مازندنومه؛ سرویس محیط زیست و گردشگری، علیرضا صادقی امیری، دبیر انجمن جوانان سپید پارس: پل تاريخي "محمد حسن خان" واقع در شهرستان بابل, در تاريخ 22/2/1356 خورشيدي به شماره ي 1414 در سیاهه آثار ملي ایران جاي گرفت. این پل در اواخر دوره ي زنديه، به دست والي وقت بارفروش(بابل) "محمد حسن خان قاجار"،( نیای آغا محمدخان قاجار) به گونه معماري صفوي بنیان شد.

اين اثر تاريخي6 متر پهنا و 140 متر درازا و داراي 8 تاق چشمه است و بلنداي اين پل تا کف رودخانه (بابلرورد)11متر است. متاسفانه به برهان وضعیت نگهداری موجود، این اثر تاریخی به یکی از نگرانی ها و دغدغه های اصلی فعالان و دوستداران میراث فرهنگی تبدیل شده است.

با وجود عمر بسیار و هشدارهای کارشناسان و فعالان حوزه میراث فرهنگی نسبت به تخریب های انسانی و طبیعی، متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی برای پاسداری و صیانت و نجات بخشی آن روی نداده است.

از دو سال پیش تاکنون به ویژه پس از بازگشایی جاده کنار گذر ساحلی، صدمات وارده به آن چند برابر شده است. بر بنیان نگاره های موجود از سال 90 تاکنون، این اثر ارزشمند تاریخی دچار آسیب های جدی شده است؛ تخریب چند تاق چشمه، به برهان برخورد خودرو های سنگین به آن، حجم بالای یادگار و دیوار نویسی های نا موزون و ناهنجار، ایجاد ترک و شکاف در بخشی از بدنه و کف بالایی پل، به برهان تردد خودرو های سنگین و فوق سنگین(تریلر های باربری)، دست اندازی های غیر کارشناسانه به بهانه زیبا سازی آن، همانند نصب چراغ و پرچم و...، شـُوَند نابسامانی های جدی برای این بنای عظیم و ارزشمند و ایجاد نگرانی های بسیار برای کارشناسان و دوستداران این حوزه شده است.

 متاسفانه چندی پیش در یک اقدام بسیار نابهنجار و ضد فرهنگی، افرادی ناشناس با پتک به جان بخشی از بدنه این پل افتادند که سبب تخریبی بزرگ و ایجاد حفره ای به پهنای بیش از یک متر و ژرفای تقریبا دو متر در بدنه اصلی آن شده است که بنا بر گواهی های موجود، اکنون به محلی برای شب گذرانی معتادان و کارتن خواب ها بدل شده است.

 با نابسامانی های موجود در بدنه میراث فرهنگی کشور، به ویژه در مازندران، هیچگونه انتظاری از سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری برای صیانت و حفاظت از آثار تاریخی ، وجود ندارد که این این آثار ارزشمند را رصد و بررسی کند.

 این همه ویرانی و تخریب در بیخ گوش مدیران و کارکنان این سازمان، نشان از بی رغبتی و بی دانشی آنان نسبت به آثار فاخر و ارزشمند تاریخی و فرهنگی کشور دارد.

 با آنکه بر بنیان ماده های 558 ، 560 و 568 قانون مجازات اسلامی، تخریب و دست اندازی به آثار تاریخی ثبت شده در سیاهه ملی کشور، جرم محسوب شده و مجرم مورد پیگرد قانونی قرار گرفته و زندانی می شود؛ با آنکه  نیروی انتظامی مسئول گشت زنی های شبانه روزی برای اجرای قانون و امنیت  برای شهروندان و حفظ اموال عمومی استت، اما متاسفانه بی تفاوت از کنار این اعمال غیر قانونی و وندالیسم ها می گذرد، چراکه تخریب و ایجاد حفره ای به این حجم در بدنه پل، نیازمند صرف ساعت ها زمان و انرژی است.

 این موارد در کشور و مازندران تازگی ندارد، چند سال پیش نیز "سردر دانشگاه علوم پزشکی " بابل که به شماره 10281 به تاریخ 1مهر1382 در سیاهه آثار ملی کشور به ثبت رسیده و در 150 متری یکی از کلانتری های شهرستان بود، تبدیل به خانه کارتن خواب ها و معتادان شد و آنان با تعویض قفل در اتاقک های این بنا، آن را به کاربری شخصی بدل نموده بودند که با هشیاری دوستداران میراث و گزارش انجمن جوانان سپید پارس، موضوع پیگیری و آن مکان پاکسازی شد.

 متاسفانه وضعیت نگاهداری و حفاظت از آثار تاریخی در کشور اصلا مطلوب نیست و این روند همچنان ادامه دارد. با آنکه سیاست کلی دوستداران و سازمان های مردم نهاد حوزه های سه گانه میراث بر  معرفی و نشان دادن افقی روشن نسبت به این دست از آثار به عموم جامعه است، تخریب و ویرانی در کشور تا آن اندازه بالاست که نمی توان از آن چشم پوشی کرد؛ چراکه این همه نگرانی و هشدار هیچ تاثیری بر روش کار مدیران و مسئولان نداشته و گویا همچنان در خواب زمستانی بسر می برند.

 باید هرچه زودتر در اندیشه ایجاد آگاهی و دانش جهت شناخت ارزش های ملی،فرهنگی و اقتصادی این دست آثار گران سنگ برای مسئولان، مدیران و شهروندان بود، چرا که نبود دانش و دغدغه نسبت به پاسداشت از آثار فاخر فرهنگی ، تاریخی و هنری، شـُوَند این گونه ناهنجاری ها و پرورش وندال ها می شود. باید با همکاری همگانی و یک جهاد فرهنگی برای پاسداشت از میراث فرهنگی،طبیعی و هنری گام برداشت.