جمعه 20 بهمن 1391-23:10

« سرافراز» رفت

به بهانه درگذشت استاد فخرالدین سورتیجی(3)/سورتیجی باعث رونق انجمن های ادبی در ساری بوده است/او فارسی و مازندرانی را خوب می دانست و به هر دو زبان شعر می سرود .نقد سروده های ممتاز ایشان را بر عهده شاعران و ادیبانی برجسته چون خودش می دانم .


مازندنومه،درویشعلی کولاییان،نویسنده و پژوهشگر:فخرالدین سورتیجی -ادیب و شاعر مازندرانی- امروز بیست بهمن ماه در 81 سالگی در گذشت.

 او که «سرافراز» تخلص می کرد معلم با سواد بسیاری از درس خوانده های ساروی به حساب می آمد .

سورتیجی در ساری به دنیا آمد و در سال 1333  به دانشکده ادبیات تهران راه یافت و از محضر استادانی بنام چون عبدالعظیم قریب ، جلال همایی ، بدیع الزمان فروزانفر و از نسل جوان ترِ استادانی چون محمد معین ، پرویز ناتل خانلری  و صادق کیا بهره جست.

 او از سال 1337 به بعد در ساری و در مقام معلم دبیرستان و آموزشکده ها ، و استادی تربیت معلم ها به تدریس می پرداخت .

 او می گفت « ... بعضی از دانش آموزان مرا دبیر سختگیری می شناختند اما آنان که درسی خواندند و دانشی اندوختند و حتی به مقاماتی رسیدند هنگام برخورد با من ابراز بشاشت و حوشوقتی می فرمایند و این برخورد ها هنوز بعد از پنجاه سال که از آغاز خدمتم می گذرد ادامه دارد و این پاداشی شایسته است که من به آن می بالم  » .

 سورتیجی باعث رونق انجمن های ادبی در ساری بوده است و طی سال های اخیر انجمن ادبی – هنری «تبرستان » در ساری را با وجود ضعف کامل قوه شنوایی و بینایی به خوبی اداره می کرد .


در سال نود مجموعه اشعار فارسی و مازندرانی سورتیجی با نام « لاله های خیال » به کوشش فرزندشان آقای سامان سورتیجی نویسنده ،باستان شناس و عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی تدوین و به توسط انتشارات شلفین منتشر گردید .

سورتیجی فارسی و مازندرانی را خوب می دانست و به هر دو زبان شعر می سرود .نقد سروده های ممتاز ایشان را بر عهده شاعران  و ادیبانی برجسته چون خودش می دانم .

زنده یاد فخرالدین سورتیجی(نفر اول سمت چپ)

عکس ارسالی مهندس درویشعلی کولاییان


سورتیجی علاقه مند به تاریخ مازندران و صاحب نظر در این زمینه بود . آن چه باعث آشنایی بیشتر من با سورتیجی شد توجه استاد به نوشته های این جانب در زمینه تاریخ مازندران باستان  بود .

 ایشان جلساتی متعدد و مباحثاتی طولانی با این جانب داشتند ، داوطلبانه و با علاقه آن را پی می گرفتند ، سر انجام نیز اصالت موضوعات مطروحه را تایید و سعی در انعکاس نقد خود در مطبوعات محلی نمودند.

ایشان جلوتر از دکتر ستوده و استادان دیگر و  قبل از اظهار نظرآنان مطالب را سنجید و با انصافی علمی که از خود نشان داد رغبت بنده را به ادامه تحقیقات تقویت نمود .

درگذشت این معلم و این ادیب ارجمند را به خانواده و بستگان ، دوستان و علاقه مندان به ادب فارسی و به مازندرانیان اهل قلم  تسلیت می گویم . خدایش بیامرزاد.