوت کنیم نسبت به عمر احداث این راه کار اساسی صورت نگرفته است،به عنوان نمونه پیچ عباسعلی کش که بهتر است آن را پیچ مرگ بنامیم پس از این همه سال هنوز اصلاح نشده و باعث ده ها تصادف مرگبار شده است که می توان با احداث حدود دویست متر راه، یا اصلاح هندسی آن پیچ،جان چندین نفر را نجات  داد که هزینه احداث آن از دیه چند نفر هم فراتر نخواهد رفت.بگذریم از جان های گران بهایی که هدر رفته و قابل قیمت گذاری نیستند.

*مدیران بهانه تراشی نکنند

 علاوه بر این مشکلات در  سالهای اخیر فعالیت های غیر اصولی هم صورت گرفته است، به عنوان مثال پل عابر پیاده ای که در روستای لاریم احداث نمودند پایه پل آن قدر به آسفالت نزدیک است که تا به حال باعث چند تصادف شده است. ضمن اینکه ورود و خروج وسیله نقلیه  اهالی به داخل روستا را با مشکل  جدی مواجه نموده است.

هرچند همه می دانیم اوضاع  اقتصادی بر وفق مراد نیست ولی می دانیم مدیران شایسته و توانمند در همین  لحظه هاست که متولد می شوند.

این روزها تعدادی از مدیران  بهانه می کنند که منابع مالی کافی ندارند، یادمان باشد قرار نیست منابع بر ما مدیریت کند، برعکس، این ما هستیم که بر منابع مدیریت می کنیم،وگرنه مدیریت در شرایط فراوانی، کار هر کسی می تواند باشد.

عیب ما این است که می خواهیم چندین فعالیت را همزمان با هم شروع و به اتمام برسانیم، غافل از اینکه حتی ثروتمندترین کشورها ی دنیا هم قادر نیستند همه کارها را همزمان انجام دهند.

 اگر بتوانیم اولویت ها را مشخص کنیم و جان انسان ها را بر هر چیز دیگر مقدم بدانیم ،می توانیم با همین اندک منابع، کارهای ارزشمندی انجام دهیم.