مازندنومه؛ یادداشت مهمان، پیمان اسفندیاری: سالها از کلام شیوای حضرت امام (ره) که فرمودند : «میزان رای ملت است» می گذرد و هنوز هم که هنوز است این یکی از دستاویزهای صحیح و بی نقص مردان و زنان ِخانه ملت است که خود را محق در سرنوشت ِکشور بدانند.

قطعا هر چه از سن و سال ِانقلاب می گذرد و این نهال ِ آبیاری شده به خون ِهزاران لاله پرپر، تنومند تر می شود، انتظارهای داخلی و خارجی برای منطقی تر شدن و رفتار اصولی تر از آنان که خود را مفتخر به نوکری مردم می دانند بیشتر می شود؛ انتظاری که جز رفع مشکلات ِکلان کشور خصوصا در حوزه های اجتماعی و اقتصادی که طبعا رفع و رجوع آنها موجب حل و فصل معظلات کوچکتر خواهد شد نیست که باخردی می گفت : چون که صد آید، نود هم پیش ِماست.

 بی شک «میزان رای ملت است» صرفا مصرف مجلسی ندارد و قطعا در دیگر مناسبات سیاسی و اجتماعی نیز کاربرد خواهد داشت، اما چه می شود که برخی از دوستان در فکر مصادره کلام امام برای خود و جناح همسو با خود هستند؟

 آیا نمی توان گفت حال که همین مردم با انتخاب ِحداکثری خود ،شیخ ِ دیپلماسی را بر مسند این گهواره پر تلاطم نشانده اند، فرصت احترام به رای ِملت را باید غنیمت شمرد و به دور از بلواهای ِشبه حزبی وجبهه گیری های اصول گرایانه که مدتی است ذات ِ اصولی ِخود را از دست داده است و بیشتر به لجبازی ِکودکانه شبیه شده، اجازه دهیم دولت ِمنتخب به امور خود بپردازد؟

 تصور کنید فرماندار یک شهر به عنوان ِبالاترین مرجع سیاسی شهر و نماینده رییس جمهور ِ منتخب دراقدامی نابخردانه اعلام کند که چه کسی اجازه داده فلان شخص به عنوان ِ نماینده به مجلس راه یابد ؟ ناگفته پیداست در صورت بروز ِچنین اتفاق نامیمونی، واکنش ِ نماینده مذکور که سهل است  واکنش ِ سایر نمایندگان نیز غیر قابل تصور خواهد بود و داد ِ واحسرتای دوستان قطعا موجب ریزش ِ سقف متروی بهارستان خواهدشد!

حال چه می شود که نماینده یک حوزه، به واسطه انتخاب ِ یک فرماندار توسط استاندار که از بدیهی ترین و ابتدایی ترین حقوق یک والی ِسیاسی است این چنین بر می آشوبد و رسما اعلام می کند که کمر به سرنگونی یک استاندار می بندد؛ گویی تمام مشکلات ِ این مملکت در خانه ملت حل شده است و همسو نبودن ِ یک فرماندار با این نماینده محترم که خود را نه نوکر ملت که صاحب اختیار آنان می داند بزرگ  ترین معضلی است که اگر حل شود پرتقالستان های منطقه سوادکوه و قائمشهر در زمستان به بار می نشیند.

سالهاست که روز به روز و ساعت به ساعت از سن جرم و جنایت و فساد و فحشا در کشور کاسته می شود و معیشت مردم تنگ تر و تنگ تر می شود و عصیان آینده سازان این مرز و بوم نمایان تر می شود و ستون حوادث روزنامه های کشور پر است از مرگ و قمه و چاقو و قتل بر سر یک چیزی شبیه جای پارک ولی لایحه ممنوعیت حمل سلاح سرد هنوز در پیچ و خم صندلی های شیک خانه ملت تاب می خورد و کسی دلش نمی لرزد ولی خط فکری و سیاسی یک استاندار آن قدر مهم است که به بهانه های مختلف سعی در به زیر کشیدن او داریم. مگر می شود کسی به استانداری یک استان انتخاب شود ولی تعلق و تعهد خود به نظام مقدس جمهوری اسلامی را از پیش ثابت نکرده باشد؟

خوب است از نماینده ولی فقیه در مازندران بیاموزیم که هر چند در ابتدای ورود ربیع فلاح موضع و انتقاداتی داشت، اینک اما عزم بر حمایتش جزم کرده و پیشرفت و توسعه استان را در حمایت از استاندار دولت تدبیر و امید می داند و با ملاحت ويژه خود می گوید:«استاندار مازندران هم بهاري است ، هم جلودار است ، هم كشاورز است و هم فلاح  است و هيچ استانداري اين صفات را با هم ندارد »

و باز خوب است حالا که هر دم، دم از ولی فقیه می زنیم، حمایت های مکرر رهبری معظم را از این دولت یادآور شویم و این جمله نماینده ولی فقیه در مازندران را نیز که:« تضعيف رئيس جمهوری به مصلحت كشور نيست و نبايد با دولت اينگونه برخورد كرد »

 به نظر می رسد زمان آن رسیده باشد که دوستان اصولگرای مان شکست را بپذیرند و دلایل این شکست را در گذشته سیاسی خود و دولت گذشته که چشم بسته از آن حمایت می کردند، جویا شوند.

چه این که شاید آری بزرگ مردم فهیم ایران به شیخ دیپلمات، نه بزرگی باشد به ادامه سیاست های بی برنامه و جسورانه سکانداران اجرایی کشور در گذشته که چیزی جز قهر دنیا و انزوای جهانی از یک سو و بوی نفت گرفتگی سفره ی مردم از سوی دیگر به همراه نداشت.

چشمان خود را بشویید و بگذارید آن که از ولی امر مسلمین تنفیذ می گیرد به تلاش خود ادامه دهد، چرا که به نظر می رسد انسان کاردانی است. ترسم از این نیست که بتوانید او و همراهانش را از پای در آورید و برنده ی بازی کودکانه باشید -چرا که هرکس پشتوانه ملت را داشته باشد قطعا پیروز است- بلکه نگران آنم که این لجاجت کودکانه، شما را از مردم تان دور کند.