زندگی زخم عمیقی است که دارم بر تن

نرود از دل من داغ جدایی ........عمرا

عطرخون از جگر سنگ بلند است هنوز

هرگز از تو نرسید ست نشانی.........اصلا؟

ای که در دلبری از دلبر ما دل بردی

بعد از آن داد و هوار و هیجان و شیون

یوسفی نیست در این شهر، عزیزم باشد

اصلا از او سخنی نیست به جز پیراهن

گرچه این شهر پر از قصه ی پنهانی شد

باز هم چشم تو وُ مسئله ی کوری من

واژه ای نیست  مگر  سایه ِ تاریک قلم

برده گیسوی تو خورشید، به زیر دامن

آخر این غزل آشفتگی موی تو نیست

استخوانیست در این حنجره یا تیرآهن؟

عشق از روی صدا ی تو فقط می آید

پس بگو عشق ، همان ترکش روی گردن