مازندنومه،کلثوم فلاحی: 1- خنده از آنجایی شروع شد که به نشست خبری محمدرضا باهنر در باشگاه برق رفتیم.

یک ساعت و نیم از موعد مقرر گذشته بود که در سالن زمزمه‌هایی مبنی بر ترک مراسم، شنیده شد. پیش از این چندین نشست را به خاطر بی نظمی-گاهی در سکوت و گاهی با اعتراض- ترک کرده بودم، اما این بار بنا بر خواسته جمع، سالن را ترک کردم.

ساعت حدود 17 بود که از باشگاه برق خارج شدیم اما عده‌ای ماندند، عده‌ای هم برخلاف وعده ای که کرده بودیم تا جلسه را پوشش ندهیم از راهی که رفته‌ بودند، برگشتند و نائب‌الزیاره ما در ملاقات با نائب رئیس مجلس شدند! عیبی ندارد، تجربه شد که دیگر به همکاران بله نگوییم.

2- به جلسه علنی شورای شهر رفتیم. در این جلسه محمدحسن محمدی کیادهی -عضو شورا- خود را کارگر خواند و گفت:« از سال 64 با عنوان استخدام کارگری، در شهرداری ساری مشغول به کار شدم، این روز را به خودم تبریک می‌گویم، هنوز حقوق کارگری می‌گیریم. درود بر محمد حسن کیادهی، حتما شورا هدیه‌ای در نظر گرفته تا امروز به من بدهد که البته فراموش کرده‌اند. به مناسبت روز زن، شعری هم تقدیم همسرم می‌کنم، اگر رسانه‌ها خدمتی به من کرده و شعر را منتشر کنند، من هم آن نشریه را به همسرم نشان می‌دهم تا بداند در شورا هم به یادش هستم.»

او سپس شعری خواند:« باید که دلم پر از قناری بشود/ باید که دوباره عشق جاری بشود/ کافی‌است به تو فقط نگاهی بکنم/ تا خاک وجود من بهاری بشود». و بعد ادامه داد: « تقدیم به مه زِنا، مه فرشته ...»

تصور می کنم عضو شورای شهر ساری بی خیال مسایل شهر شده و فهمیده "درد ساری بی دواست"،بنابراین به شعر پناه آورده است!اگر دفعه بعد دیدید در انجمن شعر ساری اعضا راجع به پل زغال چال صحبت کردند تعجب نکنید!

اما جلسه شورا فقط به بذله‌گویی‌های کیادهی ختم نشد، به دعوت سیدمحمد آقامیری، یکی از کاندیداهای انتخابات شورا، به جلسه علنی شورا آمد و می‌خواست از تریبون شورا، صحبت کند.

یادداشت یکی از خبرنگاران به عضو شورا که در نهایت به دست رئیس شورا رسید، باعث شد تا کاندیدای مورد نظر، از همان راهی که آمده برگردد و برود.

3- به نشست ولایتی دعوت شدیم( زمان: بعد از نماز مغرب و عشا، مکان: یه جایی توی کمربندی) بعد از اینکه مسیر میدان خزر تا سه راه جویبار را پرسان پرسان طی کردیم تا به محل مورد نظر برسیم و خبری از آقای ولایتی بگیریم، متوجه شدیم که راه را اشتباه آمدیم و باید به سمت میدان خزر برگردیم.

خلاصه با هر مشقتی بود مکان مورد نظر را پیدا کردیم، خانه‌ای نزدیک میدان خزر. وارد خانه که شدیم گفتیم خبرنگاریم و عکاس، عده کمی بودند، پرسیدیم پس آقای ولایتی کجا هستند؟ پاسخ دادند « قرار نیست ایشان به اینجا بیایند، حکم فرستاده‌اند برای دبیر و رئیس ستاد انتخاباتی‌شان در مازندران».

ما هم ننشستیم و برگشتیم.امروز کلا" با دست خالی برگشتیم.