مازندنومه، صمد علیپور، فعال فرهنگی و سیاسی:  آقای دکتر شعبان رستمی درباره اعتماد اجتماعی مطلبی نوشته اند(http://www.mazandnume.com/?PNID=V16578) که در دفاع از این نوشته باید گفت:وقتی به واژه اعتماد می نگرم، شرمساری ام صد چندان می شود و آنگاه ده ها شکاف و گسل اجتماعی که خشم و خروش و خشونت ویرانگرش از صدها بلایا و زلزله طبیعی افزون است، در نظرم تجسم می یابند و تردیدم به یقین بدل می شود که سال هاست رابطه ی این گسل ها را با طبیبان اجتماعی تیره و تار ساخته ایم .

وقتی که در ساخت قدرتی، صرافت و صداقت، نقد و نظر، پرسشگری و عقلانیت به رسمیت شناخته نشود و ناصحان و ناقدان با ملامت و شماتت مواجه شوند، وقتی که مصونیت و امنیت را هم خانه و هم خویش فعالیت های اجتماعی و مدنی نمی سازیم و هزینه ی مشارکت مختارانه و آزادانه را چنان سخت و سنگین می کنیم که خوره ی ترس و جامعه گریزی و سیاست پرهیزی در جانمان ریشه می دواند، چگونه می شود به رویش نهال اعتماد که قلب سرمایه اجتماعی است امید داشت؟

 وقتی به واژه آرامش بخش و فرح انگیز اعتماد می نگرم با خود می گویم که آیا آغوش خود را به روی افکار و اندیشه های مختلف و متفاوت و نیزمکاتب و مشرب های فکری و فرهنگی گشوده ایم؟

 حضرت امام فرمودند: در جمهوری اسلامی ما تمامی احزاب ( بخوانیم مکاتب و مذاهب ) در بیان عقاید خود آزاد خواهند بود.

 وقتی که به کلمه اعتماد می اندیشم بی اختیار صدها مسئله و اندیشه های ناب و متعالی چون ابرهای تسلی بخش بهاری از آسمان ذهن و ضمیرم می گذرند که در راس همه آن اندیشه های ناب، این کلام جاودانه ی نخستین شهید عدالت و اگر بگوئیم اولین دولت مرد موحد مدافع حقوق مخالفان و ناقدان و ناصحان، گزاف نگفته ائیم، قرار می گیرد: از مشورت دادن و حق گفتن با من دریغ نکنید که من مصون و برتر از خطا نیستم .

و نیز کلام اندیشمند نواندیشی دیگر : وقتی که این پیمانه کوچک تحمل به نیم قطره مخالفت پر می شود با سیلاب بی امان نقد چه خواهد کرد؟

 وظریفی دیگر گفت و نوشت : جوامع دینی چون از نوعی اعتماد به نفس غیر نقادانه بر خوردار هستند از این جهت بیشتر در معرض خطر هستند.

 فقدان نقدهای سخت فرهنگی جامعه را به شدت با بحران های نظری ضعیف و آسیب پذیر می رساند.

امید است که برگزاری سمینارها و کارگاه های آموزشی با عنوان اعتماد و سرمایه اجتماعی و عناوین مشابه دیگر جزو اولویت برنامه های آموزشی و فرهنگی مدیران استان در دولت کنونی قرار گیرد و نیز در عمل اثبات نمایند که خواهان حفظ اعتماد و سرمایه اجتماعی هستند.

نیز به این باور برسند که در دولت امید و تدبیر می زیند و و به برخورد های سرهنگی در عرصه فرهنگی اعتقادی ندارند و سخت دلمشغول توسعه مطبوعات و رسانه ها که رکن رکین و حصن حصین جامعه مدنی اند و اهل قلم و قکر و فرهنگ را یار و مددکار.

 شایسته است این مطلب مختصر را با بیتی از حافظ شیرازی که خود از مصلحان اجتماعی و منتقدان دینی است در دفاع از مقوله مهم اعتماد و سرمایه اجتماعی به پایان برم:

 چو پرده دار به شمشیر می زند همه را / کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند