مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، ایرج نیازآذری: شاید تیتر مطلب، تعجب و حیرت مخاطبان را موجب شود، اما اگر در ادامه اصل خبر را دنبال کنید به عمق فاجعه پی می برید: "پروژه کانون فرهنگی و پرورشی دانش‌آموزی شهرستان بابل در زمینی به مساحت 4 هزار متر مربع دارای امکاناتی از قبیل آمفی تئاتر، سالن ورزشی، ساختمان اداری، ساختمان فرهنگی، سرایداری، محوطه باز با مجموعه بسیار زیبا برای کارهای فرهنگی دانش‌آموزی، تئاتر، سرود، کارهای فرهنگی و مراسم‌های ویژه مدارس طراحی شده؛ اما به گفته مدیرآموزش و پرورش شهرستان بابل این پروژه که در نیمه دوم سال 82 کار اجرایی آن آغاز شد، با پیشرفت فیزیکی 70 درصد (علی رغم محدودیت فضای فرهنگی در شهرستان بابل به دلیل عدم تخصیص اعتبار مورد نیاز) نیمه‌کاره رها شده است."

صبح چهارشنبه 11 تیرماه با پیشنهاد دفتر حسین نیازآذری -نماینده بابل- برای تصمیم گیری کارشناسی جهت اعمال ماده 180 قانون برنامه توسعه -موضوع توزیع اعتبار برای پروژه های عمرانی نیمه تمام– به مدیران نوسازی مدارس استان، فرماندار بابل و مدیر آموزش و پرورش پیشنهاد کردم در سال فرهنگ با عزم ملی از محل اعتبار موجود، کار زیربنایی و محوری برای برای توسعه فرهنگی بابل انجام دهیم. بر همین اساس با موافقت این نماینده مجلس، از چند پروژه محوری نیمه تمام آموزش و پرورش شهرستان به اتفاق مسولان ذی ریط بازدید شد.

همچنین علاوه براین پروژه از استخر و زمین فوتبال نیمه تمام که از سال 78 شروع شد، با همراهی جمعی از خیران، ارزیابی پروژه انجام گرفت. وقتی گزارش کار پروژه های مذکور را رصد می کردم به یاد در آمدهای هنگفت نفتی دولت احمدی نژاد و شعارهای انقلابی او افتادم؛ شعارهایی که با ادبیاتی احساسی و پرشور با کف و سوت جوانان و دانش آموزان جوان و بی خبر از نیت مرد عدالت و مهرورز(!) در استادیوم های ورزشی، امروز ما را ساخته است!

چرا باید با این همه درآمد های نفتی مهمترین پروژه فرهنگی – هنری وابسته به آموزش و پرورش از سال84 تاکنون نیمه تمام رها شده باشد؟ در شهری که متاسفانه بعد از انقلاب تاکنون هیچ پروژه فرهنگی برای دانش آموزان ساخته نشد و همه 70هزار دانش آموزبابلی مجبورند از فضای محدود کانون امام خمینی ( خانه پیشاهنگی سابق که قبل از انقلاب ساخته شد) استفاده کنند، چرا در سالهایی که وضیعت بودجه ای واعتباری کشور شبیه گنج قارون بود، به این دسته از طرح های زیربنایی فرهنگی بی توجهی شد؟!

کجاست آن آقای عضو کمیسیون عمران و آن برادرعضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس که به افکار عمومی پاسخ دهند برای تکمیل این گونه پروژه ها ی زیربنایی در طول مسوولیت خود چه کردنده اند؟

آیا مدیران دولت احمدی نژاد در استان مازندران و شهرستان بابل نباید پاسخگوی بی توجهی به امنیت فرهنگی جوانان شهرباشند؟ همان مدیرانی که در محافل فرهنگی و مذهبی کم کاری خود را به حساب تهاجم فرهنگی دشمن یا تساهل رقیب می گذاشتند!

انبوه پروژه های عمرانی نیمه تمام که به گفته رییس جمهوری محترم بالغ بر 400 هزار میلیارد تومان بودجه می خواهد وبال گردن دولت و ملت شده است. حالا که کشور با انواع و اقسام محدویت ها و موانع اقتصادی و سیاسی در داخل و خارج مواجه است، چگونه باید این کشتی به گل نشسته را به حرکت درآورد؟

این ها را نوشتم تا مخاطبان در جریان عمق مظلومیت و محرومیت شهرستان بابل و کم کاری برخی مدیران سابق باشند. قصد سیاه نمایی ندارم اما دل هر انسان منصفی از بی عدالتی و اهمال کسانی که فرصت مسوولیت و کار داشته اند، اما دچار فرصت سوزی شدند به درد می آید و به قول صائب تبریزی: گویاترم زبلبل اما ز رشک عام / مهر بردهانم و افغانم آروزست!

شایان ذکر است پس از این بازدید مقرر شد با هماهنگی دستگاه های اجرایی ذی ربط و تامین اعتبار لازم، تمهیدات اجرایی برای شروع به کار مجدد پروژه اتخاذ شود.