مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، کلثوم فلاحی:  این کنسرت با عنوان جشنواره موسیقی فولکلور مازندران برای پیشباز نوروز اجرا می‌شود و استاد محمدرضا اسحاقی هم این گروه را همراهی می‌کند. به همین منظور جلال محمدی به همراه دیگر همکاران خود در این گروه، در رستوران ماه و ستاره، نشست خبری برگزار کرد.

استاد اسحاقی در حاشیه این نشست، اظهار داشت: 26 سال است که در جشنواره شرکت می‌کنم اما کسی از ما حمایت نکرده است.

وی با بیان اینکه در جشنواره‌ها تبادل فرهنگی صورت نمی‌گیرد، گفت: به طور مثال از اینجا برای حضور در جشنواره به کرمانشاه می‌رویم  آن هم برای هفت دقیقه اجرای برنامه، صداو سیما هم که کار سه دقیقه‌ای می‌خواهد و کار من هم منظومه‌خوانی است.

اسحاقی با اشاره به اینکه داستان‌ها و روایت‌ها موسیقی ما را ماندگار کرده است، افزود: در مازندران به فکر موسیقی نیستند و استان‌های دیگر در زمینه موسیقی فعال‌تر هستند.

وی با بیان اینکه من تنها کسی هستم که بیمه درمانی هم نشدم، ادامه داد: نخواستم ضعف نشان دهم که چرا بیمه نیستم چون عاشق کار خودم بودم.

اسحاقی با اشاره به اینکه 70 سال سن دارم اما پابه‌پای خواننده جوان گروه، می‌خوانم، تصریح کرد: اذیت می‌شوم و می‌ترسم نفسم یاری نکند اما برای اینکه جوانان تشویق شوند  این کار را انجام می‌دهم.

این استاد موسیقی یادآور شد: موسیقی یک انقلاب است که باید منتقل شود و خواننده خود را تخلیه کند.

سارو(محمد جعفری) تهیه‌کننده این کنسرت هم در سخنانی گفت: موسیقی پاپ و کلاسیک دغدغه ما نیست بلکه ما دغدغه موسیقی محلی داریم.

وی یادآور شد: چون مورد حمایت قرار نگرفته‌ایم موسیقی ما را غنی نمی‌دانند.

سارو خاطرنشان کرد: برای اینکه موسیقی محلی را به جوانان انتقال دهیم، باید شکل و ترتیب آن تغییر کند.

جلال محمدی-عضو گروه موسیقی تبری- در ادامه این نشست، پاسخگوی سوالات مازندنومه بود. سوال‌های انتقادی مازندنومه، لبخند را از چهره جلال محمدی برنداشت و دوستانه به این سوالات پاسخ داد.

مازندنومه: نام گروه طالبا، یک برند برای برادران محمدی بود، تغییر نام‌های مکرر از طالبا به تبری و کایر چرا اتفاق افتاد؟

22 سال است که با نام طالبا کار می‌کنیم و گروه با این نام شناخته شده است. طالبا از مقام‌های اصیل موسیقی مازندرانی است که در استان جایگاه دارد. اما در کارهای بین‌المللی به مشکل برخوردیم و با این نام، نه می‌توانستیم پاسپورت بگیریم و نه می‌توانستیم بنر بزنیم، در کشورها مشکلات زیادی داشتیم. تبری هم نام قدیم امیری بود و هم نگاهی به کل تبرستان می‌شد و به اجبار، اسم گروه را تغییر دادیم. برادرم سال‌ها است در موسیقی اقوام فعالیت می‌کند و مازندران هم گروه موسیقی که در زمینه اقوام فعالیت کند، نداشت. ابتدا با هم ترکیب شدیم اما بعد به این نتیجه رسیدیم که موسیقی مازندران را به عنوان یکی از موسیقی‌ها نگاه گذرا می‌کنیم و می‌رویم و این اختلاف سلیقه در گروه ایجاد شد.

مازندنومه: جمال محمدی -سرپرست گروه شما-در گفت‌و گویی اعلام کرده بود موسیقی مازندرانی دیگر تمام شده و باید به سراغ موسیقی اقوام برویم. نظر شما در این زمینه چیست؟ شما هم تصور می کنید موسیقی مازندرانی به انتها رسیده و دیگر چیزی برای مخاطب ندارد؟

 
ما اعتقاد داریم ابتدا باید موسیقی محلی خودمان را تقویت کنیم و اگر در جایی مخاطب درخواست موسیقی اقوام داشت، به مخاطب احترام بگذاریم.

