مازندنومه؛ لطف الله آجدانی، روزنامه نگار و مدرس دانشگاه: تردیدی نیست که جدای از وظیفه ی وضع قوانین، نظارت بر عملکرد سایر قوا نیز حق قانونی نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی است.

 بی شک نظارت بر عملکرد یک استاندار و انتقاد از آن نیز از جمله حقوق قانونی نمایندگان محترم مردم در مجلس است، اما در این که یک نماینده مردم در مجلس حق داشته باشد که حق قانونی خود برای نظارت بر عملکرد مسوولان و دستگاه های اجرایی و از جمله نظارت بر عملکرد یک استاندار و انتقاد از او را دستاویزی برای طرح ادعاها و نتیجه گیری های بی اساس یا حب و بغض های شخصی قرار دهد، تردید اساسی وجود دارد.

 یک نماینده نباید و حق آن را ندارد تا با اتکا به حق قانونی خود در باره نظارت بر عملکرد استاندار ، هر سخن نا حقی را بر زبان آورده، به شیوه های اعمال فشار و تهدید و تخریب روی آورد.

تردیدی نیست یک نماینده محترم مردم در مجلس، از هنگامی که سوگند نامه خود را در مجلس یاد می کند، در جایگاه حقوقی خود، نماینده ملت محسوب می شود. اما این نمایندگی ملت، هیچ حقی را برای یک نماینده ایجاد نمی کند که بخواهد به خود اجازه دهد تا برداشت شخصی خود را در باره یک موضوع و یک شخص، الزاما برداشت همه ی مردم معرفی کند.

آقای  مهندس کمال علیپور - نماینده محترم مردم حوزه انتخابیه ی قائم شهر، جویبار، سوادکوه و سیمرغ-  در مصاحبه ای با پایگاه خبری شمال فردا ( کد خبر 32021 – 9 دی 1392 ) به طرح ادعاها و نتیجه گیری هایی در باره عملکرد آقای دکتر ربیع فلاح -استاندار دولت تدبیر و امید در مازندران- پرداخته اند.

علیپور در حالی به طرح ادعاها و نتیجه گیری های خود در باره ربیع فلاح برخاسته است که مکرر برداشت های خود از عملکرد استاندار مازندران را برداشت و تلقی "همه مردم " مازندران معرفی کرده است.

او آن جا که استاندار را مورد حمله قرار داد :" انتظار این بود که فلاح اقدامات و کارهای مثبت طاهایی – استاندار پیشین – را ادامه می داد"، انتظار خود را به عنوان " انتظار همه مردم مازندران "معرفی کرده است.

در فرازی دیگر از همان مصاحبه، آن جایی که از دولت می خواهد تا " هرچه زودتر تکلیف استاندار مازندران را مشخص کند" ادعا کرده :" مردم این شجاعت دولت و تغییر زود هنگام استاندار مازندران را تحسین خواهند کرد".

و نیز مدعی شده است :" نظرمردم استان این است که فلاح ضعیف ترین استاندار مازندران پس از انقلاب است ".

و آن گاه آقای نماینده، با کوبیدن بر طبل تغییر استاندار مازندران در ادعایی که این گونه می نمایاند که به نمایندگی از سایر و همه ی نمایندگان محترم مردم مازندران در مجلس – که قطعا این گونه نیست – سخن می گوید، چنین به تهدید برخاسته که :" نمایندگان مردم مازندران در مجلس ، این شرایط را تحمل نخواهند کرد... با جدیت پی گیر موضوع هستیم. کوتاه نمی آییم و تا تغییر استاندار نیز پیش خواهیم رفت".

  آقای علیپور که به خود اجازه می دهد ادعاهای خود درباره شخصیت و عملکرد استاندار مازندران را به آسانی به همه ی مردم مازندران نسبت دهد، حتی زحمت آن را به خود نداده است به همان مردمی که از آنان سخن می گوید و سخن خود را به آنهایی – که نگارنده این سطور هم یکی از آنها و اتفاقا با ادعاهای آقای نماینده نیز موافق نیست – دلایل و شواهد و مستندات اثبات و صحت ادعاهای خود را ارایه کند تا این شائبه پیش نیاید که آقای نماینده نه بر اساس مصالح استان و منافع مردم که شاید بر اساس مصالح و منافع شخصی وجناحی خود و با هدف تخریب و نه سازندگی به طرح این ادعاها برخاسته است.

