درياي خزر از دست ما ايراني ها دلخور است، زيرا طي يك دهه گذشته اين ما بوديم كه با ساخت و سازهاي غير اصولي و قارچ وار، حريم دريا را شكستيم و به حوزه خصوصي اش تجاوز كرديم
تراژدي تلخ آب و قرباني، تعطيلات امسال را هم رها نكرد تا آن جا كه خبرها حكايت از غرق شدگي تعداد قابل توجهي در آب هاي درياي خزر و رودخانه هاي كشور دارد. گويا هر چند روز تعطيلي را بايد با مرگ عده اي جوان سپري كنيم و اگر غير ازاين اتفاق بيفتد آن روز آفتاب از مشرق طلوع نمي كند.
ماجراي درياي خزر و مسافرانش هم ديگر يك داستان دلپذير از خنكاي آب و لذت از طبيعت نيست، بلكه جنگ ميان آدمي و صبيعت است. همين دو، سه روز تعطيلي آخر هفته گذشته باز هم اين جنگ در طول سه روز، 32 قرباني گرفت.

 اين جنگ البته خاص درياي خزر نيست. در حالي كه هواي تهران به بيش از 40 درجه سانتيگراد رسيده است و پيش بيني هاي هواشناسي هم از استقرار اين توده هواي گرم در روزهاي آينده خبر مي دهد، دمي تن سپردن در خنكاي آب رودخانه يا دريا غنيمت است، اما غنيمتي به ريسك جان! براساس گفته بخشدار آسارا، 29 نفر از ابتداي سال 84 تا كنون در رودخانه كرج جان خود را از دست داده اند. حال اين پرسش برجسته تر شده كه چرا طبيعت با نسل بشر چنين مي كند؟

گويا داستان غرق شدگي پاياني ندارد و پس از هر تعطيلي بايد خبر تلخ جدال طبيعت با نسل بشر را پذيرا شويم، اما تنها نمي توان با گفتن چند علت مثل آشنا نبودن قربانيان با فن شنا يا بيرون از محدوده طرح شنا كردن آنها از كنار ماجرا گذشت. واقعيت اين است كه مردم براي تفريح و فراغت به دنبال كنج خلوتي مي گردند و از شلوغي بيزارند، بنابراين مي خواهند به اماكني بروند كه خلوت تر و دنج تر باشد. همين قضيه است كه احتمال قرباني شدن را بيشتر مي كند.
نكته ديگر اين كه به هر حال بايد بپذيريم كه درياي خزر از دست ما آدميان ايراني دلخور است، زيرا طي يك دهه گذشته اين ما بوديم كه با ساخت و سازهاي غير اصولي و قارچ وار حريم دريا را شكستيم و به حوزه خصوصي اش تجاوز كرديم... در همين حال ارگان ها و نهادهاي مختلفي به تصرف و يا توسعه فضاي ساحلي در درياي خزر پرداختند... و اين دلايل همه و همه دست به دست هم داده تا امروز پناه بردن به آب به جنگ ميان طبيعت و انسان تبديل شود