مازندنومه،کلثوم فلاحی:روز خبرنگار امسال به دلیل همزمان شدن با تحویل دولت قبلی به دولت امید و همچنین روزهای پایانی ماه رمضان و عید فطر، شاید از کمرنگ‌ترین روزهای خبرنگار طی سال‌های اخیر بود.

 همواره از مشکلات خبرنگاران، گفته و نوشته شده است، هرچه که در این‌باره بنویسیم، تکرار مکررات و توضیح واضحات است.

صریح و بدون مقدمه‌چینی به بزرگترین مشکل خبرنگاران، یعنی مسئله بیمه اشاره می‌کنم. هنوز خبرنگاران زیادی در استان داریم که بیمه نیستند؛خبرنگارانی که سال‌های متمادی مشغول به کار هستند اما یک ساعت هم سابقه بیمه ندارند.

 کاغذ‌بازی‌های فراوان در مسیر بیمه شدن خبرنگاران، گاهی باعث می‌شود تا نیمه راه بروی و از همان مسیر بازگردی و این‌گونه عطا را به لقا ببخشی.

 اینها را گفتم تا موضوع دیگری را مطرح کنم. ابوالفضل روغنی -مدیرعامل صنایع چوب و کاغذ مازندران- در نشست خبری روز گذشته خود به موضوعی اشاره کرد که شاید برخی مدیران فرهنگی، دغدغه‌ای در این زمینه نداشته باشند.

 از یک مدیر صنعتی، انتظار نداریم نگران بیمه خبرنگاران باشد، اما روغنی در صحبت‌های خود گفت:« می‌خواهم کاری برای شما انجام دهم، بسیاری از شما بیمه نیستید، دوست دارم در این زمینه کاری برای شما انجام دهم، باید ببینم از چه راهی می‌توان اقدام کرد تا هرچه برای کارکنان خودمان درنظر می‌گیریم، خبرنگاران هم برخوردار شوند».

باور کنید وقتی روغنی این سخنان را از روی مهر بر زبان می‌آورد، خجالت کشیدم که یک مدیر صنعتی، این گونه دغدغه قشر فرهنگی را در ذهن دارد، اما مدیران فرهنگی چه؟

آن ها چه اقدام موثری برای تسهیل در روند بیمه خبرنگاران انجام داده‌اند؟ اگر کاری از دست شان برنمی‌آید اعلام کنند که از مسئولان بالادستی خود چه درخواستی در این زمینه داشته‌اند و چه پیشنهادی ارائه داده‌اند که مقبول نیفتاده است.

روغنی در حالی این گونه دغدغه بیمه خبرنگاران را دارد که شرکت چوب و کاغذ مازندران به نوعی از وزارت ارشاد  دلخور است؛ وزارت ارشادی که کاغذ را از این شرکت به قیمت ارزان می‌خرد و این موضوع حتی باعث متضرر شدن شرکت شده است، همین وزارت ارشادی که تعرفه‌های کاغذ را صفر کرد و سپس واسطه‌ها با واردات به میدان آمدند و وزارت ارشادی که به وظایف خود در قبال این شرکت و البته ما خبرنگارها عمل نکرده است.