نارضایتی و انتقاد از بخشی یا حتی همه ی عملکرد ربیع فلاح به عنوان استاندار مازندران حتی اگر این نارضایتی و انتقاد بر دلایل و مستندات محکمی نیز بنا نشده باشد، حق هر فرد مازندرانی و از جمله آقای کمال علیپور است، اما هیچ فردی از جمله ایشان چه در جایگاه حقیقی و چه در جایگاه حقوقی اش حق و اجازه آن را ندارند که برداشت شخصی خود از عملکرد استاندار مازندران و نارضایتی از آن عملکرد را به جای برداشت " همه مردم مازندران" جا زده و با چنین ادعاهای ناراست، با تلاش برای انتساب برداشت شخصی خود به " همه مردم" به شعور مردم توهین و دیگران را تخریب کنیم.

 آقای نماینده محترم، بر اساس کدام نظرسنجی از " همه مردم" ، به این کشف نائل آمده است که " همه مردم" مخالف عملکرد ربیع فلاح و خواهان تغییر او هستند؟!

ایشان باید به مردم و افکار عمومی توضیح دهند که بر اساس چه شواهد و اسنادی کشف و ادعا کرده است که:"یک نفر در استانداری تصمیم گیرنده انتصابات است"؟

 آقای نماینده محترم باید توضیح دهند که بر اساس چه شواهد و منطقی ادعا کرده است :" ربیع فلاح از خرد جمعی دلسوزان استان که در راس آن نمایندگان مردم هستند استفاده نکرد و اصولا اعتقادی به این موضوع ندارد"؟

 آقای علیپور باید توضیح دهند بر اساس چه اسناد و دلایلی ادعا کرده است :" ربیع فلاح به شدت تحت تاثیر افرادی است که تنها نگاه سیاسی دارند و می خواهند تیم شان در همه امور تصمیم گیرنده باشند"؟

 آقای نماینده محترم باید توضیح دهند که بر اساس کدام مدارک و مستندات و شواهد مستحکم و متقن به این نتیجه رسیده است که:" فلاح ضعیف ترین استاندار مازندران پس از انقلاب است و ماندن فلاح در جایگاه استانداری به ضرر مردم و استان است"؟

عقلا و آنانی که دارای بلوغ فکری و علمی هستند در طرح ادعاهای خود می کوشند به شیوه ای خردمندانه، از دلایل به ادعا برسند، در حالی که در متن مصاحبه آقای کمال علیپور در باره آقای ربیع فلاح، نه تنها این شیوه عقلانی حرکت از مبدا دلایل به مقصد ادعا دیده نمی شود، بلکه به شیوه ای ضد علمی و غیر اخلاقی ادعاهای مدعی رنگ و بوی غرض و تخریب به خود گرفته است.

 این گونه شیوه ها که از بداخلاقی سیاسی خبر می دهد، حنای بی رنگ و تاریخ مصرف گذشته ای است که جدای از غیر اخلاقی بودن و فاصله آن با بلوغ فکری و سیاسی، از آن رو که ممکن است ایجاد تنش سیاسی و تشویش افکار عمومی و تضعیف ضرورت همدلی و وفاق مسوولان و مردم را به دنبال داشته باشد ، نه با مصالح نظام راست می آید و نه با منافع ملی.

اما چند پرسش از آقای نماینده:

1- آیا شما همان آقای کمال علیپوری هستید که در جایگاه نماینده مردم در مجلس، با اقبال ضعیف عمومی و محبوبت کم مردمی و با آرای پایین 28/33درصد از حوزه انتخابیه خود به مجلس نهم راه یافت؟

2-آیا شما که امروز از ربیع فلاح برای ادامه ندادن راه آقای مهندس طاهایی استاندار پیشین مازندران انتقاد می کنید ، همان آقای کمال علیپوری هستید که از درخواست کنندگان و امضا کنندگان طرح تحقیق و تفحص از عملکرد طاهایی در استانداری مازندران بود؟

3- آیا شما همان آقای کمال علیپوری هستید که به نقل از رسانه ها و از جمله (تابناک ، با کد خبر 318924- 22 اردیبهشت 1392 ) نسبت به اقدام جمعی از نمایندگان مجلس برای جمع آوری امضا در حمایت از حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی ، اعتراض شدیدی کرد؟

 و اما یک پیشنهاد به آقای نماینده محترم:

خوب است که آقای علیپور که مرد مردستان تریبون ها و مصاحبه ها و مونولوگ های یک طرفه هستند، یک بار هم بخت و توان خود را در تریبون های دو طرفه و دیالوگ تجربه کرده و دعوت مناظره با نگارنده را با حضور مردم و اصحاب رسانه ها برای نقد ادعاهای آقای نماینده در باره عملکرد استاندار مازندران و نیز نقد عملکرد آقای نماینده را  با شهامت بپذیرد، تا گفتنی هایی را که در این مقال و مجال به سبب ایجاز ناگفته ماند در آن مقال و مجال و با حضور مردم و رسانه ها باز گفت تا به دیده  و داوری اهل خرد و انصاف ، دانسته آید مرز و تفاوت سخن با مغز و سخن بی مغز چیست.