مازندنومه؛ سرویس سیاسی، سید حسین میرشفیعی، دانشجوی جامعه شناسی دانشگاه مازندران: روز یکشنبه یکم اردبیبهشت ماه امسال، یادداشتی از آقای حسین شریعتمداری -مدیرمسئول روزنامه کیهان- در باب چرایی عدم استقبال مردم در انصراف از یارانه منتشر شد.

آنچه از مضمون این یادداشت می توان برداشت کردد این است که آقای شریعتمداری، عملکرد جناحی دولت و به کارگیری عناصر فعال و معترض سال 88 را عامل عدم انصراف مردم از دریافت یارانه می داند.

در سایت های خبری آمده که تنها ده درصد افراد جامعه، معادل هفت میلیون نفر از دریافت یارانه انصراف داده اند. این در حالی است که در روزهای اخیر شاهد تبلیغات زیاد رسانه ها و نهاد دولت بودیم تا مردمی که نیاز ندارند، از گرفتن یارانه امتناع کنند. انصراف گروهی مسئولان و مدیران و افراد خوشنام جامعه نیز برای تهییج و تشویق مرم به کار گرفته شد.

سوالی که مطرح است این است که چرا مردم -آنان که می توانستند انصراف دهند ولی ندادند- مصاحبه ها و بعضا خواهش مسئولان دولت و رییس جمهوری محترم ، روشنگری های رسانه ای و حتی احساس امید به توسعه ی ملی را نادیده گرفته و اقدام به ثبت نام کردند؟

آیا 90 درصد ایرانی ها که در سایت رفاهی ثبت نام کردند، به خاطر آن چه حسین شریعتمداری نوشته به خواهش دولت پاسخ منفی دادند یا علت جای دیگر است؟

به باور کارشناسان نبودشفافیت و وجود برخی ابهامات در خصوص هدفمندی، به هنگام نبودن اطلاعات پیرامون رویکرد دولت در آینده هدفمندی یارانه ها، فرارهای مالیاتی و مواردی؛ ازاین دست باعث بروز این رویداد شده است؛ اما چیزی که که نظر نگارنده ی یادداشت را جلب نموده فراتر از این مقوله است و آن نبود اعتماد اجتماعی به دولت و حاکمیت است.

اعتماد اجتماعی مفهومی جامعه شناختی است که آنتونی گیدنز -جامعه شناس بزرگ- آن را مقدمه و شالوده ی زندگی اجتماعی می داند.

برای انکه علل و ریشه های این عدم انصراف را دریابیم، نیازمند توجه به ساختارها و سطوح مختلف اعتماد اجتماعی خواهیم بود.

مدیرمسئول کیهان البته به روش خودش، مشغول بهره برداری سیاسی و دست افشانی در قبال این وضعیت است(که البته همین گونه هم پیش بینی می شد و نظرسنجی ها نشان از ثبت نام 90 درصدی مردم می داد).

شریعتمدار خودش را به فراموشی زده و نمی داند همین مردم سال گذشته، بعد از پیام سید محمد خاتمی و آیت الله هاشمی دست به انتخاب حسن روحانی زدند

آن چه در مقوله ثبت نام 90 درصدی مردم قابل گفتن است، نبود اعتماد عمومی و اجتماعی به ساختار دولت و حاکمیت است و بخشی نیز به فرهنگ و خلق و خوی ایرانی ها بر می گردد که:«مفت باشد، کوفت باشد-از تن خرس مویی کندن هم غنیمت است و...!»

البته آنچه که باعث عدم موفقیت دولت در انصراف مطلوب مردم از یارانه شده را به نوعی ریشه در تخریب زیرساخت اعتمادهایی دارد که در دولت قبل صورت گرفته است.

پیشنهاد من به دولت دکتر روحانی این است که قبل از هر فعالیتی، اعتماد از دست رفته مردم نسبت به دولت و حاکمیت را سرلوحه و در خط مقدم امور خود قرار دهد؛ این اعتماد از دست رفته، باز نخواهد گشت مگر با معرفی مفسدان اقتصادی، شفافیت در پرونده های مالی، جلوگیری از لابی ها و ویژه خواری ها و رو راستی و صادق بودن با مردم.