"وحيد پوراستاد"در وبلاگ خود طي يك مطلب انتقادي نوشته است: بازهم تكرار مي‌كنم اينجا مجلس هفتم است، مجلسي كه قرار بود پرهيز از تنش و پرداختن به مشكلات اساسي ملت سرآمد همه برنامه‌هايش باشد اما از همان روز افتتاحيه كه به وزير كشور در مقابل رئيس جمهوري خنديدند و او را «هو»، از همان روزهايي كه براي يك سفر ساده به مشهد هياهويي به راه انداختند و خودشان را هو كردند، از همان روزي كه براي يك مزايده بي‌ارزش زباله‌هاي هواپيمايي همكار ديگر خود كه از قضا هم‌انديش و هم فراكسيوني‌شان نيز بوده است را رسوا ساخته و هو كردند، از همان روزي كه به جاي برخورد با نماينده‌اي كه مشت تهديد به خبرنگار نشان داده، خبرنگار را هو كردند بايد در مي‌يافتم كه امروز اگر مهر اخراج از خانه ملت بر پيشاني‌ام نشاندند ديگر انتظار مهمان‌نوازي و حرمت‌نگهداشتن از صاحبان موقت اين خانه خطاست. وقتي آقاي پوراستاد نوشت كه مسيح علي‌نژاد سرنترس دارد، برخودم باليدم نه باليدني براي سر نترسم بلكه باليدني براي اين كه: من خوب ياد گرفته‌ام ترس‌ها، دلتنگي‌ها و خستگي‌هايم را هرگز از خلوت و خلسه فراتر نيارم و درست زماني كه از تريبون مجلس دزد، عشوه‌گر، بي‌نزاكت و دماسنج معيوب خطابم مي‌كنند تا بناگوش بخندم و سرم را برگردن از مو باريك‌ترم فراز كنم تا مبادا... مسيح علي‌نژادم، نه دزد، نه طناز، نه بي‌نزاكت و نه معيوب.