جمعه 5 مهر 1392-22:41

رانش در دودانگه/مسئولان در خواب!

در خصوص ظرفیت های اقتصادی و گردشگری که در طول مسیر دودانگه دیدم سخن بسیار است، اما آنچه موجب شد تا این یادداشت را بنویسم دیدن صحنه ای عجیب از رانشی در روستای سنگده بود که علی رغم اوضاع بسیار وخیم آن، کماکان مسئولان مربوط نسبت به آن بی توجه اند+عکس


مازندنومه، محمداسماعیل بخشی سورکی: عصر پنج شنبه فرصتی دست داد تا به اتفاق یکی از دوستان برای اولین بار به طبیعت زیبای روستاهای بخش دودانگه ساری، از جمله روستای بزرگ سنگده بروم.

در خصوص ظرفیت های اقتصادی و گردشگری که در طول مسیر دیدم سخن بسیار است، اما آنچه موجب شد تا این یادداشت را بنویسم دیدن صحنه ای عجیب از رانشی بود در روستای سنگده که علی رغم اوضاع بسیار وخیم آن، کماکان مسئولان مربوط(استانی و منطقه ای)نسبت به آن بی توجه اند.

 از دیدگاه کارشناسی و فنی رانش در برخی مناطق مستعد معلول علت های مختلفی است اما آنچه از دیدن این رانش به ذهن می رسد این است که فشار وارد بر خاک در مناطق بالادست به علت ساخت و ساز سازه ها تشدید شده، همچنین شسته شدن خاک کنار جاده و عدم تحمل فشار سربار در حاشیه راه از علت های اصلی این حادثه محسوب می شود.

 لازم به ذکر است همان گونه که در عکس های زیر مشخص است با بارش های متعدد در فصول بارندگی و همچنین با توجه به تغییر در مقاومت خاک تشدید رانش و بسته شدن کلی این جاده دسترسی، محتمل خواهد بود.

دهیار و اعضای شورای اسلامی سنگده، بخشدار دودانگه، نیز ستاد حوادث پیش بینی نشده استانداری مازندران،  باید بدانند که بسته شدن این راه که محل عبور و مرور حدود 35 خانوار ساکن در این قسمت از روستای سنگده دودانگه است، در فصول سرد سال مشکلات متعددی را به وجود خواهد آورد و خطر فروریختن تعدادی از منازل کنار این رانش جدی است.

 لازم به توضیح است عدم تحمل بارهای سربار و فشار مضاعف حاصل از انتقال بار فنداسیون سازه های بالا دستی باعث فشار بر خاک کناره جاده شده، به طوری که در اثر این فشار دیوار بلوکی ساخته شده در پایین مسیر تخریب شده است.

 رسیدگی به این امر و طراحی درست دیوار حایل و تدابیر لازم جهت جلوگیری از پیشرفت رانش تا مرحله اجرای طرح دیوار حایل باید به سرعت مد نظر قرار گیرد.

توضیح این که وضعیت رانشی این محله، حدود دوسال است که وجود دارد، اما اقدامی برای رفع خطرات احتمالی نشده است و به نظر می رسد مسئولان منتظرند تا حادثه جانی یا مالی بزرگی اتفاق بیفتد و مردم بیشتر از این زیان و صدمه ببینند، آن وقت شاید با فشار رسانه ها و افکار عمومی اندکی پا پیش بگذارند!