جمال دنیا را دور زده و به این نتیجه رسیده که باید به سمت موسیقی اقوام برود، اما به نظر من که 22 سال است در این عرصه فعالیت می‌کنم ما از فرهنگ موسیقی مازندران هنوز الف آن را هم اجرا نکرده‌ایم چه برسد به اینکه بگوییم موسیقی مازندران تمام شده. ما معتقدیم فعالیت در عرصه موسیقی مازندران تازه شروع شده.

اکنون خانواده محمدی و خانواده اسحاقی در کنار یکدیگر قرار دارند و موسیقی آیینی را بازسازی و اجرا کردیم، ما می‌گوییم موسیقی مازندران باید در اولویت باشد. شاید برادرم به این نتیجه رسیده باشد که موسیقی مازندران تمام شده اما نظر ما این نیست.‌

 
 مازندنومه: انتقادی که بر شما وارد است در اشعاری است که اجرا می‌کنید. به نظر می‌رسد از ضعف شدید در شعر رنج می‌برید.  شعرهای ترانه های شما بیشتر توصیف طبیعت است و تصویر ندارد و مکرر از واژه هایی نظیر ونوشه، اساره، بلبل و ... استفاده می کنید.

این انتقاد بر ما وارد است و ما قبول می‌کنیم و دست شاعرانی که بخواهند با ما همکاری کنند را می‌فشاریم. اما قبول کنید شاعران مازندرانی که کار خوب ارائه می‌کنند یا با ما ارتباط ندارند یا ما آنها را نمی‌شناسیم اما دست یاری به سوی آنها دراز می‌کنیم.

مازندنومه: گفته می‌شود گروه شما دربند ریتم و ضرب‌آهنگ است و به دیگر مسائل حوزه موسیقی توجه نمی‌کند.

درست است که ما 22 سال است فعالیت می کنیم اما گروه ما جوان است و پر انرژی و اکتیو، همه این بچه‌ها روی سن بزرگ شدند. برای همین کار ما از سایر گروه‌های موسیقی اکتیوتر است. اما اینکه بگویید به بقیه مسائل توجه نمی کنیم کمی بی‌انصافی است. حضور استاد اسحاقی برای پرداختن به آواز است. اگر همواره بخواهیم امیری و کتولی بخوانیم به آرشیو می‌رویم، مردم از ما انتظار ریتم دارند و می‌گویند نگذارید موسیقی شما از این فضا خارج شود.

مازندنومه: کنسرت‌های فراوانی در مازندران برگزار می‌شود. ضعف این کنسرت‌ها را در چه می‌دانید؟ در حالی که در دنیا آثار جدید ابتدا در کنسرت اجرا شده و سپس در آلبوم ارائه می‌شود اما اینجا روند عکس دارد و مخاطب در کنسرت، کار جدیدی نمی‌بیند و نمی شنود..

با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کنند بستر را تنگ کردند و ما نمی‌توانیم نفس بکشیم. آخرین آلبومی که داشتیم در سال 80 بود و الان 12 سال است که آلبومی نداشتیم. چون نمی‌خواستیم کار ما تکراری باشد. امسال 2 آلبوم آماده کردیم و کارها جدید است و در کنسرت، کار جدید اجرا می‌کنیم و بعد از برگزاری کنسرت، آثار را با یک ویرایش در آلبوم ارائه می‌کنیم.

 

وی در پایان این نشست، درباره نگاه جدید گروه تبری چنین گفت:«همه اقوام وقتی موسیقی اجرا می‌کنند از ابزار سنتی خود بهره می‌برند اما هنرمندان مازندرانی روی آسفالت و در خیابان هم اجرا می‌کنند، تصمیم گرفتیم از این به بعد، بدون طراحی صحنه دکور مازندرانی، کار اجرا نکنیم و بدون صنایع دستی استان، وارد کنسرت نشیویم. می‌خواهیم دست استادان موسیقی مازندران را بفشاریم که بیایند و با ما کار کنند برای همین نام برادران محمدی را در اولویت دوم گذاشتیم.»