مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، کوروش یوسفی ساداتی، عضو شورای اسلامی شهر ساری و شورای استان: فارغ از هرگونه کلیشه گویی، این گفتار بیش از آنکه ناظر به ماه رمضان باشد، به سایر ماه های سال نظر دارد و رمضان و روزه داری را بیش از یک فعل عبادی مختص به مسلمانان، به عنوان خصائل نیک انسانی، نیاز امروزجامعه ی بشری می داند.

اگر پذیرفته ایم که ماه رمضان ماه عبودیت و بندگی خدا، ماه خلوص بیشتر اعمال و شکستن نفس اماره است -که پذیرفته ایم- پس باید برای همه ماه های سال و تمام عمر، اهل رمضان بود.

  جامعه رمضانی اما چه ویژگی هایی دارد؟ رمضان که فقط ترک طعام نیست. رمضان ترک همه رذائل و صفات ناپسند و ملبس شدن به لباس همه فضائل است.

امروز جامعه ی ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند ملبس شدن به لباس فضائل اخلاقی است؛ چراکه: در جامعه ی رمضانی، انسان ها نسبت به همنوعان خویش بی تفاوت نخواهند بود.

در جامعه ی رمضانی، دروغ که باب ورود به همه بدی هاست، ممنوع است.

در جامعه ی رمضانی، شهروندان از حقوق اجتماعی برابری برخوردارند.

در جامعه ی رمضانی، هدف وسیله را توجیه نخواهد کرد.

در جامعه ی رمضانی، تریبون ها، پژواک دهنده ی صفات انسانی است.

در جامعه ی رمضانی، رسانه ها، دانشگاه عمومی برای ترویج فضائل انسانی است.

در جامعه ی رمضانی، مدیرانش در دسترس ترین و عدالت نقل بازارش خواهد بود.

در جامعه ی رمضانی، توبه فرمایان خود توبه بیشتر می کنند.

در جامعه رمضانی، بیش از آنکه طول مدیریت ها اهمیت داشته باشد عرض آن مهم است.

باید رمضان را به همه ماه های سال تسری داد و خصائل روزه داری را در خود پروراند و بعد از افطار نیز روزه بود.

چراکه به قول ملک الشعرای بهار «قومی که گشت فاقد اخلاق، آن قوم مردنی است»..