مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، سیده زینب جلالی: یکی از ابزارهای مهم پیشگیری از آسیب های اجتماعی، غنی سازی اوقات فراغت مردم به ویژه نوجوانان و جوانان با برنامه ها و سرگرمی های مفید و مشروع است.

  در این خصوص نهادهای فرهنگی و اجتماعی از جمله شهرداری ها و شوراهای شهر و روستا وظایف ذاتی دارند که با حمایت از برگزاری جشنواره های بومی و محلی، ضمن فراهم آوردن اوقات شاد برای شهروندان در جهت غنی سازی فرهنگ بومی و محلی کوشا باشند. البته حرکت هایی در این خصوص انجام می گیرد، ولی از نظر کمی، ناکافی است.

شاید گاه گاهی خبر برگزاری  جشنواره ها و کنسرت هایی توسط بخش خصوصی به گوش برسد که متاسفانه به علت هزینه بالای بلیت آن، اقشار متوسط و پائین جامعه قدرت خرید نخواهند داشت.

درهمین راستا هفته گذشته شاهد برگزاری کنسرتی از یک خواننده جوان مازندرانی در یکی از شهرهای غربی استان بودیم که شوق و شعف دوستداران و علاقه مندان زبان مازندرانی، به خصوص نوجوانان را برانگیخته بود.

زمانی که خانواده ها خواستند به خرید بلیت اقدام کنند، با هزینه بالای آن مواجه شدند. هزینه ای که در سبد یک شهروند طبقه متوسط شهری نمی توانستی برای آن جایی پیدا کنی. این در حالی است که تلاش متولیان امور فرهنگی و اجتماعی باید در جهت قرار گرفتن بسته های فرهنگی در سبد خرید خانواده های طبقه متوسط و ضعیف باشد.

 با توجه به اینکه محل برگزاری کنسرت متعلق به بخش دولتی است و مجوز برگزاری و برقراری نظم آن را نهادهای دولتی بر عهده داشتند، چرا هزینه بلیت باید به گونه ای باشد که در سبد خانوارها متوسط جامعه قرار نداشته باشد؟

گویا متولیان امور از  جمله شهرداری ها  و شورای های اسلامی شهر به عنوان متولی امور فراغتی شهروندان هنوز به این باور نرسیدند که بخش خصوصی رقیب آنها محسوب نمی شود، بلکه ابزارهای ارتباطی و فرهنگی جهت کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی محسوب می شوند.